|
_xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
1060
zondag 19 juni 2011
ANGELIEKSKE UIT PALLIETERKE ZIT ER RECHT OP
De Tirpitz, gloriol der Duitse Kriegsmarine
Opgevolgd door Madam Beatrice Saccoche
----------------------
Uit de smalle beursstraat
Wie dacht dat een regeringsformatie zonder discussie over de staathervorming snel tot resultaten zou leiden, beseft ondertussen dat hij zijn naïeve wensen voor werkelijkheid neemt. Ook over sociaaleconomische themas gaapt een gigantische kloof tussen Noord en Zuid. De aanbevelingen van de Europese Commissie, die op zich niets
nieuws zeggen, werden door de PS klaar en duidelijk afgewezen. Aan Vlaamse kant was er applaus van N-VA en Open Vld. De CD&V was naar goede gewoonte niet voor noch tegen, wel integendeel. Hoe kan men ooit nog over pensioenen, werkgelegenheid, gezondheidszorg en andere overheidsuitgaven een akkoord sluiten? Wat we allang weten, is nog maar eens bevestigd: een federaal regeringsakkoord opstellen lukt niet
en zal nooit meer lukken.
Onder meer omdat de PS er nog altijd van overtuigd is dat haar strategie van afwachten de beste is. Vergeten we niet dat dit de partij geen windeieren legt. De transfers blijven doorlopen, aan 190 euro per seconde. Als u vijf minuten nodig hebt gehad om dit artikel te lezen, is er al 57.000 euro van Vlaanderen naar Wallonië gevloeid. Di Rupo
en co blijven het geld incasseren en hanteren de volgende redenering: we profiteren van het Belgisch systeem zolang het voortduurt. Tot de boel ontploft. Bijvoorbeeld tot de dag dat de pensioenen niet meer uitbetaalbaar worden. Ooit dacht ik dat het een utopie was. Maar het is wel degelijk mogelijk, en dat in Europa. Zonder de steun die
recent aan Griekenland werd toegezegd, zou deze staat half juli niet meer in staat zijn geweest de rekeningen te betalen. Wie had dat twee jaar geleden durven voorspellen?
Di Rupo weet dat grondige sociaaleconomische hervormingen het einde van zijn partij betekenen. Daarom is het beter te blijven profiteren van de Belgische vetpotten, tot de laatste dag. En dan gaat men over tot plan B: de scheiding.
De Vlaamse politici onderschatten dit, maar aan Franstalige kant is men daar echt wel mee bezig. Waarnemers van de politiek bevestigen dat in alle discretie experts op het vlak van economie, internationaal recht en co worden ingeschakeld om wanneer het zover is de scheiding efficiënt te laten verlopen. Dat wil zeggen: in een situatie die voor de Franstaligen zeer gunstig is.
Het is erg dat er in Vlaanderen nog niet over plan B is nagedacht. Want dit heeft een zeer belangrijke economische impact. Wat zal er gebeuren bij de splitsing van de staatsschuld, toch goed voor bijna 100 procent van het bbp? Hoe moet dat verdeeld worden?
Hier doen verschillende denkpistes de ronde die aan Franstalige kant steeds grondiger bestudeerd worden en aan politici worden voorgelegd. In Vlaanderen is men met dat economisch plan B nog niet verder geraakt dat de studielokalen van de universiteit.
De Franstaligen denken aan een systeem dat Vlaanderen het gros van de schuld op zich doet nemen. Het interessantste economische plan B is dat van het houdbaarheidsprincipe. Het werd in de jaren 90 door de Franstalige professor Jacques Drèze gelanceerd. Daarbij wordt niet alleen rekening gehouden met de verschillende inkomsten die de deelstaten genereren maar ook met de uitgavenbehoeften die Vlaanderen,
Wallonië en Brussel hebben. In mensentaal zou dat betekenen dat de schuld zou worden verdeeld op basis van de transfers waarop Wallonië in de toekomst nog recht zou hebben. Eigenlijk zou Vlaanderen na de scheiding dus lange tijd een soort van alimentatie moeten betalen. De redenering wordt op die manier doorgetrokken: Vlaanderen
scheurt zich af, is zelf de verantwoordelijke van de scheiding en moet daar dus voor betalen. In de praktijk zou dit betekenen dat Vlaanderen voor meer dan 100 procent van de staatsschuld moet opdraaien. Vandaar dat men aan Franstalige kant hoopt dat de moegetergde Vlamingen op een bepaald moment zullen vertrekken en verantwoordelijk zullen worden gesteld voor de scheiding. Een droomscenario voor Di Rupo: de transfers blijven doorlopen zolang België bestaat en daarna zal Vlaanderen gestraft
worden voor die separatistische daad.
Het is te begrijpen dat dit scenario de voorkeur wegdraagt van de Franstalige politici. Andere splitsingsscenarios zoals op basis van bevolking, bbp of bijdrage tot de belastingen kosten veel meer geld. Het horrorscenario voor de Franstaligen is een splitsing op basis van het oorsprongbeginsel: wie heeft de schuld doorheen de jaren veroorzaakt?
In dat geval moeten Wallonië en Brussel het gros van de schuld betalen. Dat betekent zeker het faillissement van Wallonië en Brussel. Daarmee zitten we met twee Griekenlanden in het centrum van Europa. Waar wachten de Vlaamse politici op om dit aan de partijkopstukken aan de overkant voor te leggen?
Angélique Vanderstraeten
--------------------
Diagonaal herlezen
Ik ga aan Madam Béatrice Saccoche niet veel woorden vuil maken. Het mens is zo al smerig genoeg.
Ook Standartenführer Ollie Mangain, de vuurspuwende draak van het Front des Franscouillons, laat ik nog even aan het woord, om hem dan volledig af te schieten. Lees mee in De Schandaard van vandaag.
Maingain hakt zwaar in op N-VA
De N-VA? "Dat is radicaal Thatcherisme. Dat is de som van al het conservatisme en al het egoïsme." FDF-topman Olivier Maingain is niet bepaald genuanceerd als het over de N-VA gaat in Le Soir.
Dat N-VA en FDF moeilijk te verzoenen zijn, is niet bepaald een verrassing. Maar in Le Soir hakt FDF-topman Olivier Maingain wel bijzonder zwaar in op De Wever en Co.
"La N-VA, c'est quoi? C'est la somme de tous les conservatismes et de tous les égoismes." Het is een anti-Europese partij. het is een partij die de sociale cohesie in de samenleving kapot maakt omdat het terugplooien op de eigen identiteit centraal staat, oordeelt Maingain.
Hij vindt het jammer dat de MR, zijn kartelpartner, zoete broodjes bakt met de N-VA voor bijvoorbeeld de wet op de gezinshereniging. "De N-VA is geen partij die plots aanvaardbaar wordt op het sociaal-economische vlak terwijl ze een verachtelijke partij is op het institutionele vlak. Het nationalisme van de N-VA is namelijk even gevaarlijk op het socio-economische vlak."
En Maingain gaat maar door. "La N-VA, c'est du thatchérisme encore plus brutal. Dat is echt geen partij die zich inschrijft in onze traditie van sociale bescherming voor zo veel mogelijk mensen."
"Dat betekent niet dat we de sociale fraude niet moeten bestrijden. Maar het is één ding die fraude te bestrijden; bepaalde mensen uitsluiten van sociale bescherming wegens hun afkomst is iets anders."
Is er een soort objectieve alliantie mogelijk tussen MR, N-VA, Open VLD, en een stukje van de CD&V, wil Le Soir weten. "Certainement pas avec la N-VA. Ik ga nooit meedoen aan een coalitie waarvan de N-VA de piloot is."
Maingain gaat net niet zo ver om te zeggen dat de N-VA geen democratische partij is. Maar het is niet de meest voorbeeldige democratische partij die hij kent. "Ik zeg niet dat ze buiten de democratie staan. Ik zeg dat, op meer dan één vlak, hun democratisch gehalte wel eens mag worden onderzocht."
Natuurlijk is de niet-benoeming van kandidaat-burgemeester Véronique Caprasse in Kraainem een doorn in het oog. "Dat bewijst dat we de Vlaamse autoriteiten niet mogen vertrouwen. Geert Bourgeois veroordeelt haar nu al voor handelingen die ze nog niet eens heeft gesteld."
Het interview met Maingain is niet alleen hard voor de N-VA overigens. Hij probeert tegelijkertijd de nieuwe leider van de MR, Charles Michel, duidelijk te maken dat hij niet te dicht mag komen bij de N-VA. 'Je lui dirai que ce n'est pas avec la N-VA qu'on fera des majorités à Bruxelles et en Wallonië."
Mij doen ze alle twee denken aan een dief die betrapt is, en met alle middelen en tegen beter weten in probeert uit te leggen dat de schuld niet bij hem, de dief, maar bij de bestolene ligt.
Voor de rest over Madam Saccoche, die gisteren lang en breed op de Eén in beeld gebracht werd, verwijs ik naar t Pallieterke zelf, die in een hoofdartikel een lezenswaardige repliek geeft over haar tribulaties op de redactie van de Soir, waar de ster van Madam ietwat aan het verbleken is. Die van Rossel zijn inderdaad geen uilen! Zij voorvoelen heel goed hun gesternte. Was net zo in 40 en in 44 : voorbeeld : de windhaan op de kerktorens
Misschien als je braaf bent, en wel leert volgt hier op deze plaats later een tweede lezing over die helleveeg, geput uit t Pallieterke.
Mij doet ze denken aan het slagschip van de Nazis, de Tirpitz, de schrik der oceanen. Door een toevalstreffer vlak op het roer, kon het niet anders meer dan in kringetjes rondvaren, op die manier een gemakkelijke prooi voor de genade-torpedo die de glorie der Duitse Kriegsmarine met een paar duizend man aan boord, binnen een paar minuten deed ondergaan.
Enig verschil : van de Tirpitz ging nog een zekere heldhaftigheid uit???
O Ja, en de economische analyse van Mevr Vander Straten? Daar is geen speld tussen te krijgen en daarom probeer ik dat ook niet. Maar U begrijpt meteen ook, waarom zij nooit ofte jamais door de BRT zal uitgenodigd worden als financieel experte om commentaar te leveren op de situatie. Vandaar dat hun uitleg ook altijd maar zo-zo is
STOP EENS N BLOKKER BLOGGER IN UW TANK
|
