_xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

1043

zondag 5 juni 2011

De rattenvanger van Hameln

--------------------

Tussenstand: Als niets meer lukt. Walter Pauli maakt als opiniemaker van De Morgen een balans op van de afgelopen week.

·         

·         Kan iemand zich inbeelden dat vroegere socialistische viceminister-presidenten als Norbert De Batselier, Luc Van den Bossche of Frank Vandenbroucke zich zo zouden laten tergen, niet door top-CD&V'ers, maar door Carl Decaluwé?  

Een week die begon met een grote, zondagse ledendag zou in de politieke logica de start moeten zijn van een nieuw elan. Bij de Vlaamse socialisten is dat vandaag anders: weer is ongeveer alles mislukt. Opnieuw was het de eigen 'vice' Ingrid Lieten (sp.a) die, onbedoeld, in de brokken deelde. En opnieuw stond niemand op om recht te trekken wat scheefgroeit.

Hopelijk is de socialistische viceminister-president Ingrid Lieten niet uit teflon opgetrokken, maar uit gewapend beton. In het andere geval moet de aanhoudende kritiek niet alleen politiek maar ook menselijk bijna niet meer vol te houden zijn. Laatste tegenslag - enfin, laatste tackle, laatste uitschuiver, laatste blubber waarin men vast raakt: zowel de Raad van State als de SERV zijn bijzonder kritisch voor de oprichting van een Vlaams Energiebedrijf onder haar voogdij. Dat zal er pas komen na hoorzittingen in het parlement, zoals CD&V wenst.

Zo ziet Ingrid Lieten, toch de nummer twee van de Vlaamse regering, zich voor de tweede keer in één week tijd klemgezet door Carl Decaluwé, CD&V'er van veel beperkter carrure. De eerste keer, toen hij op dinsdag de mediabegroting weigerde goed te keuren, kopten de kranten al over de aanhoudende problemen van Lieten. Ook Het Belang van Limburg, zelfs op zijn voorpagina. Als ze dat in Limburg over een politicus van de eigen gouw doen, zit het echt niet goed.

Voor een minister is twee keer de neus schaven in één week wel erg pijnlijk. Dat Vlaams minister-president Kris Peeters woensdag zei dat "hij geen enkele reden had om Ingrid Lieten ter discussie te stellen", is zogezegd geruststellend maar in werkelijkheid macaber. Lieten is intelligent genoeg om te weten dat toppolitici pas in het nauw zitten als andere toppolitici moeten komen zeggen, liefst "met klem", dat er "geen probleem" is. In dit geval was het trouwens Kris Peeters zelf die Lieten in slechte papieren bracht, maandag al. Toen had hij Lieten publiekelijk teruggefloten wegens haar te affirmatieve aankondiging van een derde VRT-net in Humo.

Fout parcours
Wie het parcours van Ingrid Lieten van de laatste week wat zorgvuldiger onderzoekt, leert wat er fout is - niet zozeer met de minister, maar met haar hele politieke entourage. Het begint met het interview in Humo. Dat is niet onbelangrijk voor een politicus: een goed interview in het sympathieke radio- en tv-blad kan iemands kapitaal een fors duwtje geven. Ofwel weet een politicus van zichzelf dat hij in staat is voor de vuist weg een grandioos interview te geven, ofwel bereidt hij zo'n gesprek goed voor.

Zelfs (zeker) zogenaamde communicatiekampioenen deden dat. Steve Stevaert zat vooraf te piekeren welke vragen hij zou krijgen, en hoe hij zou antwoorden, en testte variant na variant uit bij zijn klankbord Johan Van Hoecke. En dan had je interviews waar hij bijna nonchalant de juiste zaken zei op het juiste moment en het publiek inpakte.

Wat gebeurde er deze week? Humo komt, noblesse oblige, af met een batterij kritische vragen. Quid Gennez? Quid Stevaert? Enzovoort. Ook al had ze die vragen perfect kunnen voorzien, toch antwoordt Lieten met nietszeggendheden, ze antwoordt eigenlijk nergens op. Elk balletje kaatst ze terug, alsof het de hoogste kunst is om géén fouten te maken. Een spitante tegenaanval, een onverwacht, warm, grappig of confronterend inzicht: een mens zoekt er hopeloos naar. Ze valt Caroline Gennez niet af maar hoedt zich ook voor een verbeten verdediging van haar voorzitter. En de ene primeur die dan wel werd aangekondigd, schoot Kris Peeters af nog voor het blad in de winkels lag.

Waar is zo'n minister dan mee bezig? Zelfs zonder de wat hanige demarche-Peeters, zou de Humo-lezer zijn blijven zitten met het beeld van een minister die op geen enkele kritiek (want die vragen klinken natuurlijk wel door) wil of kan antwoorden, en ze liefst ontwijkt. Het was antipropaganda, voor haarzelf en haar eigen partij.

Tegelijk had dat andere sp.a-kopstuk, Frank Vandenbroucke, de cover van Knack gehaald met een interview. Was u dat ontgaan? Wel, dat is precies het punt. Als een partij als de sp.a in één week de grote interviews mag leveren én aan Humo en aan Knack, zou die partij toch talk of the town mogen zijn? Het interview van Vandenbroucke was state of the art, dat wil zeggen: voor wie zijn visie apprecieert. Vorige keren zette hij bijna moeiteloos de toon. Dit keer werd zijn interventie amper genoteerd. Nog cruer: Knack-directeur Rik Van Cauwelaert schrijft in zijn 'Woord vooraf' dat zijn eigen coverinterview met Vandenbroucke vooral bewijst dat de Vlaamse sociaaldemocratie stilaan irrelevant is.

Het bewijst hoe diep de malaise bij de sp.a zit. Die partij en haar partijleiding straalt geen energie uit, dwingt te weinig respect af, toont weinig macht en helemaal geen gezag, en levert haar eigen politici dus over aan concurrenten en critici. Kan iemand zich inbeelden dat vroegere socialistische viceminister-presidenten als Norbert De Batselier, Luc Van den Bossche of Frank Vandenbroucke zich zo zouden laten tergen - niet door top-CD&V'ers, maar door Carl Decaluwé? Kan iemand zich inbeelden dat in vroegere jaren de belangrijkste socialistische minister beschadigd raakt door een rij provocaties van een coalitiepartner, en dat een partijvoorzitter als Louis Tobback, Steve Stevaert of Johan Vande Lanotte niet héél duidelijk had gemaakt, binnenskamers met volumeknop en met een niet mis te begrijpen interview voor het publiek, dat het gedaan moest zijn of dat er grote politieke crisis was?

Kan iemand zich inbeelden dat Kris Peeters met klamme handen wacht op een reprimande van Caroline Gennez? Waarom zou CD&V trouwens onder de indruk raken van sp.a-dreigementen? Zou Gennez een politieke crisis riskeren, terwijl haar partij voorts vooral uitstraalt dat men er zo vreselijk graag "bij is", ook in een eventuele volgende federale regering?

En dus durft Carl Decaluwé ineens Ingrid Lieten aanpakken. Caluwé valt te vergelijken me het salonhondje dat hoogstens keft naar de machtigen maar wel nijdig bijt naar wie weerloos is. En dat straalt stilaan elke belangrijke sp.a'er uit: het gevoel opgejaagd wild te zijn. Ondermeer bij gebrek aan partijleiding. Dat is niet nieuw. Toen Ingrid Lieten een paar maanden geleden in datzelfde Vlaams Parlement welhaast vernederd werd in het Cleantech-dossier, stal LDD-fractieleider Lode Vereeck de show met een fameuze speech. Hij is daarvoor eerst gaan onderhandelen met Carl Decaluwé en zijn camarilla, op de eerste rijen van het Vlaams Parlement.

Gefileerd
Normaal gezien roepen en onderbreken zij te kritische sprekers van de oppositie, zodat ze hun draad kwijtraken terwijl hun spreektijd doorloopt. Lode Vereeck werd toegestaan Ingrid Lieten te fileren, en de mannen op de eerste rijen keken zwijgend toe. Ingrid Lieten heeft nog niet de ervaring om dit soort subtiliteiten op te vangen, laat staan dat haar hoofd naar dit soort masculien gedrag staat. Maar waar is de partij, de structuur om haar tegen die rauwdouwers te beschermen?

Zo sukkelt de socialistische partij verder. Anders dan vroeger, zeker wel. "Al een paar maanden lukt niets meer", klaagt nu ook een topvertrouweling van de voorzitter. "Elke interventie mislukt, alles wat we proberen zet onze tekortkomingen juist extra in de verf." Maar ook dat mag niet luidop gezegd worden, want men wil het niet horen. Maar zelfs wie niet wil praten, verraadt dat er morose heerst. In een interview in De Standaard ontkende de Gentse burgemeester Daniel Termont niet dat "men" hem had gevraagd om kandidaat-partijvoorzitter te zijn. Termont zal dat niet doen, zei hij, maar tenzij Gennez zelf in het donker intrigeert om haar eigen opvolger te kiezen, zijn er dus anderen die de grote maneuvers al hebben ingezet. Maar niets daarover mag gezegd, geschreven of gedacht worden. Laat staan dat iemand nog zou riskeren te durven dromen. "Daar zijn wij niet mee bezig."

Men trekt zich intussen op aan de gezellige sfeer op de ledendag, in een pretpark waar men zich optrok aan een samenkomst onder gelijkgezinden. Zo moet het de KP ook ooit vergaan zijn. Misschien kan men de gezelligheid ten top voeren, en op de volgende warme bijeenkomst na het zingen de Internationale het nieuwe socialistische clublied aanheffen.

-------------------------

En uit GVA

Daerden geen Strauss-Kahn, maar wel weinig respect voor vrouwen

07:00 De liefde van uittredend minister van Pensioenen Michel Daerden voor vrouwen is bijzonder groot, maar het respect klein. Dat zegt sp.a-parlementslid Sophie Brouhon, voormalig kabinetschef van het PS-kopstuk.

Brouhon was één van de eerste vrouwelijke krachten van Daerden, toen die nog Waals minister van Sport was. In een Corelio-krant doet de socialiste haar boekje open over het seksistische gedrag van 'Papa'.

Zo zou de Luikenaar "onthaalmedewerksters" hebben aangeworven, die soms tot "'s avonds laat in zijn kantoor moesten opdraven, op momenten dat hun aanwezigheid totaal geen nut had". Brouhon zag enkele dames wenend in de gang staan.

"Nobele onbekenden"

Daerden liet zich op officiële buitenlandse verplaatsingen ook steeds vergezellen door jonge meisjes. "Officieel waren die vrouwen kabinetsmedewerkers, maar voor ons waren het telkens nobele onbekenden", aldus het Brusselse sp.a-parlementslid.

Brouhon wil wel niet gezegd hebben dat Daerden zich schuldig maakte aan seksueel geweld. "Hij is Strauss-Kahn niet, maar de sfeer op zijn kabinet was toch op zijn minst zeer vrouwonvriendelijk", besluit ze.

--------------------

Diagonaal herlezen

Ik zou de Dames en Heren Linxigaards (inzonderheid die der BRT) een Meesterwerk uit de Vlaamse Letterkunde uit lang vervlogen tijden willen aanbevelen. Het heet Klaaglied om Agnes en het dateert van lang voor zij geprobeerd hadden de Kerk ten gronde te richten. De Profeet Job ten tonele voeren gaat niet, want ongelovigen van die soort willen daar niets over horen. Zij hebben genoeg aan hun eigen klein verstandje om de wereld te begrijpen. Meer zelfs, volgens hen moet dat voldoende zijn om de wereld te hervormen. Naar hun beeld en gelijkenis, waarschijnlijk. Van God willen ze niet horen. Ze willen Hem de kop afbijten om zelf de grootste te zijn….

Ben wel benieuwd welke melodie Stevaert nu uit zijn fluit zal riedelen. De een na de andere van zijn lieven crasht : Freya, het rekenwonder, het Jen(ver)wijf of de Limburgse bevlogen Schone-op-Jaren. Misschien moeten wij wel vrezen dat hij het voor bekeken houdt, wegens voorraad op.

Zou het dan toch waar zijn, dat Den Bleiter elke partij waartoe hij zich bekent, in de kortste keren naar de duvel helpt?

Het is voor de Vlaamse Nationaal Socialisten wel een drama : naar welke wind moeten ze nu hun huik hangen? Het communisme? Bestaat niet meer. Het socialisme? Hebben ze zelf naar de knoppen geholpen. Het unitaire belgië? Hebben ze ook zelf mee helpen naar de knoppen helpen. De Euro-neurose? Idem dito naar de knoppen dank zij hun grijp- en graai-cultuur à la Strauss-Kahn. Een mens zou voor minder beginnen uitkijken naar een goede tak aan een flinke boom….

Ze zouden altijd kunnen het Vlaams Volksnationalisme vervoegen. Daar is nog plaats zat en de beweging is Europees in volle groei. Dat ze voordien een paar serieuze operaties zullen moeten ondergaan, is evident. Een hesentransplantatie behoort tot de zekerheden, terwijl nog niet afdoende bewezen is, dat 2 linkerhanden minstens voor 50% kunnen verholpen worden. Daar ze, zoals de kippen, gewend zijn om achteruit te scharrelen, zullen ze, bij inlijving, aan de kiezer, kontekeeraafs voorgesteld worden. Met een masker van hun eigen gezicht gebonden op hun achterhoofd, zodat er geen onzinnige dingen kunnen uitgekraamd worden.

Geloof me, dat wordt een groot succes! Want bekeerlingen zijn altijd al de agressiefste aanvallers geweest.