xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

dinsdag 26 april 2011

----------------------------

Die stem van Suid Afrika.

Eerste vers

Uit die blou van onse hemel, uit die diepte van ons see,
Oor ons ewige gebergtes waar die kranse antwoord gee.
Deur ons ver-verlate vlaktes met die kreun van ossewa —
Ruis die stem van ons geliefde, van ons land Suid-Afrika.

Ons sal antwoord op jou roepstem, ons sal offer wat jy vra:
Ons sal lewe, ons sal sterwe - ons vir jou, Suid-Afrika.

Tweede vers

In die murg van ons gebeente, in ons hart en siel en gees,
In ons roem op ons verlede, in ons hoop of wat sal wees,
In ons wil en werk en wandel, van ons wieg tot aan ons graf —
Deel geen ander land ons liefde, trek geen ander trou ons af.

Vaderland! ons sal die adel van jou naam met ere dra:
Waar en trou as Afrikaners - kinders van Suid-Afrika.

Derde vers

In die songloed van ons somer, in ons winternag se kou,
In die lente van ons liefde, in die lanfer van ons rou,
By die klink van huweliksklokkies, by die kluitklap op die kis —
Streel jou stem ons nooit verniet nie, weet jy waar jou kinders is.

Op jou roep sê ons nooit nee nie, sê ons altyd, altyd ja:
Om te lewe, om te sterwe - ja, ons kom Suid-Afrika.

Vierde vers

Op U Almag vas vertrouend het ons vadere gebou:
Skenk ook ons die krag, o Here! om te handhaaf en te hou —
Dat die erwe van ons vad're vir ons kinders erwe bly:
Knegte van die Allerhoogste, teen die hele wêreld vry.

Soos ons vadere vertrou het, leer ook ons vertrou, o Heer —
Met ons land en met ons nasie sal dit wel wees, God regeer

----------------------------

Nogtans sal jij aan mij gebonden bly

22-04-2011 - Martin Bosma - NRC Handelsblad

Via ISKANDER weet men ALTIJD al MEER DAN EEN ANDER.

--------------------------

O koud is die windjie en skraal. En blink in die dof-lig en kaal, so wyd as die Heer se genade, lê die velde in sterlig en skade. Eugène Marais – Winternag

Onlangs ging een veronruste tweet rond. „Alle vergaderingen in de Tweede Kamer staan nu onder leiding van een PVV’er. Bosma plenair, De Roon commissie Justitie en Brinkman commissie Integratie.”

De boodschap was duidelijk: de Teutonen hebben de boel overgenomen. In een krant werd dit memorabele moment beschreven als een bewijs dat mijn partij inmiddels deel uitmaakt van de elite. Zie je wel, eerst schoppen en nu zitten ze daar zelf. Gecombineerd met waarnemingen dat wij een beetje meesturen met dit kabinet en het feit dat ik te gast was bij de Wiardi Beckman Stichting van de PvdA (gisteravond, ik heb het overleefd – dank u wel) leidt dit al snel tot de conclusie dat wij arrivé zijn. In werkelijkheid staan we nog steeds voor dezelfde, soms harde standpunten. Dat blijven we vrolijk doen.

Ik ben de tweede ondervoorzitter van de Kamer. Daarom mag ik veel plenaire vergaderingen leiden. Als u nu op Politiek 24 kijkt, ziet u me zitten. Vandaag ben ik aan de beurt, van 13.00 uur tot het einde van de avondvergadering. Ook morgen ben ik degene die het licht uitdoet in de plenaire zaal. Is dat mooi werk? Absoluut. Is het wel eens saai? Zeker. Niet elke uitwijding over de kokkelvisserij of het nieuwe belastingverdrag met Oppervolta is even fascinerend. Niet ieder Kamerlid is gezegend met de gave van het woord.

Daar heb ik iets op gevonden. Eerst nam ik de krant mee. Dat is – excusez le mot – geen ponem. Een boek vereist te veel toewijding. Zit je er net in, moet je weer een interruptie toestaan. Poëzie laat zich makkelijker in- en uitstappen. Tegenwoordig heb ik daarom voor de stille momenten een dichtbundel mee – niet in het hoekige Nederlands, maar in de zwierige, bloemrijke taal die we vergeten lijken te zijn: het Afrikaans. Wie eenmaal N.P. van Wyk Louw, Dirk Opperman of Eugène Marais heeft gelezen, zal nooit meer lichtvaardig denken over die wonderschone taal. Afrikaans is vereenvoudigd, zeventiende-eeuws Nederlands, bewees linguïst Edith Raidt. In de woorden van Gerard Reve is het Afrikaans „een volwaardige West-Europese cultuurtaal die zich meten kan met het Duits, het Nederlands in Europa, het Engels.”

Als erkende taal bestaat het nog niet zo lang. Heel lang debatteerden de Afrikaners over de vraag of niet gewoon Nederlands hun taal moest zijn. Dat was bijvoorbeeld de officiële taal van de boerenrepublieken Transvaal en Oranje Vrijstaat, de landen van de ossenwagens en de voortrekkers, van Paul Kruger, Louis Botha en generaal Koos de la Rey.

Anno 2011 is het Afrikaans een van de twaalf officiële talen van Zuid-Afrika. Dat betekent in de praktijk dat het Engels overheerst. De traditionele Afrikaanstalige universiteiten zijn verengelst. De taal verliest terrein in het openbare leven. Afrikaners verlaten het land met vliegtuigen vol, om zonder een spoor te verdwijnen, in Nieuw-Zeeland of Australië. Velen werden slachtoffer van ‘plaasmoorden’ – de bloedige aanvallen op boerderijen – of worden gediscrimineerd op de arbeidsmarkt. Zuid-Afrika scoort hoog op alle internationale lijstjes van verkrachting plus moord en doodslag – zoals ze daar zeggen: ons is in die kak. De taal van Breyten Breytenbach en Dan Roodt lijkt niet langer verzekerd van een toekomst. Nederland zou zich daarover baie zorgen moeten maken. Afrikaans is Nederlands. Het voortbestaan van het Afrikaans is het sterkste bewijs dat onze taal een internationale taal is.

Er is een tegenbeweging. Jonge Afrikaners – en kleurlingen, want de meest Afrikaanssprekenden hebben een kleurtje – proberen hun taal te redden. Steeds harder klinkt de roep om een eigen stukje onder de zon voor Afrikaners, een volksstaat. Ook de Taalunie, waarin Nederland, Vlaanderen en Suriname samenwerken, ontfermt zich over het Afrikaans. Zaterdag wordt het nieuwe woordenboek Afrikaans-Nederlands gepresenteerd. In juni is er een driedaags cultureel festival over het Afrikaans. Lichtpuntjes, niet meer.

Onze talen zijn diep verbonden – in de woorden van Elisabeth Eybers, de Zuid-Afrikaanse dichter die de helft van haar leven in Amsterdam woonde: Nogtans sal jij aan mij gebonden bly / Met die onsigb’re naelstreng wat nie breek. Ook bij deze temperatuur ligt daarom vandaag weer Winternag naast mijn hamer….