|
Goede Vrijdag 22 april 2011xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
OVER HET VERGAAN VAN DE Z 700
De Z 700 RAPKE, in beter tijden
.
-----------------------
Hier volgt het verslag van een tweede ramp, dat als passieverhaal op Goede Vrijdag kan tellen. Ik breng het in twee delen : eerst de kant van de geredden, en dan de kant van de redders.
Het drama is gisteren avond gebeurd in twee seconden, maar gelukkig kunnen ze het nog navertellen. Op 1 maart 2011 hadden de 3 opvarenden op de N 28 MOOIE MEID minder geluk : niemand weet wat er precies gebeurde, slechts één ding is zeker : ze vonden er hun zeemansgraf. En hun garnalenkotter werd, gerecht, leeggepompt en op de kiel gezet, langszij gebonden aan een grotere boot, naar de thuishaven in Arnemuiden gevaren.
Of de koning is komen zien, of de dikke gouverneur van West Vlaanderen om de mannen geluk te wensen? Waarschijnlijk niet, wegens te druk op dit Paas-weekeind. Met een beetje geluk zal de Burgemeester van Brugge even binnen gewipt zijn, en als naar gewoonte, zal er overgegaan worden tot de dingen van elke dag.
Alleen de vissersvrouwen zullen hun hart vasthouden, want ze kennen hun mannen
Als de zee roept, helpt geen lieve moederen. Want de boot komt terug, hij zal opgekalefaterd worden, en onder een andere identiteit, misschien met een andere bemanning, weer uitvaren. Om den brode. Om het noodlot niet te tarten, zal het schip waarschijnlijk een andere naam krijgen. Want de zee heeft de Z-700 opgeëist en zou het niet op prijs stellen te zien dat haar parooi is ontsnapt.
----------------------
KNOKKE-HEIST - Woensdagavond moest de marine drie vissers uit zee halen na een schipbreuk. Voor één van hen was dat al de tweede keer. Na een eerste schipbreuk, vier jaar geleden, besloot Peter Derudder (43) uit Knokke-Heist voortaan aan wal te blijven. Maar eind vorig jaar begon het weer te kriebelen. 'Blijkbaar kunnen sommige mensen geen pech genoeg hebben', zucht hij.
'Het ging allemaal razendsnel. Vier, misschien vijf seconden, en onze boot was gekapseisd', vertelt Peter Derudder (43). De vissersboot, de Z.700 Rapke, kwam woensdagavond ter hoogte van het windmolenpark op de Thorntonbank in moeilijkheden. 'De boot kapseisde in twee bewegingen. We konden alledrie nog naar boven klauteren, op de omgedraaide boot. Daar moesten we op hulp wachten. Dat duurde wel een uur.'
Op een mijl van de gekapseisde boot lag toevallig de Crocus, een schip van de Belgische marine dat daar op oefening was. 'Eerst schoten we drie vuurpijlen af, maar er kwam geen reactie', vertelt Derudder. 'Daarna hebben we met onze zaklantaarn SOS-signalen gestuurd. Na een kwartier gaven ze een signaal terug, maar het duurde nog eens twintig minuten voor ze bij ons waren. In die tijd hadden we dan maar zelf onze reddingsboot opgeblazen, om naar de Crocus te peddelen.'
Volgens commandant Wim Maes was er twijfel na de eerste vuurpijl: 'De windmolens hebben bovenaan ook een rood licht. We hadden bovendien geen SOS-bericht ontvangen.' De drie schipbreukelingen werden korte tijd nadien opgepikt door een Seaking-helikopter, en naar een ziekenhuis in Brugge gebracht.
Tweede keer schipbreuk
Voor Derudder was het de tweede keer in enkele jaren tijd dat hij uit een zinkend schip moest vluchten. Op 12 juli 2007, bijna vier jaar geleden, zonk de Z.36 Arca voor de Ierse kust. Het schip was plots lekgeslagen. Peter Derudder werd samen met zijn broer John, neef Nicholas en drie Poolse matrozen van boord gehaald door de Ierse kustwacht.
'Die twee schipbreuken kan je niet met elkaar vergelijken', vindt Derudder. 'Toen zijn we nog vier uur op de boot in de weer geweest met pompen. Nu ging alles razendsnel. Niets kan een visser hier op voorbereiden: ervaring niet, zelfs niet wat ik meemaakte bij de eerste schipbreuk. Waarom mij dit nu twee keer moet overkomen? Geen idee. Sommige mensen kunnen blijkbaar geen pech genoeg hebben. Geluk? Geluk dwing je op zo'n moment zelf af.'
Na de schipbreuk in 2007 bleven de beide broers - twee zonen uit een vissersfamilie - aan wal. Ze gingen werken als kaaimeester in de haven van Zeebrugge. Peter Derudder werkte zich op tot havenverkeersleider. Maar de lokroep van de zee was te sterk. 'In oktober heb ik met enkele andere mannen opnieuw een schip gekocht', zegt Derudder. Hij wou in bijberoep weer gaan vissen. 'We hebben die in zes maanden tijd helemaal opgebouwd en vernieuwd. Het schip was helemaal in orde.'
Pas drie weken geleden maakte de Z.700 Rapke opnieuw haar eerste vaart. 'Het was pas de zevende keer dat we weer uitvoeren. Ongelofelijk.'
Oorzaak onduidelijk
De drie vissers werden woensdagavond naar het ziekenhuis gebracht, maar ze zijn alledrie ongedeerd. De oorzaak van de ramp blijft onduidelijk. De weersomstandigheden - een kalme zee en perfect zicht - waren ideaal. Geruchten als zou het schip met één van de netten vastgelopen zijn, spreken de drie tegen: 'Onze netten waren omhoog.'
Het schip wordt vandaag al geborgen. De oorzaak van de ramp zou snel duidelijk moeten worden.
--------------------------
ZEEBRUGGE - De bemanning van het marineschip Crocus redde de drie bemanningsleden van de gezonken Z.700 Rapke. Het was de eerste keer dat de ploeg zo rechtstreeks betrokken waren bij een reddingsoperatie.
Woensdagavond kapseisde de 16-meter lange vissersboot Z.700 Rapke in de omgeving van de Thortonbank, dat aan het windmolenpark in zee ligt. Op het moment dat het schip zonk, was het Marineschip Crocus in de omgeving een ankermanoeuvre aan het oefenen.
'Wij waren net begonnen aan onze oefening, toen eerste Meester-chef Werner Voet een rode vuurpijl zag', vertelt Luitenant ter Zee Eerste klas Wim Maes, de Commandant van de Crocus. 'Er was eerst enige twijfel over die vuurpijl. We wisten niet zeker of het wel een vuurpijl was: de windmolens hebben bovenaan ook een rood licht. Bovendien hadden we ook geen SOS-bericht ontvangen. Om zeker te zijn dat het om een vuurpijl ging, zijn we de plaats van waar de pijl was afgeschoten in het oog blijven houden. Korte tijd nadien volgde nog een twee en derde vuurpijl, zodat er geen twijfel meer mogelijk was. We wisten zeker dat er iemand in nood verkeerde. We hebben dan onmiddellijk het Traffic Center Zeebrugge en het Maritime Rescue and Coordination Centre (MRCC) in Oostende verwittigd. En dan zijn we meteen in de richting van de vuurpijl gevaren.'
De eerste keer
Zowel voor de bemanning als voor de Commandant van de Crocus was het de eerste keer dat ze zo rechtstreeks betrokken waren bij een reddingsoperatie. 'Toen wij in de omgeving kwamen zagen wij de kiel van de vissersboot boven water steken met bovenop de drie vissers', vertelt Maes. 'Ze hadden toen al het reddingsvlot uitgezet dat naast de gekapseisde vissersboot lag. Ze zijn toen eerst in het vlot gekropen en zijn van de Z.700 Rapke weggevaren. Korte tijd nadien is de vissersboot gezonken.'
De bemanning van de Crocus liet een zodiac in het water zakken om naar de bemanning te varen en die aan boord te brengen. 'Toen ze aan boord kwamen, leken de drie erg onder de indruk van wat er was gebeurd', zegt Elen Demuynck van de medische dienst. 'Maar ze verkeerden alle drie nog in goede gezondheid en ze waren blij dat ze een kop koffie konden drinken.'
Volgens tweede Meester Tibaut Verbeucken hebben de vissers veel geluk gehad. 'Op het moment dat de eerste vuurpijl was afgeschoten, stonden er nog veel mariniers op de brug van ons schip. We konden dus alles nog goed volgen', vertelt hij. 'Een containerschip dat op hetzelfde moment is voorbij gevaren, heeft die vuurpijlen niet eens gezien.'
Kort nadat de vissers aan boord waren verscheen de Seaking boven de Crocus en die heeft de vissers overgebracht naar het ziekenhuis in Brugge.
De bemanning van het Marineschip de Crocus was zelf danig onder de indruk. Ze overweegt om een benefiet voor de drie vissers te organiseren aan boord van hun schip. 'Wij willen de vissers graag een klein geschenk je geven', zegt commandant Maes.
STOP EENS N BLOKKER BLOGGER IN UW TANK
|
