xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

woensdag 20 april 2011

Hof van Koe-Boer Cies Van Cleve,  

Ooit gebedsgenezer in (Kruis)Houtem

------------------------

Ooit was Kruishoutem gewoon Houtem, tot een zeer christelijke baron, (de la Faille?) er gewoon een christelijk ’Kruis’ voor wilde hebben. En aldus geschiedde….Waarschijnlijk om aan te sluiten bij de (verdwenen) Abdij der Tempeliers, tussen Kasteel en Kerk…

Het dorpje, aan de voet van de Vlaamse Ardennen, heeft inderdaad altijd gedacht dat het iets speciaals was. Het herbergde ooit de wekelijkse ‘Eiermarkt’, en na het failliet van deze, behield het een beetje van zijn status door op te treden als maandagse prijs-regulator voor de handel in…eieren. Maar zonder eieren dommelt het weer weg in de vroegere ongestoorde slaap der Gelukzaligen, verzonken in de prehistorische bedding van de Leie, waar nu geen water meer naar zee vloeit, maar de E17 dag en nacht drommen auto’s onderweg naar de eeuwigheid ziet voorbijrazen.

Tot een zekere Peter Goossens op de scène verscheen. Want dan kunnen we spreken over…..

-----------------------------

Over de bouffe der rijken en der omhoog gevallen nieuwe rijken….

Niet dat ik iets heb tegen de Verworpenen der Aarde, die via het Communisme of het (Nationaal) Socialisme tot de Meloen-Groene Loft & Kaviaar-socialisten zijn  verworden, verre van mij! Maar klassificering van bouffe-tempels en commentaren op dergelijke claassificeringen had ik eerder verwacht bij hoernalisten van de Riberalen of enig ander tijschrift van de Bazen (allemaal smeerlappen). Laar niet en zo uitgebreid in De Morgen…

Met wie men verkeert, wordt men vereerd. De verdwaalden en simpelen van geest die de lezers van De Morgen nu eenmaal uit allerlei verplichtingen zijn, moeten weten dat ze daardoor gecatalogeerd worden bij wat men voorheen ‘Les Nouveaux Riches’ pleegde te noemen : diegenen die al over de rug en de nek van de kleine man, in de kaas zijn kunnen klimmen. Als NIET komt tot IET, dan ken IET zichzelve NIET.

Hoe zou dat toch komen dat we op de TV zo dikwijls horen over De Morgen, maar ook dat de kop ervan o zo dikwijls toevallig in beeld komt als het begrip ‘gazet’ van ver of van dicht bij het haar getrokken erbij kan gesleurd worden….De TV kent maar één gazet en demonstreert deze onkunde te pas en te onpas…..

Als ik deze woorden neerschrijf, dan doe ik dit met een zekere Bruxèlse Baas Gansendonck (Armand De Deckèèèr, om geen namen te noemen) in het achterhoofd. Het moet weer eens ’t Pallieterke zijn die de kat de bel heeft aangebonden, gevolgd door een oorverdovende stilte van betrokkene als gevolg.

Lees mee, en overdenk dat dit eens iets anders is dan het zoveelste Barnum-Bericht over de (figuurlijk en letterlijk) hand-tastelijkheden van een kinderlokker-bisschop. Eerst de eer aan ’t Pallieterke, en dan als de bliksem naar de bouffe. ’t Moeten niet altijd ‘Boules de Berlin’ zijn…

Armand franskiljon

Vorige week hadden wij het in deze kolommen over Armand De Deckèèèr, de bevlogen supporter van Laurent de belgique. Franskiljon werd de gewezen Senaatsvoorzitter in dat zuurtje genoemd. Terecht, maar misschien zal het onze lezers wel interesseren waar Armand vandaan komt?

Zijn grootouders baatten een bescheiden bloemenwinkel uit in het Vlaamse Ninove en  zijn vader was de bekende schilder Luc De Decker, die aanvankelijk geen nagel had om aan zijn g.. te krabben. Zoontje Armand zal het allicht niet graag horen, maar vader Luc had voor de oorlog en de eerste jaren erna geen geld om eten te kopen. Hij had het geluk dat hij toen af en toe een boterham mocht mee eten bij een gastvrije familie van... zwartzakken, waarvan het gezinshoofd bijna drie jaar had “gezeten”, o.a. in het beruchte hechteniskamp van Lokeren.

Als cultuurjournalist bij Volk en Staat had dat gezinshoofd over Luc geschreven dat hij talent had en daarmee nog naam zou maken. Later heeft Luc De Decker, die een uitstekende portretschilder was, koning

Boudewijn en andere vooraanstaanden mogen schilderen, maar toen hij nog zwarte sneeuw zag, waren het “foute” Vlaamse braven die af en toe een schilderij van hem kochten om hem van de bedelstaf te redden.

Uiteraard zal Armand De Deckèèèr dat niet meer weten, maar wij wél.

----------------------------------

Noma opnieuw beste restaurant ter wereld, Hof Van Cleve op 15de plaats

Lees DE MORGEN EN DEEL HUN ZORGEN

Het Deense restaurant Noma is voor het tweede jaar op rij uitgeroepen tot het beste restaurant ter wereld door het gerenommeerde Britse blad Restaurant Magazine. Hof Van Cleve in Kruishoutem van de Belgische topchef Peter Goossens klimt twee plaatsen en pronkt op de vijftiende plaats in de ranglijst van de vijftig beste restaurants ter wereld. Het Brugse restaurant De Karmeliet van Geert Van Hecke valt net als vorig jaar juist buiten die top vijftig en eindigt op nummer 54.

Winnaar Noma wordt geleid door de jonge chef René Redzepi, die bekendstaat als de ambassadeur van de Scandinavische keuken en vooral kookt met lokale seizoensproducten. Het Deense restaurant is gevestigd in een gerestaureerd pakhuis in het havengebied van Kopenhagen.

De rest van de top drie wordt ingenomen door de Spaanse restaurants El Celler de Can Roca (nummer twee) en Mugaritz (3). Nummer vier is het Italiaanse Osteria Francescana, en Heston Blumenthal vervolledigt de top vijf met zijn wereldbekende Engelse restaurant The Fat Duck.

Onze noorderburen bezetten twee plaatsen in de top vijftig: Oud Sluis van Sergio Herman pronkt op de zeventiende plaats en De Librije van topchef Jonnie Boer behaalt een verdienstelijke 46ste plaats. Het klassement telt ook acht Franse restaurants, waaronder Le Chateaubriand op de negende plaats en LAtelier de Joel Robuchon op nummer veertien.

De lijst met de 50 beste restaurants ter wereld wordt opgesteld door 800 internationale critici en gastronomische experts. (belga/sam)

------------------------------------

Digitaliaanse Diagonalen:

Kruishoutem, Hof van Cleve

Lang, heel lang geleden, bijna even lang als in de tijd dat de dieren konden spreken, was het Hof van Cleve nog maar een Hoveke van Cleve, een brasserie waar het goed om toeven was.  Wegens vrienden met familiebanden kwamen we daar regelmatig. Het was er niet goed, het was er niet slecht, het was er midden-in. Het was er rustig, beschaafd, bijna ongezellig klein, en reserveren hoefde niet : er was altijd plaats…Vooral : de peper bleef in de bus en werd niet gebruikt om de rekeningen te kruiden…

Iemand die het zich kon permitteren, bleef liever langs de Steenweg en nam zijn vrienden uit eten in ‘De IJzerberghoeve’ bij Henkn de gewezen compagnon van Goossens : machtig interieur, zwierige bediening, fijne keuken. De klanten kwamen er zelfs regelmatig per helicopter! O.a. Herman De Croo met Boudewijn en Fabi….Niks op aan te merken. Tot de drankduivel daar toesloeg en zowel het gezin als de zaak op de fles ging. Toen pas nam de reputatie van ’t Hof van Cleve , verdoken langs een smal bochtig wegje tussen boerderijen en veestallen, 5 Km ver, een reuzenvlucht. Toen stonden er ineens wegwijzers aan het begin en aan het einde van de Riemgemstraat. Men hoefde er niet meer te geraken op den tast! Want dan bracht de nabije E17 al lang fijnproevers aan van uit alle ’s Heren wegen, en werd er meer en meer Frans gesproken door die uitstervende soort die vooral uit de steden kwam. …

Alhoewel wij toen ondertussen op de volgende heuvelrug zouden komen wonen, zijn we er nooit meer langs geweest. Een restaurant dient om te eten, en niet om schilderijen te venten. En wat er ook gênant aan was, is dat de klant de uitlaat van de dampkappen van de keuken diende te passeren voor hij de ingang vond.. Als de wind iet of wat in ’t verkeerde blaasgat zat, was koffie nemen op het anders zo liefelijk terras aan de achterkant, die uitkeek over de vallei, totaal onmogelijk.

Neen, de eenzaat die er vroeger woonde (tot circa 1968?) en konijnen hield onder zijn bed, zal niet gedacht hebben, dat zijn ‘doeninske’, een hofstedeke  van een koeplek tot in de hoogste regionen van alle omringende landen zou bekend worden. Hij zal het zeker niet geweten hebben die morgen toen men hem, eenzaam en alleen, dood aantrof tussen zijn armoe…Dat is tenminste wat oude mensen ter plaatse vertellen, over Cies Van Cleve…een soort gebedsgenezer….

Nu weet de ganse wereld weer dat de Vlamingen Bourgondiërs zijn, en dat is mooi meegenomen. Ere wie ere toekomst! Te meer daar Peter Goossens overal waar hij verschijnt bijna nooit de taal van Molière gebruikt. Dat moet een aardig wee buik-gevoel geven aan de Gentse ‘Groten der Aarde’ die maar niet kunnen begrijpen, hoe daar in dat boerengat zo lekker kan gekookt worden, dat de hele wereld daarvan aan het likkebaarden slaat. Als ik denk aan mijn eigen vroegere relaties in dat wereldje rond ‘Krul Declerck, dan voel ik de aandrang stijgen om als een vliegje daar een paar uurtjes op het behang te gaan zitten. Om te kijken en te luisteren….Want schilderijtjes op een bord zijn bij ’t Hof van Cleve om op te eten, en niet om aan de muur te hangen….