zaterdag 16 april 2011xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Over doctrines alleen voor Vlaams Staatsmanschap

die klitten als de Maagdenburgse Bollen (**)

---------------------

De Morgen zou De Morgen niet zijn, moesten zij zelfs met het artikel van Prof. Bart Maddens, niet proberen verwarring te zaaien…Zelfs Madame Béatrice Saccoche van de Soir zou het hen niet verbeteren. Het klinkt zelfs een beetje voois, met een ondertoon van Tjeventaal. Dat De Schandaard daar niet is opgekomen!

De scalp van Bart De Wever

15/04/11, 07u45

Uit DE MORGEN, diep in DE ZORGEN.

-----------------

De N-VA wil het niet, en Bart De Wever kan het niet.' Daarom pleitte Louis Tobback in deze krant voor een regering zonder de Vlaams-nationalisten. Bart Maddens, politicoloog aan de KU Leuven, geeft Tobback (geen) gelijk

Met Louis Tobback is gisteren een nieuw dominosteentje gevallen. Voor het eerst pleit een belangrijk politicus van de sp.a uitdrukkelijk voor een regering zonder de N-VA. Maar zoals Karel De Gucht, Mathias De Clercq en Guy Verhofstadt van Open Vld dat eerder al deden, sprak Tobback enkel in eigen naam. De partijen durven het kennelijk nog niet aan om zelf het grote taboe te doorbreken.

Dat is eigenlijk verrassend. Want als het inderdaad zo is dat de Vlamingen de politieke impasse kotsbeu zijn en snakken naar Belgisch staatsmanschap, als ze echt bibberen en beven voor die ratingverlaging van Standard & Poor's, waarom kunnen de traditionele partijen dan niet die verlossende stap zetten en een regering vormen zonder de 'extremistische' N-VA ? Uiteindelijk was en is dat het meest voor de hand liggende scenario. Tobback heeft gelijk: de partijen die een jaar geleden, onder leiding van Jean-Luc Dehaene, een akkoord zochten over de splitsing van B-H-V, beschikken vandaag nog steeds over een meerderheid in de Nederlandse taalgroep van de Kamer. Zij kunnen dus perfect een staatshervorming doorvoeren zonder de N-VA.

Van partijen die zich beroemen op hun verantwoordelijkheidszin en Belgisch staatsmanschap zou je dan toch verwachten dat ze de N-VA eindelijk laten vallen? Zeker wanneer die partij zelf verwarrende signalen begint uit te zenden (zoals op de persconferentie deze week) en de indruk wekt dat ze de trappers wat kwijt is. Waarom durven de partijen die N-VA dan niet frontaal aan te vallen en te isoleren?

Natuurlijk omdat ze schrik hebben van de kiezer. Ook zonder opiniepeilingen voelen de politici aan dat de wind nog niet is gekeerd in Vlaanderen. De grote volksopstand tegen Bart De Wever heeft zich nog niet gematerialiseerd. De 'spontane' Belgicistische manifestaties zijn een uiterst marginaal fenomeen. De waarheid is dat de pret nog steeds niet op kan bij veel Vlamingen: eindelijk is er een politiek zwaargewicht die ook eens 'nee' durft te zeggen tegen de Franstaligen. Bart De Wever doet wat hij heeft beloofd en waarvoor hij is verkozen: het Vlaamse boven het Belgische belang plaatsen. En zoals Edi Clijsters eerder al scherp opmerkte: de traditionele partijen doen precies hetzelfde als wat ze De Wever verwijten. Ze weigeren te kiezen voor Belgisch staatsmanschap uit vrees om daarvoor te worden afgestraft door de Vlaamse kiezer.

Misschien zal die afstraffing nog meevallen als ze, zonder de N-VA, toch een grote staatshervorming kunnen realiseren? Een enigszins aangedikte nota-Vande Lanotte zou daarvoor dan de basis moeten vormen, aldus Louis Tobback. Dat is de prijs die de Franstaligen moeten betalen voor het dumpen van de N-VA. Klinkt mooi, maar als de Franstaligen zich nu al bijna acht maanden verschansen in hun loopgraven, dan komt dat net door Vlaamse politici zoals Tobback. Politici die voortdurend de valse hoop wekken dat er na de volgende bocht een regering zonder de N-VA in het verschiet komt. Waarom zouden de Franstaligen vandaag toegevingen doen aan de N-VA als ze morgen verlost zijn van die lastpost en meer 'redelijke' gesprekspartners tegenover zich vinden?

Anderzijds maken de Vlamingen zich best niet al te veel illusies over de prijs die de Franstaligen bereid zijn te betalen voor de scalp van De Wever. Wat zij in gedachten hebben is een splitsing van B-H-V en een overdracht van een beperkt pakket van bevoegdheden waarover een ruime consensus bestaat. De rest zou dan worden doorgeschoven naar een vrijblijvend communautair overleg, zoals de Costa tijdens de paarse periode of de dialoog van gemeenschap tot gemeenschap in 2008.

Maar zelfs al zouden de Franstaligen bereid zijn om de nota-Vande Lanotte te aanvaarden, zoals Tobback hoopt, dan nog zou men onvermijdelijk botsen op de fundamentele bezwaren van CD&V. Het is trouwens Johan Vande Lanotte zelf die CD&V heeft gesterkt in het verzet tegen zijn nota. Want met zijn lezing aan de UGent is de aap uit de mouw gekomen. Vande Lanotte kiest wel degelijk voor het Franstalige model van een federalisme op basis van de gewesten, zoals CD&V altijd heeft beweerd.

Wat Tobback voorstelt is dus niets meer dan een doodlopende straat. Een regering zonder de N-VA zal ook een regering zijn zonder een substantiële staatshervorming. Dat is ook de reden waarom de Franstaligen al sinds september aansturen op dat scenario. Het dumpen van de N-VA is voor hen enkel interessant als ze op die manier weer wat tijd kunnen kopen, als ze de grondige hervorming van de Belgische instellingen weer een paar jaar voor zich uit kunnen schuiven. Want wie weet is de Vlaams-nationale bui tegen dan overgewaaid, als een aprilse gril, en kan het Belgische regime ongestoord zijn gangetje blijven gaan. Een gevaarlijke gok, die de Vlaamse partijen vooralsnog niet willen wagen.

----------------------

Digitaliaanse Diagonalen:

Wij bevinden ons nu reeds, en de Goede Week moet nog beginnen, lijk op de Paasfoor in Kortrijk! De tjingeltjangels rinkelen en de toeters gaan. De massa drumt bijeen en kijkt verlangend uit. Allez! Allez! Dames en Heren, komt binnen, de vertoning gaat beginnen! De biedingen op de scalp van BDW zijn open! Hij is de gebeten hond, en na hem : de Zondvloed?!

Binnen in de tent, te midden van het oorverdovend getater, blijft het, voor wat werkelijk telt, even oorverdovend stil. Het wachten is op het eerste mes dat wordt geslepen om de beloofde scalp te bemachtigen…Iedereen houdt  intussen de zuurstofleiding die van Noord naar Zuid loopt nauwlettend in de gaten, voor de enen is elke minuut een minuut langer leven, terwijl de andere met de minuut meer moet vrezen voor de eerste kaalscheer-haal….

Wij Vlaams Nationalisten weten (zoals Modestus daarstraks schreef), dat Vlaanderens uur nu rap nadert. We zijn, met BDW in de rol van lijdend voorwerp, zeer dicht bij het aaneensluiten der rangen. De Francofonen  denken dat juist niet, ze hopen op de broedermoord en doen daar alles voor om die hoop aan te scherpen. Ze weten dat tweedracht altijd al onze zwakke plek is geweest…

Met het Vlaams Belang in de rol van bewezen sterkhouder en waakhond, moeten ze daar van nu voort toch beginnen aan te twijfelen. Zonder de NV-A een regering vormen, of met de NV-A een flut-regering vormen : het is lood om oud ijzer. De dagen zijn  geteld, gewogen, en te licht bevonden…De vloedgolf stijgt en verre van ineen te zakken als een slappe plumpudding, groeit het zelfbewustzijn in de openbare opinie.

Ook in Maagdenburg deed men er alles aan, om twee even sterke helften van een luchtledige bol uit elkaar te trekken. Zelfs 16 paardenkracht met de zweep er op, konden het niet. Het toegepaste procedé nochtans was simpel : beide even sterke helften sloten klokvast omdat ze luchtledig waren : er was helemaal niets en er was geen speld tussen te krijgen. Er zal van de Maagdenburgse Bollen gesproken worden tot het einde der tijden.

De Vlaamse eendracht moet straks als even wereldbekend en wereldschokkend aangezien worden als die even sterke bollen uit 1657! Vlaanderen Boven moet als VB verder blijven leven, zoals voorheen voorgedaan door het Vlaams Blok/Belang. Ene helft VB, andere helft NV-A, meet niets daartussen om hen te scheiden!

In deze hoop (en deze liefde) wil ik leven en sterven!  

(**) Deze dubbele asterixen verwijzen een klein beetje naar de kl**ten van Lewie, de Burgemeester van Leuven, maar zijn in feite bedoeld als uitleg bij die fameuze bollen (Wikipedia):

Maagdenburger halve bollen zijn twee losse halve bollen van sterk materiaal die tegen elkaar aan worden gehouden, waarna de ruimte binnen de zo ontstane bol vacuüm wordt gezogen. Door de luchtdruk op het buitenoppervlak blijven de halve bollen tegen elkaar aangedrukt.

Deze proef werd door Otto von Guericke 1657, de toenmalige burgemeester van het Duitse Maagdenburg, voor het eerst uitgevoerd. Zestien paarden waren niet in staat de twee bolhelften met een diameter van circa 50 cm van elkaar te scheiden. De kracht die overwonnen had moeten worden, bedroeg dan ook ruim 76.000 N, wat gelijk is aan het gewicht van een massa van 7800 kg. Von Guericke demonstreerde zodoende de grootte van de luchtdruk op grondniveau, die het gevolg is van het gewicht van de aardatmosfeer. Van Guericke heeft zich ontwikkeld tot de grondlegger van de vacuümtechniek