.

Wat haat vernielde, heeft Liefde weer opgebouwd.

Och! Wijzelf lazen in ‘Cathlica’ wat nu volgt ook niet allemaal even graag, maar een onderdompeling in de materie voelt toch een beetje aan als bij Moeder thuis komen in de gezellige ouderwetse keuken, in het vaderhuis, dat nu al lang bewoond is door andere mensen…’Ach, hoe was nu de naam weer van die andere hond….

Inderdaad, wat allemaal is er niet verloren gegaan door de Mei ‘68 Beweging. De vernieuwing sloeg teveel door naar een en dezelfde kant, en als we nu teksten onder ogen krijgen, die de oude waarden in ere pogen te herstellen, hebben wij de indruk dat de schaal teveel naar ‘terug’ slaat.

Enfin : voor elk wat wils, maar waar Mgr Léonard (hieronder) voor staat, is wat er decennia lang in Vlaanderen veronachtzaamd werd.

Omdat de media voor al deze zaken Oost Indisch doof zijn, moet het initiatief dan inderdaad van de gewone burger komen. Wie zei ooit weer iets over dat volk dat arm en dom gehouden werd door respectievelijk de Baron en de Pastoor? Is het daarom dat Linx progressief nu de zaken omdraait, en zelf de mensen arm en dom houdt?  Arm door de spoeling zo dun mogelijk te maken (de OCMW’s koesteren meer vreemden dan eigen mensen en de overrompeling gaat steeds meer crescendo!)  en dom door ze dagelijks stupide soaps in te lepelen, die God noch Gebod respecteren, en moraal noch normen kennen….Of stupide spelletjes met heel slimme mensen….die zwalpen op de golven van ingehuurd applaus.

Maar laten we van meetaf aan op deze blog de zaken voldoende scherp stellen : aan een herrijzende Kerk die overhelt naar een anti-Vlaamse houding, wensen wij niet mee te werken. De dag dat wij Merciers en Van Roey’s opmerken, gaan we in het verweer met slaande trom en met de schetterende bazuinen van Het Laatste Oordeel. Het mag niet zo worden zoals onze jongens ooit de kop zot werden gemaakt door leuzen als ‘Rome of Moscou’, om dan, bij wijzigende krijgskansen, de terugkerenden van het Oostfront het mes in de rug te planten. Voor wie het leven kent van de Abt van Steenbrugge (Dom Modest van Assche) die van Lamiroy, zijn b Bisschop die aangesproken werd door de vrienden van de doodzieke Abt, om hulp in diens stervensnood, voor antwoord kreeg : ‘Neen : dat hij zijn plan trekt. Nu ziet ge hoe ver zijn Vlaamsgezindheid hem heeft gebracht’….Dom Modest Van Assche, tot in de ziel vernederd, stierf in voorhechtenis, terwijl, jaren na zijn dood, bekend gegeven werd dat de aantijging van verraad opgezet spel was van belgicisten rond de bisschop.

Les petits vicaires (uitdrukking van de Kerkelijke Overheid), de zo geminachte pastoorkes van te lande, dat waren wel de ontwikkelden die hun volk persoonlijk in alle soorten parochie-zaaltjes meehielpen om te leren lezen en schrijven. Die, samen met de ‘frontaliers’ mee optrokken met de Vlaamse boeren-grensarbeiders die wekenlang ergens in Frankrijk werkdagen gingen kloppen van 16 - 18 uur…Wie twijfelt moet maar eens gaan zien in Madonna, een gehucht van de Gemeente Langemark, waar het standbeeld voor de kerk staat van ‘De Fransman’, die met de ‘besatse’ ofte ‘baleçon’ over de schouder, klaar staan om op te trekken.

Zo’n ‘baleçon’ was de reiskoffer (meervoud) van de werkman : een donker stuk stof , meestal gestreept of gekleurd matrassengoed, of ‘baalkatoen’ van circa 2m op 1m, overal aan alle randen goed toe gestikt door Moeder-de-Vrouw, uitgenomen een opening van circa 30 cm in het midden. Beide helften werden gelijkmatig opgevuld met wat er nodig was om de tocht te overleven, en vervolgens werden deze helften op zichzelf rondgedraaid, zodat alles potdicht verpakt zat, en de ‘baleçon’ over de schouder kon geworpen worden. Zo stapten ze op, in groep, gebogen onder de last, hun ingebusselde werktuigen in de andere hand, de ‘baleçon’ over de schouders, gedeeltelijk langs voor, en gedeeltelijk langs achter….

Die tijd, beste mensen, is amper 70 jaar voorbij. Toen was ‘Arm Vlaanderen’ arm naar ziel en lichaam. Nu, zegt men, is Vlaanderen ‘rijk’…maar qua ziel, qua geest, veel armer dan die arme dutsen van toen.

Daarom even Cyriel Verschaeve (nog zo’n pastoorke van te lande) in herinnering brengen, waar hij schreef : ‘Eertijds heeft er een volk bestaan…dat volk moet herleven’. – en daarmee bedoelde hij niet de trimards en de doolaards, maar het Volk dat bij de eersten ter wereld was om zichzelf te besturen in welvaart en in rijkdom.

Ik wil hopen dat Mgr Léonard mede aan de grondslag mag liggen van onze herwonnen fierheid Vlaming te zijn.

-----------------------------

De uitdagingen van het ambt van aartsbisschop

door: Catholica 5 januari 2011

Een verslag door Kris Clauw en Vic Mortelmans, van een lezing van Mgr. Léonard voor het Universitair Centrum Sint-Ignatius Antwerpen, d.d. 20 december:

Het typeert Monseigneur Leonard waarschijnlijk, maar dat hij in de eerste minuut al naar het Tweede Vaticaans Concilie en naar het Concilie van Trente verwees toont aan hoe hij dit laatste concilie interpreteert. Het beschrijft de taak van een bisschop als drievoudig: herder, profeet en priester.

De herderlijke taak, die hij de mooiste van alle taken van een bisschop vindt, zal voor hem bestaan uit een grondige kennismaking met de 33 dekanaten die zijn aartsbisdom rijk is. Elke maand legt hij een pastoraal bezoek van elf dagen af aan een dekanaat. Door tijdens die periode ook in het dekanaat zelf te logeren hoopt hij een duidelijk en objectief zicht op de plaatselijke situatie te krijgen. Tot op heden zijn deze bezoeken een bijzondere ervaring waarbij vooral de ontvangst die hem overal te beurt valt erg aangenaam is.

Daarnaast is ook de zorg voor andere herders een belangrijk aandachtspunt. In het bijzonder het tekort aan jonge priesters, en dan nog vooral in Vlaanderen, dwingt tot een grondige aanpak. Hiertoe heeft hij – zoals in Namen, toen hij daar nog bisschop was – een internationaal Redemptoris Mater-seminarie opgericht. Dit seminarie heeft als specifiek doel buitenlandse seminaristen klaar stomen voor het werk in onze parochies. Een soort inburgering voor priesterstudenten als het ware. Het is zelfs de bedoeling om deze studenten zowel Frans als Nederlands aan te leren, zeker voor de priesters die in Brussel terecht zouden komen. Antwoordend op een hierbij aansluitende vraag geeft Monseigneur nog het belang van de gezinnen in deze materie aan. In de gezinnen moet een sfeer heersen waarbij de priesterlijke staat naar waarde wordt geacht. Daarnaast moet er ook gebeden worden voor priesterroepingen en waar kan dit beter gebeuren dan in de gezinnen zelf?

De belangrijkste taak van een bisschop, de profetische, bestaat uit het verkondigen van Jezus, de kern van ons geloof. Het is nooit evident om te geloven en de huidige secularisering maakt het minder evident dan ooit. De aartsbischop wil alle gelegenheden aangrijpen om – als voormalig professor filosofie – het geloof te verkondigen in dialoog met de filosofie en de wetenschap. Zonder aandacht voor het belang van de menselijke rede heeft een dialoog, zeker met atheïsten, humanisten en aanhangers van een ander geloof, geen zin.

De achtergrond van deze dialoog, de basis van het spreken en ondernemen van de aartsbisschop zijn de drie unieke kenmerken van Christus: Hij is gelijk aan God, gestorven in de grootste Godsverlatenheid en herbevestigd als Messias door Zijn Verrijzenis.

Nooit eerder, en ook niet achteraf, verklaarde ooit iemand gelijk te zijn aan God. Toen (en ook nu) was dit eigenlijk ‘onaanvaardbaar’ om zoiets te beweren. Het probleem was niet zozeer dat Jezus zich als Messias voorstelde. De Messias werd verwacht. Dat Hij zich echter ook boven de Thora en gelijk aan God stelde heeft Hem de doodstraf opgeleverd. Jezus stelt zichzelf, verwijzend naar Psalm 118:22, als hoeksteen voor het christendom en stelt zo ook hoge eisen aan zijn eigen apostelen.

De grote paradox blijft dan ook hoe deze Zoon van God is kunnen sterven verlaten door de mensen en door God zelf. Jezus krijgt geen antwoord meer op zijn smeekbede om deze kelk aan hem voorbij te laten gaan. De Messias en de lijdende dienaar van God vallen samen (cfr. Jesaja 53). God vernedert zichzelf! Het volk van Israël had dit nooit durven denken. Voor Joden was Hij een aanstoot, voor heidenen een dwaasheid.

De Evangelies zijn geschreven in het licht van het geloof in de Verrijzenis. Maar door Zijn Zoon te laten Verrijzen, in de loop van de geschiedenis en niet op het einde der tijden, bevestigt God nogmaals dat Jezus de Messias is. Nooit heeft God dit eerder gedaan. Zelfs zijn eenzame, smartelijke dood kan zijn Goddelijkheid niet verdringen. God heeft Hem, die wij hebben onteerd, verheerlijkt. Dit was dan ook de basis van de eerste prediking van de Kerk.

Elke bisschop is natuurlijk ook priester en moet in die hoedanigheid de Sacramenten uitdelen. De belangrijkste prioriteit van de aartsbisschop hierin is aandacht voor een verzorgde liturgie in zijn bisdom en het hele land. Hij voelt soms schaamte als hij de viering van de liturgie bij ons vergelijkt met die in andere landen. Hij vraagt terug aandacht voor de dubbele draagwijdte van de liturgie. Zij moet tot het hart en verstand van de mensen spreken, en tegelijkertijd God waardig zijn. De priester moet dicht bij de mensen staan, een warme taal spreken en tegelijkertijd de mensen aantrekken tot het Mysterie, de transcendentie en heerlijkheid van God. Dit kan zich bijvoorbeeld uiten in de liturgische houding: zitten, staan, knielen hebben elk hun eigen betekenis. De mens is lichaam en ziel en moet dus beide gebruiken tijdens het vieren van de liturgie. Daarnaast moeten we ook de goedgekeurde Eucharistische Gebeden gebruiken en niet proberen er zelf op te stellen. De aartsbisschop wil in wat hij noemt ‘het algemeen welzijn van de liturgie’ vooruitgang bekomen in ons land, niet door disciplinaire maatregelen maar door een gezonde smaak te promoten.

Monseigneur Leonard besluit met een woord van hoop. De drie unieke kenmerken van Jezus zijn een onuitputtelijke bron van hoop voor ons allemaal. Als Jezus God en mens is, dan maakt de menselijkheid deel uit van God. Dat geeft ons het recht om te hopen op een positieve uitslag van de geschiedenis van de mens. “Als God met ons is, wie kan dan tegen ons zijn?” (Romeinen 8:31).

Bron Catholica

-----------------------------------

Pssst

De persmuskieten, zodra de Kerk in het vizier komt, veranderen van lastige muskieten in stelende eksters, die hoog boven het plebs luid krassend rondvliegen, om de blinkende graantjes op te pikken en uit te vergroten, terwijl het geheel als dusdanig wordt verzwegen. Het is maar als men leest wat Mgr Léonard werkelijk gezegd heeft, dat zoiets opvalt. Voorbeeld: knielen, rechtstaan, zitten binst de Diensten.

Ja, en het zal ook wel toevallig zijn, dat de Italiaanse TV in hun nieuwsberichten een zekere Vladimir Poetin laat zien, die de Middernachtmis bijwoont in een klein kerkje in de omgeving van Moskou, zijn woonplaats. Zoiets kan in de BRT-koppen niet in : Moskou = de wieg van het Uitverkoren Communistenvolk zou nu geregeerd worden door een pratikerend katholiek! Om dood te vallen van Linxe schaamte! Mag niet bekend gemaakt worden! Het klootjesvolk mag dat niet weten en mag vooral niet weten wat in de wereld omgaat, vooral niet als het niet in hun progressief kraam past.

Moeten we dringend iets aan beginnen doen!