.

Wanted : special department for Belgium

Belgisch incivisme?

07-12-2010 - Pierre Therie - Anders nieuws extra

Bron Iskander

Bij een winterse valavond koos ik in plaats van de knusse zetel voor de prijsuitreiking van de erepenning Albert De Cuyper door het Vlaams Komitee voor Brussel aan Jean Pierre Rondas, presentator bij radio Klara en lid van de Gravensteengroep. Na een interessante lofrede door Rik Van Cauwelaert, direkteur Knack, mocht de kersverse gelauwerde heel even het woord nemen. Het werd een wervelende causerie waarbij Rondas zijn eigen zelve bleef en de provocatie niet uit de weg ging. De twee aanwezige socialisten werden op voorhand gewaarschuwd. De receptie met meerdere politici van N-VA, CD&V, VLD en VB, was een prima gelegenheid om hen verschillende hete hangijzers voor te leggen. Onderwerpen die ongetwijfeld ook nog de volgende Anders Gelezen zullen kruiden. Alvast proficiat aan de gelauwerde en dank aan het VKB en zijn voorzitter Jan Degadt voor dit initiatief en de organisatie.

Met Brusselse minister Brigitte Grouwels (CD&V) sprak ik over de steun aan de Vlamingen in Brussel en wat ze vond van de overheveling van de kinderbijslag naar de gemeenschappelijke gemeenschapscommissie. Zij vond dat alvast géén goed idee want daarmee ontneem je de Vlaamse gemeenschap de mogelijkheid om een Vlaams tarief toe te passen. Het is zelfs een slecht idee want een opstapje voor de overheveling naar het gewest. Een stap in de verkeerde richting. Dan maar beter nog een tijdje federaal houden? Wat wij als buitenstaanders nauwelijks kunnen inschatten is de moeilijkheid voor Vlaamse beleidsverantwoordelijken zoals Grouwels, om zich door te zetten in een francofoon milieu dat feitelijk niets liever wil dan regeren zonder de Vlamingen. Vlamingen buiten, nooit anders geweten. Ook Jean Pierre Rondas had het over dit thema en vroeg zich af of Brussel wel de hoofdstad van Vlaanderen wil zijn. Misschien moeten we daar de Brusselaars eens over ondervragen. Rik Van Cauwelaert had het heel even over de boordtabellen van Brussel als armlastige stad die géén toekomst heeft zonder Vlaanderen’s manna. Dat staafde hij ondermeer door erop te wijzen dat het Vlaamse aandeel in de Brusselse rijkdom veel groter is dan de Franstaligen willen toegeven, en nu steeds meer bedrijven uitwijken naar de rand (vooral Zaventem), is er geen toekomst voor een zelfbedruipend Brussel, zelfs niet met wat belastinggeld van de pendelaars. Bleef bij mij de gedachte hangen dat het misschien gemakkelijker zou zijn om België gewoon over te nemen in plaats van het te splitsen.

Rondas richtte meteen zijn pistool op de socialisten; voor een lid van de Gravensteengroep maakt dat indruk. Waarom Caroline Gennez steevast de N-VA’ers als calimeros beschimpt, vroeg hij luidop? Gewoon omdat ze aan zichzelf denkt en er een halfbakken palindroom in ziet, Calimero, Caroline. Vooral Vandenbroucke en Vande Lanotte waren de gebeten honden. En zeg nu zelf, het telefoongesprek van Vandenbroucke op de trein is toch wel zeer arrogant en hélemaal niet Vlaamslievend, wel integendeel. Hij is dan ook nog zo stom om een mail met denigrerende taal over N-VA naar de verkeerde persoon te sturen (DM 07/12). Zoveel is duidelijk: de kandidaat minister heeft zijn bord linzensoep reeds besteld. Waarom niet eerste minister als Bart De Wever past, vroeg Rondas zich af? Want zo dacht hij, met een trio bestaande uit Filips de taaie, Elio de ... en Léonard de ... wordt België wel héél ... (nvdr zelf in te vullen naar eigen goeddunken)

Maar het belangrijkste gesprek achteraf ging over een probleem dat wel even vermeld werd in de kranten maar nog sneller afgevoerd: de belangenvermenging binnen het Belgisch establishment. Ongetwijfeld de voornaamste reden waarom het federaal België nog bestaat. Hebt u zich ooit afgevraagd wat er dan zo aantrekkelijk is aan het behoren tot het netwerk van de Belgicistische ‘Old boys’? Ziehier enkele van de meest ontluisterende maar doorslaggevende argumenten. UMICORE, betaalde de afgelopen jaren nauwelijks belastingen. UMICORE voorzitter van de raad van bestuur is Thomas Leysen, jawel dezelfde heer Leysen die - weliswaar vermomd als bezorgde Vlaming - in zijn eigen krant dS, toevallig net vóór de verkiezingen (7/06/10), opriep om niet voor verandering (N-VA) te stemmen. Dat de redactie zoiets slikt, bewijst haar afhankelijkheid. Dergelijke ingrepen van 'Rupert' Leysen, herleiden de krant tot een regimekrant. Dat hij als bestuurder en CEO goed zijn boterham verdient neemt niemand hem kwalijk maar een goed draaiend bedrijf dat géén belastingen betaalt (al is het juridisch correct) is ethisch én maatschappelijk verwerpelijk. De belastingbetalers oproepen om alles bij het oude te laten, getuigt daarom van een ondraaglijke minachting. Dat mijnheer Leysen, samen met andere juridisch gesproken fictieve personen, ook nog eens mag beslissen over de socio-economische toekomst van ons land, geeft aan hoezeer wij in de greep zitten van een kleine groep mensen die inderdaad héél goede redenen hebben om niets ten gronde te veranderen. Is lid van de raad van bestuur van UMICORE: Jean Luc Dehaene, wiens totale vergoeding voor diverse bestuursfunctie goed zijn voor 275.500 euro in 2009. Bovenop zijn inkomsten als Europees parlementslid. Ab InBef, waar Jean Luc Dehaene eveneens bestuurslid van is, staat ook op de lijst van belastingvrijstelling, ondanks de goede resultaten. Waarom een bedrijf wél geld heeft voor uitgebreide bonussen maar blijkbaar niet in staat is om bij te dragen tot de solidariteit van een gemeenschap waar ze deel van uitmaakt zet niet alleen kwaad bloed bij de socialisten, maar bij elke sociaal voelende Vlaming. BELGACOM, waarvan de financieel verwende CEO, Didier Bellens, nauwelijks een woord Nederlands spreekt, kan rekenen op een politiek samengesteld bestuur dat er niet voor terugdeinst om de staat op te lichten. Misschien niet in de juridische betekenis ervan, maar wat te denken van een door de staat gecontroleerd bedrijf, waarvan de pensioenlasten voor de toekomst werden afgeschoven op de belastingbetaler en sinds enkele jaren ook nog gebruik maakt van de notionele interestaftrek om zo minder belastingen te moeten betalen? Oh ja, daar zijn financiële argumenten voor, zegt men, maar was deze maatregel ook bedoeld voor staatsbedrijven? Zou iemand niet weten dat precies deze maatregel van Paars oorzaak is van het ontsporen van het federaal budget?

Het zal wel niemand verbazen dat de geschetste situaties enkel kunnen ontstaan mits de medeplichtigheid van de politieke wereld. Er zijn twee mogelijkheden: ofwel zijn de wetgevers en hun juridische raadgevers dom ofwel worden de gaten in de fiscale wetgeving geduld wegens de verstrengeling tussen politiek en grootkapitaal. Dat ze hand- en spandiensten leveren en daarvoor beloond worden met bestuursmandaten is géén veronderstelling maar een vaststelling. Hoe dan ook, het resultaat is onduldbaar voor een beschaafd land. Helaas, zo zit dit België in mekaar en er zijn mensen die dat zeer goed vinden. Een gewezen rechter van het Arbitragehof zei mij een tijdje geleden dat hij het jammer vond dat een meer onafhankelijke procedure werd ingevoerd voor de selectie en aanstelling van rechters. Voor een rechter die zelf aangesteld werd door CD&V is dat niet verwonderlijk. Dat al de Belgischgezinde journalisten en columnisten, waarvan ik de namen niet meer zal noemen, daar blijkbaar geen last van hebben, verbaast mij. Onbegrijpelijk wordt het wanneer journalisten en andere bekende 'BB' ons willen doen geloven dat België een meerwaarde heeft. Hebben ze ons ooit gezegd voor wie België een meerwaarde is?

Het ‘old boys netwerk’ heeft zijn tentakels in álle Machten, ook de media.

In plaats van over de meerwaarde te discussiëren zou het bij voorbeeld goed zijn dat het federale niveau de grondwet toepast inzake het buitenlands beleid. Blijkt immers dat de grondwettelijke verdeling van de bevoegdheden ( Art 167), die exclusief toegekend zijn aan de gewesten en waarvoor ze het buitenlands beleid zelf mogen bepalen, door de federale diplomatieke diensten worden geboycot. Hierdoor is het moeilijker werken en gaan er kansen verloren, aldus een Vlaams topdiplomaat. Ongrondwettelijke tegenwerking als bewijs van de Belgische meerwaarde of Belgisch incivisme?

Onlangs schreef Rik Van Cauwelaert over de lekken via Wikileaks dat het ook voor ons goed zou zijn om eens uit te vlooien hoe dat Astoria –akkoord waarmee Verhofstadt en Vande Lanotte het failliet van Sabena veroorzaakten, tot stand is gekomen. Of de uitverkoop van de energiemarkt aan Frankrijk en de veelbesproken deals over de pakjesdienst ABX en de verkoop van overheidsgebouwen. Terechte vragen van een journalist die zijn opdracht ter harte neemt, terwijl ex-collega Mia Doornaert die de Wikileaks lekken fout vindt en met de vinger wijst naar diegene die lekte, de klokkenluider: een schande vindt ze dat. Zou ze vergeten zijn dat nog niet zo lang geleden haar krant, dS, er geen graten in zag om de gelekte mail – inclusief een foto - van het SP.A partijbestuur met veel poeha in de krant te publiceren? Een schande toch die klokkenluider? Een schande toch die luistervink Jeroen Overmeer (woordvoerder van Bart De Wever) die Vandenbroucke afluisterde op de trein en waarmee de krant graag uitpakt. Dat wel. Wie focust op de banale uitlatingen over personen – meestal een bevestiging van wat we zelf denken over Poetin, Sarkozy en Berlusconi, .. – gaat voorbij aan wat wel relevant is en wél interessant om weten. Onderzoeksjournalistiek – iets waar Mia Doornaert zich nooit aan bezondigt als het over België gaat – is blijkbaar wél eerbaar, men kan er zelfs beroemd door worden (Watergate journalisten Bob Woodward en Carl Bernstein). Maar klokkenluiders (zoals Rudy Aernoudt) zijn schandelijke mannetjes? Een corporatistische visie of werkt Mia Doornaert met twee maten en gewichten? Misschien zou ze toch maar beter meer aandacht besteden aan de mediaoptredens van haar privé baas in plaats van pietluttigheden zoals politici (Peumans) die tijdens een TV spelletje, de Pappenheimers, stuntelige uitspraken doen, uit te vergroten tot een intentieproces van alles wat ruikt naar Vlaamse zelfstandigheid. Een ranzig geurtje (dS 06/11); foei, Mia Doornaert.

Uit al die voorbeelden blijft bij mij de indruk hangen dat de gewone mensen eigenlijk helemaal niet weten waarover de werkelijke macht gaat en hoezeer er gejongleerd wordt met het geld van de belastingbetaler. Dat komt doordat de traditionele media waarvan men verwacht dat ze openbaarheid brengen, al te dikwijls de waarheid niet durven zeggen.

In dS (20/11/10) deed de Nederlandse journalist Joris Luyendijk enkele opmerkelijke uitspraken die ik hier graag meegeef als afsluiter. Joris Luyendijk: 'Wij, journalisten, besteden tachtig procent van ons werk aan de politiek, maar toen ik de lobbyisten vroeg aan wie zij de meeste energie spendeerden, antwoordden zij: Brussel en de ambtenaren. (...) Houd er wel rekening mee dat de kwaliteit en het niveau van de ambtenarij in Nederland heel hoog is. Het type mensen dat ik daar tegenkom, zijn mensen die minder geldingsdrang hebben dan de consultants. Maar het feit dat de ministers bij ons relatief weinig te zeggen hebben, is misschien wel een van de redenen waarom Nederland op dit moment qua inflatie, werkloosheid of staatsschuld zijn zaakjes redelijk voor elkaar heeft. De domeinen die de ambtenaren beheersen, lopen relatief goed.' (nvdr: met ons gepolitiseerde ambtenarij heeft België zelfs dit voordeel niet) We horen ook steeds verhalen over “de politiek dichter bij de burger brengen, Dat wil gewoon zeggen: we blijven gewoon doen wat we willen, maar we brengen het dichter bij de burger. We verkopen het beter. Journalisten kijken weinig naar de machtsbelangen die achter de politieke besluitvorming zitten. Ik kan me voorstellen dat Shell, het grootste bedrijf van de wereld, zwaar heeft gelobbyd om zijn aandachtspunten in de regeerverklaring te krijgen. Geen enkele journalist gaat dat onderzoeken. We hebben in Nederland journalisten die dans of tennis volgen, maar niet Shell.' De Haagse journalistiek is niet bezig met de vraag: “Klopt het wat u zegt?,, maar met “Mag u het wel zeggen? Aan de bar waar journalisten hangen, hoor je verhalen die veel interessanter zijn dan de verhalen die ze in de krant schrijven. Als je die verhalen hoort, begrijp je meteen veel beter wat er wel in de krant verschijnt. Een van de crisissen in ons vak, is dat we de beste verhalen voor onszelf bewaren

---------------------------

Pssst

Voor ikzelf één woord schreef, wist mijn computer dat er al 1.974 woorden stonden hierboven. Ruim genoeg al om daar bovenop nog veel bij te staan kletsen.

Want ‘kletsen’ zou het worden. Alleen nog eens vragen : heeft U de rol van Thomas Leysen en Uminicore goed begrepen? Van die Thomas nog even tussen haakjes : zijn vader, André Leysen, was binst de oorlog een dappere Hitler Junge die nadien in de goede richting is getrouwd (alleen SS-Officieren komen in aanmerkingen om Koninklijke Prinsessen te trouwen), terwijl zoonlief Thomas al in 2004, bij het succes van het Vlaams Blok, toen aankondigde dat hij en zijn bedrijf uit Antwerpen zouden wegtrekken, ‘als dat zo verder ging’….

Willen de laatste lezers van De Schandaard daaraan denken als hun abonnement straks vervalt? Barones Mia Doornaert, persoonlijk raadgeefster van Yves Le Terminator kan dan eens een stukje schrijven over ‘Lezers verliezen doet pijn’, waarbij het stukje dat ze schreef ‘Kieers verliezen doet pijn’ bijna woordelijk kan over genomen worden.

Verder is het vuige laster, het gerucht te verspreiden als zou de Overheid gebouwen verkopen ‘aan weggeefprijzen’ om ze dan voor 30 jaar of meer terug te huren tegen astronomisch hoge huurprijzen, louter uit berekening van de politieke elite die de Staatskassen eerst door deuren en vensters en vooral ten eigen profijte, hebben weg geregeerd. De kopers zijn altijd buitenlandse vennootschappen, die via duistere tussenpersonen nog duisterder kapitalen bovenhalen. De huur verdwijnt langs dezelfde weg, zonder ooit nog sporen na te laten.

Dat is allemaal georganiseerd, en het is misdaad, maar Justitie verzuimt  deze ‘KELK’ uit te spitten, die nochtans minstens even spectaculair zou uitvallen als die in crypten met grafzerken. Het zou volstaan dat één persoon uit de ministeriële  biecht klapt om Interpol op de piste te zetten. De echte aandeelhouders achter de schermen opsporen, dat moet toch zo moeilijk niet zijn voor een gedreven politieman! Geef een leerling-accountant of leerling-bededrijfsrevisor een halve dag tijd en een beetje middelen, en hij brengt U tien gevallen in één voormiddag! Als één transactie wordt blootgelegd, dan zullen alle andere vallen als domino steentjes, zodat misschien over het land zelf HET DOEK valt….

Maar verdorie, dan is dat werk van den Baard uit Oostende voor niets geweest!