.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ze gaan er nog iets van maken…

De ‘Zittende Magistraat’ (L) en de ‘Staande Magistraat’ (R)

Of ‘Invloed’ (L) en ‘Geld’ (R)

---------------------

In de feiten is Justitie in het apenland reeds gesplitst, in de geesten niet….zo zult U tenminste hieronder lezen….Is juist, ware daar niet de Dame in het midden (zie afbeelding) : de onschuld zelve,  die blijkbaar onlangs van Jef Vermassen geleerd heeft dat profiel hebben volstaat om schuldig te zijn, en van Linx geciteerd werd dat ‘schuld door associatie’ beter werkt dan de dikste Wetboeken….

Maar aten wij bij de les blijven!

Wat een heerlijke uitspraak zoals hieronder van die Namense Hoogleraar (Namur: dat is toch het Hol v/d Haan?) in de lange weg naar de Vlaamse ontvoogding. Justitie zal eerst worden gesplitst, en daarna het gehele land.

Zie het Oeso-rapport over het Onderwijs in Vlaanderen en in Wallonië : wij staan wereldwijd in de eerste zeven, en Wallonië in de laatste zeven….Neem daarvan het gemiddelde (moest Onderwijs nog federaal gebleven zin) : ik mag er niet aan denken….

De Heer Perfesser Vuye (Namur) mag voorgoed zijn mogelijke Koninklijke Ridderode vergeten! Want hij heeft de Vlamingen een element meer in handen voor hun eis tot afscheiding gespeeld : Wie kan daar nu tegen zijn….efficiëntie/rentabiliteit….

Van de 3 dingen die het land nog samenhielden, nadat InBev in Amerikaanse handen kwam, zijn alleen  de Rode Duivels en de Seks-en Coburgers overgebleven. De eersten zijn een regelrechte echte schande voor het gehele land geworden, en de tweeden zijn…voorlopig Koningen-zonder-Land, en straks misschien Koningen-zonder-Hoofd. Dit in navolging van de Graven Egmont & Hoorn uit de Vaderlandsche Geschiedenis van weleer….

-------------------------

Splitsing zal justitie efficiënter maken

03-12-2010 - Hendrik Vuye - de morgen

-Hendrik Vuye, hoogleraar staatsrecht aan de Universiteit Namen, wil een verregaande defederalisering. Na de splitsing van het onderwijs in 1988 ontstond er een nieuwe dynamiek. Ook justitie heeft zo'n grondige hervorming nodig, stelt Vuye. De N-VA raadpleegt hem ad hoc bij institutionele onderhandelingen.

De woorden van de Antwerpse procureur-generaal Yves Liégeois bij de opening van het gerechtelijk jaar waren scherp. Hij formuleerde een aanklacht tegen het politieke immobilisme inzake justitie. Quousque tandem abutere patientia nostra (*), klonk het. De eerste voorzitter van het Hof van Cassatie was dan weer bezorgd over de gevolgen van een mogelijke regionalisering van justitie. Er dienen lessen getrokken te worden uit de defederalisering van de jeugdbescherming, luidde het.

Het gaat niet goed met justitie. Grote financiële rechtsgedingen, zoals KB-Lux en Beaulieu, mislukken. De gevangenissen zitten overvol. De toestand van de geïnterneerden is schrijnend. De verhoopte hervorming van justitie lukt al evenmin. Noch steeds bestaat er geen werklastmeting en al evenmin een externe evaluatie van de magistratuur. Meer nog, na 180 jaar België zijn magistraten de enige groep van het overheidspersoneel zonder statuut. Om dan nog te zwijgen over Fortisgate, waar de topmagistratuur haar laatste greintje krediet verloor. België wordt voortdurend op de vingers getikt door het Europese Hof voor de rechten van de mens wegens de gerechtelijke achterstand. Recent mislukte de 'nieuwe architectuur voor het gerechtelijk landschap' van minister De Clerck, nochtans een beperkt voorstel tot hervorming. Zelfs de integratie van de informaticasystemen van justitie, het zogenaamde Phenixproject, faalde.

Het Atomiumoverleg opgestart in 2009 liep vast op de communautaire klippen. Ook wat recht en rechtsbedeling betreft liggen de standpunten van Franstaligen en Vlamingen mijlenver uit elkaar. Op zich hoeft dit weinig verwondering, want op het terrein gaapt er soms al een diepe kloof tussen de rechtspraak van beide landsdelen, bijvoorbeeld inzake sociaal recht. Rechters en advocaten raadplegen nog nauwelijks de rechtspraak van de andere taalrol. In de feiten is justitie al gesplitst, maar in de geesten nog niet.

De geesten rijpen soms snel. In de resoluties gestemd door het Vlaams Parlement in 1999 stond er weinig over justitie. De deelstaten moeten mede verantwoordelijk worden voor de benoeming en de vorming van de magistraten en ze moeten betrokken worden bij het vervolgingsbeleid. Ook bij de voordrachten van leden van de hoogste rechtscolleges zag men een taak weggelegd voor de deelstaten. De Octopusnota (2008), die deel uitmaakt van het Vlaamse regeerakkoord (2009), vermeldt nog enkel dit laatste punt.

In 2010 waren de geesten gerijpt. Volgens de nota van verduidelijker De Wever worden organisatie en werking van de rechtbanken een gemeenschapsbevoegdheid. Enkel het Hof van Cassatie, de Raad van State, het Grondwettelijk Hof en het federaal parket blijven federaal. De deelstaten verkrijgen de bevoegdheid om administratieve rechtscolleges op te richten. Ze verkrijgen een grotere rol in het vervolgings- en strafuitvoeringsbeleid en worden bevoegd voor het jeugdsanctierecht. Bemiddelaar Vande Lanotte bewandelt een andere piste, hij maakt de gewesten bevoegd voor de organisatie van justitie. De verschillen tussen verduidelijker en bemiddelaar zijn fundamenteel. Kiest men voor een overdracht naar de gemeenschappen, dan wel naar de gewesten? Kiest men voor een grote overdracht, dan wel voor een gedeeltelijke overdracht?

De keuze voor gemeenschap of gewest is een politieke keuze, maar met verregaande gevolgen. Een overdracht naar de gemeenschappen bevestigt de keuze voor een tweeledig België, als vervat in het Vlaamse regeerakkoord. Meer dan 20 jaar geleden werd de Brusselse balie reeds gesplitst volgens dit model en blijkbaar tot eenieders tevredenheid. Een overdracht naar de gewesten impliceert een keuze voor een drieledig model. Men kan toch moeilijk justitie toekennen aan het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest en nadien argumenteren dat dit geen volwaardige deelstaat is?

De vraag naar de grootte van de overdracht is een technische keuze. Het is juist dat de defederalisering van de jeugdbescherming voor praktische moeilijkheden heeft gezorgd. Deze moeilijkheden waren echter het gevolg van een te beperkte overdracht: de gemeenschappen werden bevoegd voor de jeugdbescherming, de federale overheid voor het jeugdsanctierecht. Een overdracht zal de efficiëntie pas verhogen indien het gaat om homogene bevoegdheidspakketten. Het heeft geen zin om bijvoorbeeld enkel de organisatie van justitie over te dragen aan de deelstaten en de regels omtrent de bevoegdheid van de rechtscolleges en rechtspleging federaal te houden. Dit kan niet werken, want al deze domeinen hangen samen. Men maakt de zaken ingewikkelder door twee niveaus - namelijk federaal en deelstaten - verantwoordelijk te maken. Er zal maar winst aan efficiëntie zijn wanneer de deelstaten een homogeen bevoegdheidspakket krijgen.

De bevoegdheidsoverdracht inzake justitie heeft veel gemeen met de overdracht van het onderwijs in 1988. Ook toen was dit volgens doemdenkers een onsplitsbare materie. Ook toen was het onmogelijk om op federaal niveau nog tot enig coherent beleid te komen. Na de defederalisering ontstond in de gemeenschappen een nieuwe dynamiek. Het onderwijs werd grondig hervormd. De universiteiten van het millennium zijn slagkrachtiger dan ooit tevoren. De evaluatie van de professoren door de studenten maakt dat er veel beter wordt gedoceerd dan voor de defederalisering.

Een verregaande defederalisering van justitie zal voor een nieuwe dynamiek zorgen. Sommigen hebben echter belang bij een standstill, namelijk zij die wensen dat inzake justitie alles bij het oude blijft. Quousque tandem abutere patientia nostra (*) (14 lettergrepen) ?

---------------------

Pssst

(*) De geode oude Cicero zei eigenlijk (vlg Wikipedia) : Untill how long do you, Catilina, keep abusing our patience? (14 lettergrepen)….Wat ik in ‘t West Vlaams zou vertalen als: hoelang nog speelt ge met ons voeten(9 lettergrepen), Catilina….Waarmee nog maar eens bewezen is, dat het West Vlaams superieur zou moeten zijn/is aan het Latijn en zelfs aan het Engels….

Maar terzake. Van twee dingen één : men splitst of men splitst niet…Geen halve maatregelen! Cassatie, Raad van State en diergelijken : stel U voor dat zoiets mogelijk zou zijn tussen 2 buurlanden of 2 aparte Staten…. Die dingen federaal laten, is hetzelfde als een omelet willen bakken, zonder de schaal te breken….

Loltrappers, die Niveanen! Nog groter loltrappers dan die Meneer de Jugepee in Antwerpen, die zich moest verschuilen achter de rug van een Latijner filosoof die al duizenden jaren dood en begraven is, daar waar hij het veel korter en vooral krachtiger had kunnen zeggen in gewone omgangstaal : hoe lang nog met ons voeten spelen?

Had hij daarbij dat ene zinnetje gebruld, om dan op zijn pupiter te springen, of met zijn schoen op tafel te kloppen, hij zou internationaal bekendheid met hopen geoogst hebben. Heel de wereld zou hem begrepen hebben (denk aan Chroutsjev in de Ver. Naties) en uit eerlijke schaamte zou de dag nadien misschien de hele santekraam meteen gesplitst geweest zijn, inclusief BHV en wie weet, zelfs het gehele land…

Want alleen alle begin is moeilijk…..