De prijs voor meest toepasselijke filmtitel van het jaar is bij deze bekend. Den Amerikaander heeft nog maar eens bewezen dat hij niet voor één gat te vangen is. De overwinning van Obama is zo ruim, dat hij het waarschijnlijk zelfs zonder ons missionariswerk van vorige week had kunnen halen.
Wat hebben we voor de rest zoal gedaan in New York, zou niemand in het bijzonder zich kunnen afvragen. Volgende opsomming geeft een impressie:

- ons vergaapt aan de grootsheid van de wereldstad. De straten, de wolkenkrabbers, de monumenten, de minstens vier tv's in elke bar.

- ons en masse te goed gedaan aan de vele typisch New Yorkse gerechten: bagels, donuts, pretzels, hamburgers, hotdogs,... Hier moet wel aan toegevoegd dat vooral ik zowel de donuts als de hamburgers niet te vreten vond. De plaatselijke pizza's en de 'grab-a-coffee-and-run'-cultuur vielen dan weer wel in de smaak.

- de Knicks hun openingsmatch zien winnen! Voor de tweede keer in zeven jaar dat dit gebeurt. De kans is ongeveer even groot dat je live een vliegtuig zich in een toren ziet boren.

- op verkeerde metro's gezeten.

- cultuur opgesnoven met het bijwonen van 'Phantom of the opera'. Op Broadway uiteraard, cultuur wordt alleen opgesnoven wanneer het aan massatoerisme gelinkt is. Ook in het Guggenheim Museum geweest. Viel tegen, de curatoren hadden er niet beter op gevonden dan op 6 van de 7 verdiepingen Lichtenstein, Warhol, Mondriaan en consoorten in te ruilen voor een moddervette fotografe met pinnen in haar tieten. Ja, ze maakt zelfportretten. Blijkens haar werk zijn overigens ook haar vrienden en vriendinnen door de bank genomen zwijnen met pinnen in hun tieten.

- ons in de winkeltjes laten afzetten door Chinezen én alle andere lokale bevolkingsgroepen die het universum rijk is.

Tot slot moet ik misschien nog vermelden dat een (uiteraard zeer toffe) barmeid mij 'the most fucking gorgeous thing on the planet' noemde. Dit vermeld ik - natuurlijk - enkel om enige nuance aan te brengen. Mijn geile drankbedeelster was wat te voortvarend met die 'on the planet', aangezien ze zich enkel baseert op de pakweg 5 miljoen mannen in New York. Weliswaar mannen uit alle windstreken en culturen, wat voor haar stelling pleit, maar de onderzochte populatie is en blijft de bevolking van één stad (aangevuld met toeristen). Geen echt representatieve steekproef dus. Een juister besluit zou dan ook zijn dat ik waarschijnlijk de mooiste man op aarde ben. En neen, dat is geen valse bescheidenheid maar gewoon de ratio van een realistische, nuchtere Belg.