Volgers van mijn blog en mensen die zich op mijn uitstraling baseren weten het: ik ben een voorzitter. Voorzitter van Vitória Diabolix om precies te zijn, een zaalvoetbalploeg die vorig jaar rond deze tijd uit het niks uit de grond werd gestampt. Dit jaar rond deze tijd bevindt de ploeg zich net boven die grond, en net niet terug in het niks. Tien nederlagen op rij is hoe dan ook niet de gedroomde afsluiter om iedereen weer warm te maken voor een nieuwe jaargang. Het met het seizoenseinde gepaard gaande gevoel valt nog het best te vergelijken met een urinoir vinden na uren met een volle blaas te hebben rondgelopen. Om maar te zeggen dat niemand er echt rouwig om is.
De voorzitter neemt akte van dit sentiment en trekt er vervolgens geen lessen uit. Vitória Diabolix zal ook het seizoen 2013-2014 aanvatten, en wel op exact dezelfde manier als vorig jaar. Geen nieuw spelerspotentieel, geen trainingsopbouw, geen strikte afspraken. Een mogelijke kentering wordt volledig in handen van een willekeurige - ik ben niet veeleisend op dat gebied - deus ex machina gelegd. Zo, het beleidsplan jaargang '13-'14 is alweer rond. Nu rest slechts de hoop dat mijn out of the box-denken vruchten afwerpt. Meer kan ik niet doen, ik heb ook maar twee handen tot mijner beschikking.
Tot zover het actieve (nu ja) voetballuik. Van de gelegenheid zou ik willen gebruikmaken om eveneens het passieve gedeelte in de kijker te zetten. Want voor de voetballiefhebber in mij was het voorbije seizoen er eentje om van te smullen, dus kunnen er maar beter notulen van worden opgemaakt. RSC Anderlecht veroverde na een spannende strijd de titel, de Rode Duivels zijn volop op koers voor het WK volgend jaar en Bayern München ging met de Champions League aan de haal. Ik heb gewoonweg op drie fronten passief succes gehaald! Heel het jaar fit en gefocust gebleven, om dan tijdens money time alle doelen te verwezenlijken. Moeilijk kan het niet zijn om dat volgend seizoen te herhalen en de 'Vitória' weer zijn gerechtvaardigde plaats in de ploegnaam te laten innemen. Proactieve dei ex machina mogen alvast hun tenen beginnen uit te kuisen.
|