Uiteindelijk zit er niks anders op dan van de nood een deugd te maken. Ook gebrek aan inspiratie kan een inspiratiebron zijn, zij het vooral in noodgevallen. Of dit werkelijk zo een noodgeval is, is natuurlijk voer voor discussie. Er kan bijvoorbeeld aangehaald worden dat er enkele dagen geleden toch een enorme treinramp heeft plaatsgevonden. Gezien mijn niet geheel verholen afkeer voor de NMBS moet daar toch iets over te schrijven zijn? Niet dus. Ik klaag graag over treinen die vertraging hebben, maar op het gebied van treinen die op volle snelheid tegen elkaar knallen heb ik helaas een veel minder uitgesproken mening. Zolang ze beide op tijd vertrokken waren is het voor mij eigenlijk allang goed. Om alles wat daarna gebeurt te beoordelen, ontbeer ik de expertise.

Ik zou ook - meer in het algemeen - mijn verwondering kunnen uitdrukken over het rampjaar 2010 tot dusver. Waar er volgens Wikipedia in de periode tussen 2000 en 2009 vier rampen waren in België, tel ik er dit jaar alleen al drie. Er was dus het treinongeval in Buizingen, de gasexplosie in Luik en de aardbeving in Haïti, die maakte dat België slachtoffer werd van de benefietsong van Natalia en Gabriel Rios. Om die schavuit van een Ronald Janssen niet te vergeten! Het Lot (sectie België) heeft qua inspiratie duidelijk minder te klagen dan mij, anno 2010.