De eerste namen voor Rock Werchter 2020 stromen zoetjesaan binnen. Naast mijn eigen onveranderlijke aanwezigheid, werd ook die van Pearl Jam en 21 Pilots bevestigd. Is er een beter moment denkbaar om het over de voorbije editie te hebben? Vermoedelijk wel, namelijk de momentencumulatie vlak na de voorbije editie. Maar daar is het helaas te laat voor. Noodgedwongen dus vormt de amuse-gueule voor Werchter 2020 de opmaat voor een terugblik naar vijf maanden geleden. Die editie van 2019 zal de geschiedenisboeken ingaan als het jaar van de kentering. Voor het eerst in vele jaren dikte onze vaste kliek immers weer wat aan. Gedaan met de schamele drie eenheden, in één klap waren we met vijf om de prijs van ons combiticket om te zetten in de combi van vriendschap, plezier en drank. Ik zou erbij moeten zetten 'in die volgorde', maar waarschijnlijk is het net de omgekeerde volgorde, als er al een volgorde zou zijn. Laten we anders gewoon aannemen dat er geen volgorde is.

Zoals wel vaker bij Werchters die kampen met een zwakke affiche, is het een schaduwfavoriet die muzikaal de meubelen redt. Richard Ashcroft is de naam, dames en heren. Beter bekend als zanger van The Verve dan als zichzelf, maar daar maalde niemand om in de stomende Barn - al hielp het feit dat hij vooral nummers van The Verve zong wel een beetje. "I am a Lucky Maaaaaaaan" brulden we uit volle borst mee en we méénden het. Behalve Evelien misschien, die hoe je het ook draait of keert geen man is maar een vrouw. Hoe dan ook, dag 1 was nog niet goed begonnen of deze jaargang kon eigenlijk al niet meer stuk. Al moet ik er meteen aan toevoegen: heel veel beter werd het ook niet meer. Drie niet zo memorabele dagen later was Werchter 2019 ten einde en gingen we allemaal naar huis.

Fout. Werchter 2019 mocht dan afgelopen zijn, naar huis gingen we niet. Met nog verrassend veel energie in de tank besloten we er een afterparty aan te breien in onze hometown Leuven. Na jaren van uitzinnige successen hield The Seven Oaks, een monument in het Leuvense nachtleven, er net die dag immers voorgoed mee op. Deze van verschaalde bierlucht en morsige sletten vergeven kabberdoes ging uiteindelijk welhaast anoniem de pijp uit. De hoogdagen waren al even gepasseerd, anno 2019 kom je er niet meer met verschaalde bierlucht en morsige sletten alleen. We placeerden een laatste danske en dronken een laatste pint in de sarcofaag van onze jeugd, vlak voor de piramide definitief op slot ging. De uitvaart werd allesbehalve massaal bijgewoond, zelfs geen slet die haar voormalige habitat een laatste groet waardig achtte. Geert vroeg aan uitbater Roel of het mogelijk was 'Lucky Man' te spelen. Het mocht.