|
Die titel alleen al. Fantastisch. Net als bijvoorbeeld bij 'Eternal Sunshine of the Spotless Mind' zit er meer poëzie in de naam van de film dan in de hele hedendaagse blockbustersantenboetiek tezamen. Je ziet voor je geestesoog drie billboards opdoemen iets buiten Ebbing, Missouri. Ik stel me voor dat je als regisseur zo'n titel verzint en dat het verhaal zich vervolgens zelf schrijft. Althans, die indruk kreeg ik vanuit mijn comfortabele bioscoopzetel, daar waar stuurlui aan wal zich thuis voelen. De film vertelt het verhaal van Mildred Hayes, wiens dochter een paar maanden eerder op gruwelijke wijze werd verkracht en vermoord. (Akkoord, de niet-gruwelijke equivalenten zijn zeldzaam.) Aangezien het onderzoek maar niet wil vorderen, besluit Mildred om de plaatselijke politiechef ter verantwoording te roepen door drie aanplakborden aan de rand van de stad van een persoonlijke boodschap te voorzien.
Deze premisse lijkt twee kanten uit te kunnen: een spannende whodunit met Ebbing als huis clos, of een loodzwaar melodrama over verlies en hoe dat te verwerken. Regisseur McDonagh ('In Bruges') kiest echter voor geen van beide. Met verve danst hij op de aartsmoeilijke slappe koord tussen tragedie en humor. Van de gebroken moeder tot de toegewijde politiechef tot zijn racistische rechterhand: allemaal worden ze met veel empathie neergezet, mensen van vlees en bloed, van bloed, zweet, tranen en alcohol. De humor is vaak bijtend en cynisch, maar wél raak. Misère die onverhoeds doorbroken wordt door onvervalste slapstick, het zorgt in de zaal voor lachsalvo's waar veel rechttoe rechtaan komedies jaloers op zouden zijn. Humor van de koffietafel, op het scherp van de snee.
'Three billboards outside Ebbing, Missouri' is als het allerbeste van de Coen-broers vermengd met een vleug Twin Peaks. Bestaat in veel films de cast vooral uit bordkartonnen personages, dan geldt hier het omgekeerde: zelfs de in wezen bordkartonnen billboards worden door de camera tot leven gewekt. Uit elk personage, uit elke scène wordt het maximum gepuurd. Een beetje zoals Temptation Island, maar dan anders. Laat die Oscar maar komen!
|
