|
De eerste blog van 2021 heeft dezelfde titel als de eerste van 2020. Enkel het suffix '(2)' geeft enige distinctie weer. Achter die haast onveranderlijke façade voltrok zich echter een rollercoaster van emoties. Virussen kwamen tot leven, familieleden stierven en alles wat voorheen een evidentie was, moest opnieuw in vraag worden gesteld. Maar het huis, dat staat er nog. Meer zelfs: de ruwbouw van een jaar geleden is zoals gehoopt uitgegroeid tot een woning met oren en poten. Al ging uiteraard ook dat niet zonder slag of stoot, zoals niets in 2020. Bloed, zweet en tranen kwamen eraan te pas om in de laatste rechte lijn de verschillende stielmannen in de aangewezen richting te stuwen - meer dan voldoende lichaamseigen vocht in elk geval om te beseffen dat het sleutel-op-de-deurprincipe echt wel het hoogst haalbare was qua zelfstandig bouwen.
Hoe dan ook, het resultaat mag er zijn. De juiste kleur verf voedt de gewenste muren, het keramieken keukentablet blinkt in de zon en hoewel we misschien geen kast van een huis hebben, hebben we wel huizen van kasten. Dat laatste is meer dan een boutade: op bepaalde plekken zijn de inbouwkasten dermate hoog dat we er zelfs vanop de bovenste trede van de trapladder niet aankunnen. Het is net daarom dat natuurlijk zoveel duiten werden neergeteld, dat we in ruil het comfort mogen krijgen om ons louter nog met first world problems te moeten bezighouden. Hoe hoger op de ladder, hoe futieler de sores.
Futiele sores: aanlokkelijker hoeft het streven voor 2021 echt niet te zijn.
|
