|
Dit is een tekstje waar niemand gelukkiger van gaat worden. Als openingszin kan dat tellen - ik kan alleen maar hopen dat iedereen de waarschuwing ter harte neemt. De reden hiervoor ligt in mijn opspelende slapeloosheid, die me nu al een tiental nachten op rij van de nachtelijke corebusiness houdt. Ik kruip tegenwoordig in bed met de gedachte de slaap toch niet te kunnen vatten, en elk voorbijglijdend uur richting ochtendstond is daar om die overtuiging te onderstrepen. Af en toe kan ik per abuis eens de noodlottige self-fulfilling prophecy ontvluchten door tegen 4, 5 of 6 uur in volledige rusttoestand te belanden, maar lang duurt het nooit voor in het beste geval de halfslaap het heft weer in handen neemt. Met het afgaan van de wekker 's ochtends ben ik dan ook beduidend moeër dan de avond ervoor. Een nieuwe dag in de hoedanigheid van zombie is aangebroken.
Misschien, zo luidt mijn evaluatie na de eerste alinea, drukt deze blog wel minder op ieders gemoedstoestand dan ik zou denken. Ergens moet het goed voelen voor jullie, de slapende massa, dat een zo evident iets als slapen voor sommigen zo moeilijk kan zijn. Dat jullie ieder etmaal opnieuw vlotweg een derde van de tijd structureel beter presteren dan ondergetekende. Beetje kleintjes en gemakkelijk vind ik, maar oké, jullie doen maar. Zelf ga ik hoe dan ook trachten mijn bedprestaties op te krikken. Vanavond kruip ik geheel tegen mijn natuur maar eens voor middernacht onder de wol, na het tot me nemen van inslaappillen en zo vermoeiend mogelijke lectuur. Dat zou moeten volstaan. Indien niet, weet dan dat er iemand jullie heel hard aan het vervloeken is tijdens jullie gebruikelijke zijdezachte nachtrust. Denk daar maar eens over na, als het effe kan in die mate dat ik er op zijn minst tijdelijk een medegedupeerde bij heb.
|
