|
Ik blog wat achter de feiten aan tegenwoordig. Verkiezingen: nog niks over geschreven. WK voetbal: idem. Deze week hoop ik daar verandering in te brengen door minstens twee en maximum 400 kraakverse schrijfsels de wereld in te sturen. Want een politieke aardverschuiving, om maar eens met het eerstgenoemde achtergestelde onderwerp te beginnen, dat gebeurt niet elke dag. De peilingen voorspelden een winst van om en bij de 25% voor N-VA. Ik toeterde tegen iedereen die het horen wilde dat het zo'n vaart wel niet zou lopen. Met een dikke 20% zouden ze al blij mogen zijn, aldus de door mijn diploma Politieke Wetenschappen gefundeerde beweringen - meteen ook de enige gelegenheid waarop zo'n diploma iet of wat autoriteit verschaft. Verschafte, in mijn geval. N-VA at de hele rechtse flank op (wat zijn politieke uitdrukkingen toch geweldig) en klokt af op bijna 30%.
Naar de beweegredenen van het kiespubliek is het niet ver zoeken. Drie jaar immobilisme onder de CD&V, gecombineerd met een aanhoudend discours dat erop gericht was elke Vlaming van de prangende kwestie BHV te overtuigen. Er kon geen misverstand over bestaan: BHV is wel degelijk het belangrijkste probleem ter wereld, alleen is dat besef nog niet doorgedrongen in de wereld buiten Vlaanderen. Maar in Vlaanderen zelf, ho maar. 't Is maar dat de verzuiling bij de oudere generaties nog een beetje zijn werk doet, of N-VA had met gemak de helft van de stemmen gehaald. Wat niet is kan echter nog komen. Het volstaat dat De Wever niet tot een akkoord komt met Di Rupo, en de poppen zijn weer aan het dansen. Nieuwe verkiezingen, de N-VA haalt nog wat stemmen extra enzoverder enzovoorts.
De eindbestemming van dit alles is onduidelijk. Laten we dus maar met zijn allen hopen op het droomscenario: een gesplitste kieskring, De Wever als de nieuwe messias en Di Rupo als spilzuchtige premier. De CEO van de NV België zal bovendien in één moeite door van Italiaanse afkomst, Waal én homo zijn. Ziedaar het droomscenario voor België anno 2010.
|
