Vergeet AS Roma - Lazio Roma. Vergeet Beerschot - Antwerp. Vergeet Inter Milan - AC Milan. En, niet te vergeten: vergeet Rangers - Celtic. Al deze derby's zijn klein bier vergeleken met het treffen dat jaarlijks in augustus in Mechelen plaatsvindt: Forza Mechelen A tegen Forza Mechelen B. Een clash tussen culturen, levensopvattingen en ook wel voetbalkwaliteiten. Aangezien we niet in dezelfde competitie spelen, wordt de voorbereiding elk jaar opnieuw afgesloten met een vriendschappelijke wedstrijd tussen beide. 'De voorbereiding' moet hier begrepen worden als het loutere vervlieden van de maanden voorafgaand aan de competitie, eventueel met een matchke op te lang gras met een te harde bal tussendoor. Niet elke voorbereiding draagt het zweet des aanschijns in zich.
Zelf behoor ik tot het B-gedeelte van Forza Mechelen, wegens de gepaste cultuur, levensopvatting en ook wel voetbalkwaliteiten. Het doet me een beetje met weemoed en heel veel met gêne terugdenken aan de jaren op de lagere school. Ontelbare keren heb ik 'Hoe word ik topvoetballer' (niet geheel zeker van de titel) van Kevin Keegan ontleend in de schoolbibliotheek. Twintig jaar later, op het toppunt van mijn fysieke mogelijkheden, moet ik vaststellen dat een B-ploeg in het cafévoetbal waarschijnlijk het hoogst haalbare is. Ik ben altijd meer een theoreticus geweest. Maar genoeg over mij, voor het te pijnlijk wordt. Liever til ik het gênante naar een collectief niveau, richting gedeelde verantwoordelijkheid. De uitslag van voornoemde wedstrijd vormt daar de ideale aanleiding toe. We verloren met nogal zware 8-4-cijfers, ondanks een vroege voorsprong en al bij al vrij degelijk spel. Ik zeg dat laatste niet om me in te dekken, het is gewoon echt zo; er werd zeker de eerste helft bij momenten zwierig gecombineerd plus de score wordt vertekend door minstens vier goals in cadeauverpakking weg te hebben gegeven. Dat ik dankzij het systeem van vliegende wissels slechts bij twee tegengoals effectief op het veld stond, zeg ik daarentegen wél om me in te dekken. Misschien dat boek toch nog maar eens herlezen.
