De levenswijsheid dat een ongeluk nooit alleen komt en ook niet met twee, is de voorbije weken al meerdere malen op zijn waarheidsgehalte getest. Met positief gevolg trouwens, zij het in de concrete vorm van een negatief gevolg. Het wordt dus stilaan tijd dat een verwante wijsheid zijn intrede doet. De spreuk van de dag luidt "een geluk bij een ongeluk" en was van toepassing op vrijdagavond. Decor van de spreukbelichaming is café Barvista op de Oude Markt. De soundtrack is een matige mélange van hits van het moment, dubstep en Q-Music-drek, maar doet hier niet geheel ter zake.
Als al aangenomen mag worden dat ook maar iets van wat ik schrijf geheel ter zake doet, laat het dan het feit zijn dat mijn jas op die bewuste avond gestolen werd. Niet voor het eerst en naar ik vrees ook niet voor het laatst. Goddank voor mij luidde de spreuk van de dag "een geluk bij een ongeluk" en had die spreuk zijn bestaansrecht nog te verwerven middels uitvoering van zijn eerste deel. Een geluk. Na kortstondig zonder jas met de vrienden buiten te hebben gestaan, besloot ik alleen weer naar binnen te gaan om het barpersoneel op de hoogte te brengen van het voorval. Het was daar dat me een andere wijsheid te binnen schoot: "Geluk dwing je af". Dit indachtig moest het toch mogelijk zijn om de eerdergenoemde spreuk van de dag in realiteit te brengen.
De gelegenheid hiertoe was alvast aanwezig. Ze werd gevormd door BB, een meisje voor wie de initialen volstaan om het juiste beeld op te roepen. Net als haar illustere voorgangster femme fatale in alle poriën, notoir feestbeest zonder grenzen. Mijn stiekeme crush op haar dateert van een jaar of zeven geleden, werd even onderbroken door Joyce die op mijn trein sprong, maar herleefde meteen bij dit weerzien na een lange tijd. Aangezien geluk wordt afgedwongen sprak ik haar (eindelijk) aan, stuitte niet meteen op verzet en bemerkte na vijf minuten in het gesprek een briefje van 20 euro achter haar op de grond. Onder het nuttigen van 'gratis' wodka-cola's zag ik nadien mijn kans schoon om speeksel met haar uit te wisselen. Niet op de conformistische manier helaas. Het rookverbod verplicht rokers tot buiten roken en niet-rokers feitelijk ook, teneinde daar niet volkomen nutteloos staan te wezen. Het proces van de speekseluitwisseling voltrok zich dus noodgedwongen via een paar halfslachtige trekken van haar sigaret. Alle begin is moeilijk.
