Het wil nu toch wel weer lukken. Al enkele dagen ben ik van plan om een blog te wijden aan het jaarlijks terugkerende fenomeen van het kabbelende leven tijdens de zomermaanden, of een zwerm celebrities besluit het tijdelijke voor het eeuwige in te ruilen. Daar gaat mijn onderwerp. Met dank aan vooral Karel Van Miert, Yasmine en Michael Jackson kunnen we allesbehalve spreken van het aanbreken van de komkommertijdera.
Lepe metafoor trouwens, "het tijdelijke voor het eeuwige inruilen". Qua verbloeming kent deze zijn gelijke niet. Op het eerste zicht lijkt dat immers helemaal nog niet zo'n gekke deal, het tijdelijke geven en het eeuwige in de plaats krijgen. Indien 's nachts in een donker steegje onverhoeds aangeklampt over deze kwestie, zou je werktuiglijk gerust kunnen instemmen met de transactie. De van opendebatcultuur doordrongen aanklamper van dienst is natuurlijk al te blij met deze positieve respons. Een win-winsituatie lijkt geboren. Tot je merkt dat de waarheid prozaïscher is dan de uitdrukking laat vermoeden. Maar dan is het te laat. Metaforen zijn gevaarlijke dingen.
Nu, geen van bovengenoemde celebs heeft zijn verscheiden aan een verraderlijke metafoor te wijten. Aan de basis lagen telkens typische problemen van deze tijd of wankele ladders. Niks aan te doen. Het leven kan zich nu met een uitgedund beroemdhedenkorps terug op gang trekken, de zomerluwte tegemoet.
