"En dan?" vroeg ze.

"En dan? En dán? Een afscheidsbrief is een cruciaal element bij élke zelfmoord, dat aspect mag zeker niet onderschat worden!"

"Jij je zin. Maar hoe wil je het precies aanpakken dan, een ghostwriter inhuren? Haha, een ghostwriter om onze afscheidsbrief te schrijven, heb je 'm?"

Ja, Daniël had hem. Diep in zijn binnenste was hij zelfs jaloers op de woordspeling van zijn vriendin, zeker omdat híj in de nabije omtrek doorging voor de woordkunstenaar bij uitstek. Gelukkig slaagde hij erin zijn pokerface te behouden - Els had vast niets gemerkt van zijn sluimerende jaloezie.

"Je moet het niet in het belachelijke trekken", zei Daniël dan ook, toen zijn contemplatie ten einde was. "Zelfmoord is een serieuze zaak. En zeker een dúbbele zelfmoord, dat komt niet vaak voor, in deze contreien."

"Nu je het zegt, we gaan geschiedenis schrijven", reageerde Els.

"Toch maar eerst die afscheidsbrief, stel ik voor. Wat moet daar allemaal in?"

"We moeten familie, vrienden en alle mensen die ons gesteund hebben, bedanken", zei Els beslist, niet gespeend van enige ervaring met het bekijken van Awardsuitreikingen.

Daar zit iets in, dacht Daniël. Zelf wilde hij vooral een afscheidsbrief schrijven omdat het zo hoorde. Je pleegt maar één keer zelfmoord, dus alles moest tot in de puntjes in orde zijn, vond hij. "Wat moet er nog in, Els?"

"We moeten duidelijk maken wat onze motieven zijn, waaróm we het doen."

De ogen van Daniël fonkelden: deze woorden klonken hem als muziek in de oren. Zijn neusvleugels begonnen te trillen van opwinding en het water kwam hem in de mond. Ja, het was best een zintuiglijke ervaring. Hij had dan ook lang en hard over de motieven nagedacht. Zelfmoord plegen zonder motieven vond hij maar niks - de eerste de beste idioot kan dat. Nee, zíjn zelfmoord zou hoe dan ook gelegitimeerd en gemotiveerd kunnen worden.

"Schat, de motieven," opperde Els nog eens, "zeg me niet dat we geen motieven hebben! Zonder motieven zal ik een ontzettend belachelijk figuur slaan: jóú, mocht je eraan twijfelen!"

"Van lichaamstaal heb je blijkbaar ook geen kaas gegeten. Jezus, wat ben jij stom", beet Daniël haar toe. Alsof uitgerekend hij, de meest gemotiveerde motiefzoeker van West-Europa, geen goeie verklaring zou hebben voor de op stapel staande dubbele zelfmoord!

"Oké, leg me dan eens klaar en duidelijk uit wat onze motieven zijn," zei Els, "dan kan ik eventueel nog enige suggesties suggereren."

(Wordt vervolgd.)