Een eerste poging om de installatie te voltooien ging een jaar of twee geleden jammerlijk de mist in. Dat had alles te maken met de sputterende computer, die sneller dan mijn oven van nul naar honderd graden ging. Voorts mag mijn complete ICT-onkunde niet direct als een pluspunt worden beschouwd. Laat mij alleen met enige software en een halfuur later doemen de eerste zelfmoordgedachten op. Maar nu is het dus gelukt, met behulp van een nagelnieuwe laptop en een gebrek aan zelfmoordhandelingen tijdens het drie uur durende proces waarbij afwisselend een crack, een patch en een data-update ettelijke keren gedownload en weer verwijderd worden. Ik ben uiteraard fier op mezelf maar, zoals je altijd zal zien wanneer er een 'maar' in de zin voorkomt, er is een maar. 

Maar, dus, ik maak het mezelf niet bepaald gemakkelijker met dit spel binnen handbereik. Om niet te zeggen dat ik mijn toekomst of wat daar nog van overbleef eenvoudigweg gehypothekeerd heb. Championship Manager 01-02 is verslavende shizzle (inderdaad, mijn vocabularium is een nieuw jaar ingetreden), bovendien de enige verslaving waar ik echt vatbaar voor lijk. De tijden dat er steevast boter aan mijn muis hing omdat eten nu eenmaal gepaard ging met gamen, liggen nog vers in het geheugen. In tegenstelling tot heroïnejunkies zal ik alvast niet hevig vermageren, dat is het positieve. Mijn toekomstig isolement is het negatieve. Daarom deze warme oproep aan jullie, lezers, die al bij al nog maar zelden gemobiliseerd zijn de afgelopen jaren: zeg het als ik raar doe. We zullen dit gevecht samen moeten aangaan.