Vandaag in de voormiddag de opleiding 'eindejaarswerken' gehad. Dat handelt over het omboeken van de bedrijfsvoorheffing van het ene kalenderjaar naar het andere. Of was het nu RSZ van het ene kalenderjaar naar het andere. Of van het andere naar het ene. Wha'ever, mij allemaal een zorg. Mijn gedachten dwaalden dan ook onwillekeurig af naar m'n persoonlijke 'eindejaarswerken', te weten het zo nuttig mogelijk invullen van de tijd tot aan de 18e pint, bijvoorbeeld door middel van 17 intermediaire pinten.
Dat rigide stramien paste ik zowel toe op oudejaarsavond zelf als op de nieuwjaarsreceptie van mijn emplooi vorige week vrijdag. Een mens heeft structuur nodig in zijn leven, en ik nog het meest van al. Vooral oudejaarsavond was de moeite. Samen met de huisgenoten en een stuk of wat aanverwanten werd het oude jaar uitgewuifd en het nieuwe jaar gulzig binnengeklokt. Waarbij acht flessen champagne gecombineerd met veel te veel pinten een metafoor zijn voor het nieuwe jaar, dat spreekt. Al vroeg op de avond werden de contouren van wat wel eens een bacchanaal zou kunnen worden duidelijk. Collectief, met tien man, vergaten we dat er na de gourmet nog dessert voorhanden was - op die manier ging de tweede gang van ons tweegangenmenu pijnlijk de mist in.
Hierna herpakten we ons gelukkig. De serie alcoholhoudende substanties die de uren erna volgde, werd professioneel en consciëntieus afgehandeld. Losbandig als het kan, plichtsgetrouw als het moet. Zo zijn we wel. Aldus lieten we een mooie nacht voor wat het was om hem in te ruilen voor een ongewisse ochtend. Niet dat je daar iets van merkt in het kruiphol genaamd 'The Seven Oaks' (spreek uit: 'de Seven'), waar het laatste licht al lang verbannen is naar waar de zon schijnt. Maar ons geamuseerd, dat hébben we.
