Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. Nadat reisgenoot Peter vorig jaar onze vakantie in Tenerife definitief catalogeerde met het neologisme 'Tenerific', wou ik hem deze keer ruim op voorhand te snel af zijn. Helaas was onze nieuwe vakantiebestemming Mallorca, waarmee het kwaad woordspelingen maken is. Jullie zullen het dus moeten stellen met het onding hierboven. Aan ons, een gezelschap van vier, kwam de taak toe de korte reis te boetseren naar de woordspeling. Het kon dus maar beter ofwel heel spectaculair zijn, ofwel heel hard waaien in Mallorca.
De intentie om er op zijn minst het beste van te maken was aanwezig. In tegenstelling tot alle vorige reizen wilden we dit keer doen wat doorwinterde toeristen doen: dingen bezichtigen, iets gaan drinken zonder dat dat noodzakelijk uitmondt in een bacchanaal en niet in bed blijven liggen tot de vooravond. De harde waarheid kletste ons dan ook als een natte handdoek in het gezicht. Op dag 3 was het, ik herinner het me alsof het dag 6 was. Wederom waren we braaf op tijd opgestaan voor het ontbijt. En wederom had dit enkel tot nut gehad dat we ons nog langer dienden te verschansen voor de loden zon die op het eiland rustte. Uitgedroogd sleepten we ons van schaduw naar lommer, gekweld door een slaaptekort en een zonteveel.
De conclusie die op ieders lippen brandde werd ten langen leste door mij verwoord: in weerwil van wat we altijd dachten, hebben wij al die jaren exact het juiste gedaan! Rondkuieren en tegelijk ook nog eens interesse veinzen, kortom léven in dit helleweer is volstrekt ondoenbaar. Een gewaarschuwd toerist probeert zo goed en zo kwaad als het kan de dag aan zich voorbij te laten gaan. Liefst tot de vooravond in bed blijven liggen en eventueel een bezigheid zoeken om dat proces te bevorderen. Die bezigheid vonden we in het Mallorcaanse uitgaansleven, dat ruwweg opgedeeld kan worden in een Spaans, Duits en Brits gedeelte. Zoals we eigenlijk allang wisten, zijn wij meer van de Britse slag. In oord van verderf Magaluf is het bier goedkoop en de beats evenzeer. Dat de nachtclubs al eens naar kots stinken moet je er dan maar bijnemen, ook al brengt dit een perpetuum mobile op gang van kots ruiken en kots produceren. Ook voor goedkope metaforen voor het leven zelf moet je in Magaluf zijn.
