Vijfde dag van de opleiding is achter de rug. En toegegeven: het verloopt allemaal beter dan verwacht. Het tempo is oké, de lessen gevarieerd, de docenten deskundig en begripvol en de maaltijden 's middags zijn even inventief als smaakvol. Met dat laatste bedoel ik wel degelijk dat ze inventief en smaakvol zijn; dus niet het tegenovergestelde, voor alle duidelijkheid.
Vandaag hebben we ook een heus brandalarm gehad. Erg spontaan en onverwacht, iedereen kent dat wel. Het verloopt ongeveer zo: de eerste dag al word je er attent op gemaakt dat er de volgende week een heus brandalarm gaat zijn. In de bewuste week wordt er nog enkele keren naar gerefereerd en volgt stukje bij beetje een preciezere tijdsaanduiding. Op het ogenblik van het heus brandalarm zelf volgt dan wat gegrinnik en sjokt iedereen naar buiten, alwaar mensen met te veel verantwoordelijkheidszin en fluo in hun jasjes de schapen tellen en de schade opmeten. Crisismanagers ontluiken steeds op de grote momenten. Voor wie het moest interesseren: er vielen geen gewonden.
Ten slotte nog even aanstippen dat de Rode Duivels van enkele dagen blogluwte gebruik hebben gemaakt om naarstig verder progressie te boeken. Hang in there boys!
Net m'n tweede werkdag achter de kiezen. 't Is te zeggen: de tweede dag van mijn zes weken durende opleiding. Zes weken lang om kwart voor zes opstaan, teneinde een beetje bijtijds in de metroloze metropool Antwerpen te arriveren. Nu, ik ben de voorbije weken wel al vaker om zes uur 's ochtends wakker geweest, maar dat was dan zonder uitzondering vóór ik mijn bedstee opzocht. Nuanceverschillen, ze lijken wel gemaakt om in je nadeel uit te vallen.
Afgelopen vrijdag begon het dus allemaal. Wat me meteen opviel was dat het bedrijf zich tot in de puntjes had voorbereid: voor elke pupil lag er netjes een kaft, een rekenmachine, een cursusblok en wat schrijfgerief klaar. Ach, niet jokken. Het eerste wat me opviel was de disproportionele jongens-meisjesverhouding, en niet lang daarna de nóg disproportionelere mooie meisjes-niet zo mooie meisjesverhouding. Drie jongens en een twintigtal meisjes bevolken onze groep. Dan zul je denken: daar zullen vast wel een paar bevallige elementen tussen zitten, dat kan niet anders. Nee hoor. Niks daarvan. De kansberekening had blijkbaar een snipperdag en verscheurde alzo op zijn mínst één toekomstig huwelijkscontract.
