Principes, je kan er zoveel dingen mee doen. Ernaar leven bijvoorbeeld. Of ertegen zondigen, als tegenvoorbeeld. Waarschijnlijk zijn er nog talloze andere toepassingen mogelijk. Honderden of duizenden. Of slechts zeventien, maar dan wel zeventien goeie. Ik houd het erop dat de mogelijkheden betreffende de aanwending van principes weleens legio zouden kunnen zijn. Ze verrijken hoe dan ook het leven. Zelf heb ik enige tijd geleden mijn principe kenbaar gemaakt om telkens wanneer ik vanuit Leuven zou werken, hier een stukje te schrijven. Vorige donderdag leek nog eens een ideale gelegenheid om dit principe tot uiting te brengen. Het was een vrij mooie ochtend, ik had goed geslapen, een lekkere boterham gegeten en mijn lenzen zogen zich aan de ogen vast alsof ze nooit iets anders gedaan hadden. Bovendien was het een dag van algemene treinstaking en moest ik dus voor het eerst in meer dan een jaar nog eens vanuit het kantoor in Leuven werken. Een niet onbelangrijk detail, met dank aan de NMBS.
Overigens was het een compleet gerechtvaardigde en legitieme staking. Oké, het personenvervoer werd lamgelegd omwille van een mogelijke herstructurering van het goederenverkeer in de toekomst. Maar wie zegt dat beide takken toch niks met elkaar te maken hebben, kent de NMBS niet. Personen worden al sinds jaar en dag - in het beste geval - als goederen behandeld, dus in die optiek was een algehele staking logisch. Ze zijn consequent en dat stemt me tevreden. Intussen heb ik trouwens ook vernomen dat er vorige week helemaal geen dode gevallen is in Tongeren*, in tegenstelling tot de reden die de plaatselijke spoorbeambte met grote stelligheid opgaf voor het niet rijden van de trein. Een positieve evolutie vind ik, het opdissen van drogredenen als er weer eens iets misloopt. De reiziger berust veel makkelijker in zijn lot, er is immers wel een dode gevallen. Alleen moet de NMBS ervoor zorgen dat er geen gewenning gaat optreden. Daarom kan er best elke keer opnieuw een straffer excuus verzonnen worden. Ik kijk alvast reikhalzend uit naar de volgende dagen en weken, want als kritische reiziger ben ik met niks minder content dan "Al Qaida heeft de trein opgeblazen, volgende over een uur" (week 1), "de Luftwaffe van de Moffen heeft een bombardement uitgevoerd op het vertrekstation in Luik, de trein zal iets later zijn" (week 2) en "Iran heeft een kernraket afgevuurd die - gelukkig! - in de zee is beland; de mini-tsunami die hieruit voortsproot heeft echter de sporen tussen Tongeren en Bilzen onder water gezet. Hierdoor is er een vermoedelijke vertraging van 20 minuten" (week 3). Dat moet toch mogelijk zijn, uit respect voor de treinconsument.
Maar ik had het over principes. Zoals iedereen heeft kunnen merken, is er vorige donderdag ondanks de juiste mogelijkheidsvoorwaarden (treinstaking + werken vanuit Leuven) niet veel in huis gekomen van die blog. Ik heb door omstandigheden moeten werken als een beest en moest door andere omstandigheden (supportersbus naar Anderlecht - Timisoara) vroeger stoppen dan gewoonlijk, waardoor de blog-uit-principe er niet kwam. Moraal van het verhaal: als er al eens een principe sneuvelt onderweg, grijp dan op zijn minst die kans aan om nog een keer de draak te steken met de NMBS. Dat is, vrees ik, het enige zinvolle dat er uit deze drie alinea's te filteren valt.
