2019 is niet het jaar van de spetterende bedrijvigheid op deze webstek. Slechts sporadisch verschijnt er een stukje, net genoeg om het verschil met het totale niets te accentueren. Weet echter dat het voor de goeie zaak is. Meerdere avonden per week schrijf ik me te pletter, met als uiteindelijke doel mijn lezers zover te krijgen dat ze zich het papieren eindresultaat van deze noeste arbeid aanschaffen in ruil voor baar geld. Als het even kan, hoeft de koperspopulatie zelfs niet beperkt te blijven tot mijn huidige lezersbasis. Dus veel meer lezers in combinatie met veel meer inkomsten, dat is samengevat zo ongeveer het plan. Het businessmodel staat alvast op punt.

Nu ik hier toch ben, profiteer ik van de gelegenheid om dé Belgen van 2019 een hart onder de riem te steken: Anuna De Wever en dingske. Nu het vat met meningen over de klimaatspijbelaars stilaan leeggeschud is, zie ik mijn kans schoon om in het vacuüm te duiken. Timing is alles, ook al komt ie wat te laat. Hieronder een overzicht van vaak gehoorde, makkelijk doorprikbare onzin van criticasters.

1. Generalisaties naar goeddunken

'Ze' gaan wel vijf keer per jaar op citytrip, 'ze' hebben allemaal de nieuwste smartphone, 'ze' zetten wel allemaal de chauffage hoger, 'ze'... Het gaat nog altijd om individuen, die zich verenigd hebben. Ik weet dat het groepsdenken populair is bij Theo Francken en zijn acolieten ('de werklozen', 'de Walen', 'de moslims', ...), zodat het allemaal niet te ingewikkeld wordt voor de deplorables, maar laten we dat toch niet uit het oog verliezen. Ik ben supporter van Anderlecht, maar als een andere supporter van Anderlecht zijn kinderen vermoordt of 4-3-3 wil spelen, voel ik me daar niet per se verwant mee. Laat staan medeverantwoordelijk voor. Naast een gedeelte dat er 100% voor gaat, heb je altijd ook meelopers, dat is zo in elke groep.

 2. Overdreven focus op pietluttige details

Een vaste stek onder de zon bij 'meest gelikete comments': "En hoeveel zwerfvuil hebben ze nu weer achtergelaten!?" In realiteit blijkt dat dit de properste betogingen ooit moeten zijn. Hoe halsstarrig er ook gezocht wordt naar bewijzen van het tegendeel, het hoogtepunt blijft voorlopig de foto van die ene vuilbak waar enkele plakkaten tegen staan. Wow. Ook het bezoek van een handvol betogers aan de McDonalds bleek een vermeldenswaardig argument. Ten eerste: zie punt één hierboven. Ten tweede: en dan? Het blijven mensen, ze hebben zelf nooit beweerd dat ze perfect zijn en zich nooit meer mogen amuseren.

 3. "Wij zullen het wel allemaal weer betalen!"

De betogers zijn door de band genomen jonger dan degenen die er commentaar op hebben. Logischerwijs gaan zij gemiddeld dus meer jaren die extra belastingen moeten dragen. Ze zijn zich hiervan bewust en zijn hiertoe bereid. If anything, is dat net heel altruïstisch.

Zo, dit volstaat wel weer qua engagement. Zoals het mijn generatie betaamt, laat ik verder betijen, op wat spijbelen tijdens de eerstkomende blogsessies na.