Later werd ik gelukkig cooler, een proces dat tot op de dag van vandaag aan de gang is. Zo leerde ik Nirvana pas echt kennen in mijn eerste jaren in Leuven. Retroactief vond ik het best erg dat een genie als Kurt Cobain, die de wereld 'Nevermind' schonk, ons veel te vroeg ontvallen is. Met de hommageweek op Studio Brussel kwamen deze gedachten terug naar boven. Zijn dood leek geen twintig jaar geleden, om de eenvoudige reden dat het voor mij geen twintig jaar geleden wás. Dat ik het met het verstrijken der jaren nog steeds niet heb afgeleerd om te laat in te spelen op situaties, mag gezien het tijdstip van deze blog duidelijk worden.

Een andere revival die deze maand april kleurde, zijn de Panini-stickers die, nomen est omen, als warme broodjes verkopen. In navolging van mijn exemplaar van de Belgische competitie 1991-1992, is de WK 2014-editie intussen helemaal gevuld. Transactiecentrum bij uitstek was deze keer echter niet meer de speelplaats maar wel de werkvloer. Niet zo gek veel verschil eigenlijk, behalve dan dat er niet tot de speeltijd gewacht moet worden om het op een ruilen te zetten. Zodoende gonsde het de voorbije weken van bedrijvigheid bij mijn werkgever, die voor de gelegenheid eveneens de rol van recreatiegever vervulde. Maar er kan er maar één winnen natuurlijk. En mocht ik niet degene zijn die zijn boek als eerste gevuld had, dan had ik het hele gebeuren hier waarschijnlijk doodgezwegen. Aan de hand van deze tips zouden jullie moeten kunnen reconstrueren wie zich tot officieuze Panini-koning 2014 heeft gekroond. Wie in de feiten dus de plak zwaait op de werkvloer. Pun intented, ja.