Eerst en vooral een gelukkige valentijn aan eenieder. Ten tweede: negeer die gelukwensen maar. Ik doe niet mee aan zulk een feestdag, al was het maar door geen lief te hebben. Soms kan je niet grondig genoeg zijn. Maar wie weet praat ik over een jaar wel anders. Uit mijn recente verleden blijkt namelijk dat ik mijn hand niet omdraai voor een bocht van 180 graden meer of minder. Mijn nieuwe motto luidt dan ook 'Vooruitgaan in het leven, dat is bochten van 180 graden maken', want zonder behoorlijk motto ter verantwoording van je daden kom je natuurlijk nergens tegenwoordig.

De kiemen van de laatste ommezwaai zijn pas eergisteren geplant. Niet heel lang voordien zou je me met geen stokken in een zwembad gekregen hebben. Meer zelfs, de suggestie om eens te gaan zwemmen kon maar beter niet te luid geopperd worden, of de boodschapper riskeerde dat ik zou doen alsof ik hem niet gehoord had. Ik hou niet van de geur, het water, de viezigheid, het gedoe met kastjes en kleedkamers... Maar daar stond ik dan, op een koude dinsdagavond, aan de Sport Oase. Zoals voorzien noopte mijn aangeboren onhandigheid me tot klungelen met de kleerkastjes. Geef me een sleutel en een slot, en ik krijg het niet open. Of toe. Afhankelijk van wat er nodig is. Na gewaardeerde assistentie lukte het me toch halfnaakt aan de rand van het zwembad op te doemen. 

Nog voor ook maar één lichaamseigen teen in het water was beland, werd ik met mijn tekortkomingen geconfronteerd. Elke baan van het zwembad bleek zijn eigen bestemming te hebben. Aangezien de drie eerste banen de 'Trage schoolslagzone' vormen, voelde ik me wel verplicht hier in te stappen. Om het een en ander aanschouwelijker te maken, wordt de aanwijzing 'Trage schoolslagzone' begeleid met een tekening van een slak. Eigenlijk kreeg mijn ambitieus banenplan hier al een fikse knauw. Dat beterde er niet echt op na het afhaspelen van de openingsbaantjes. Mijn zwemtechniek bestaat samengevat uit zoveel mogelijk bewegen met de armen en zo weinig mogelijk met de benen. Beide facetten dan nog eens niet moedwillig. Het gevolg was dat ik het na dertig baantjes helemaal kapot voor bekeken hield. Nog 19 beurten op mijn abonnement te gaan. Het kalf is nog niet verdronken, het neemt zijn tijd.