Deze keer doe ik dat door het relaas te geven van vorige vrijdag. Met een sober feestje dacht ex-huisgenoot Jelle zijn toekomstige ex-stadsgenootschap in de verf te zetten. Hij verhuist van Leuven naar Heist-op-den-Berg en maakt zo het 'ex-lijstje' langer. Gelukkig mondde het van opzet sobere feestje uit in een rijkelijk bacchanaal, inclusief dronkenschap en alles wat daarbij hoort. Elke andere afscheidsgroet zou dan ook een aanfluiting van tien jaar Leuven zijn geweest. Ik zeg dit alles zonder alcoholgebruik te cultiveren. Tenzij het ophemelen van de roes in combinatie met het verzwijgen van enige negatieve effecten ook al als cultiveren aanzien wordt, natuurlijk. Tegen sommige interpretaties sta je als goedmenende burger gewoon machteloos.

De avond begon zoals onze samenkomsten wel vaker beginnen: met een achteraf gezien verbijsterende bedaardheid. Links en rechts wordt wat smalltalk uitgewisseld, hoewel niemand van ons zeer bedreven is in deze communicatievorm. "Alles goed?" wordt beantwoord met "ja"; de aansluitende vraag "En op het werk?" met "goed"; en het slot van het drieluik "Hoe is't met de kinderen?" met "Ik heb geen kinderen". Niemand van ons heeft kinderen, maar begin dat maar eens allemaal te onthouden. Het duurt meestal niet lang of de serieuze gesprekken worden ingeruild voor het onverbiddelijke humorbejag. De lach als enige relevantie. Wanneer het humorniveau het vervolgens meer en meer moet afleggen tegen het drankgebruik, is daar Spotify, de beste uitvinding sinds de uitvinding van de muziek. Een laatste occasionele remming valt weg, muziek uit de jaren '90 luidt een nieuw hoofdstuk in. Dat is, in het kort, de blauwdruk voor alle afscheidsfeestjes die nog dreigen te volgen.