Voorbije vrijdag, tijdens een training, kreeg ik een wesp in mijn keel. Op zich niet zo'n ramp, ware het niet dat die smeerlap eerst nog eens een steek moest uitdelen aan het begin van mijn keelholte voordat die in mijn maag verdween! Gevolg: een enorme pijn en slikken werd haast onmogelijk met de nodige "zevervorming" tot gevolg. Ik liep de resterende 9 km nog wel verder met in het achterhoofd het besef dat ik nog geluk had gehad, want als die klootzak me in mijn luchtpijp had geraakt was vader er misschien niet meer lag ik ergens te rotten in een plantage.
Vandaag, 2 dagen later, had ik er geen last meer van (behalve een wat schorre strot), zodat ik kon deelnemen aan een de nieuwe wedstrijd die (met verwijzing naar de 1ste WO) "de zilveren helmen run " genaamd is. Dankzij (of ondanks) ons aller Rik Donders waren er bijna 160 deelnemers present op de langste afstand en dat op een zondagmorgen om 11 uur..
Bijgevolg waren er heel wat bekende gezichten aan de start en na het "schot" konden we beginnen aan de veldslag. Mijn start was iets te snel want ik volgde zeer kort op Dirk Willems en Steven VD (die normaal een stukje voor me zijn) in 5de stelling. Na zowat 4 km kwam ik bij Dirk, maar even later versnelde hij. Het parcours was zwaarder dan ik verwacht had met (vettige) veldwegen en enkele nijdige klimmetjes. Op 1 van die hellingen had ik Steven bijna bij de lurven, maar dan was mijn vaatje bijna leeg en hij verdween in de "Limburgse velden", samen met Dirk en Wesley Vandegaer. Ik verloor nog enkele plaatsjes maar werd toch nog 8ste van de 157 deelnemers (1ste M55). Pascal Vanmarcke werd knap 2de(pas terug na een kuitblessure) na Michiel Vanholst.
Als ik vrijdag, na die "wesp", geen tweede training (6,5 km tegen 15km/u) had gedaan, was ik nu misschien iets dichter geweest bij de top-5. Maar tevreden was ik uiteraard en aan de prima organisatie kon een zondvloed tijdens de prijsuitreiking zelfs niets verhelpen!
Voor de derde keer dit jaar deed ik 2 wedstrijden op hetzelfde weekend: goed dat gek zijn geen pijn doet! Deze keer was de place to be Gotem of all places. De deelgemeente van Borgloon dat net iets groter is dan het kasteel "Fontijnhof", waarin en rond de 12de manche van de Haspengouw Challenge plaatsvond, was de uitverkoren plaats voor alweer vele sportievelingen. "Haspengouwser" dan deze wedstrijd kan je het niet maken: de start op het binnenplein en na een lusje van zo'n 600 meter, nog drie ronden door het glooiende landschap en langsheen plantages....
Voor mij was het afwachten wat de benen zouden beslissen na die zware wedstrijd van gisteren, waar ik gelukkig niet tot het uiterste ben moeten gaan. Na een diepe massage van mijn eega, vanmorgen, had ik er toch goeie hoop op. Dat bleek ook toen ik na het startschot al een vrij hoog ritme aankon en dat ook nog kon blijven volhouden. Dat kwam omdat ik in de eerste grote ronde een 3-tal probeerde te volgen. Na 2 km sloot ik aan, maar dan ging Dirk Willems er vandoor. Hem kan normaliter niet volgen, dus bleef ik bij de andere 2. Tijdens het 2de gedeelte van de laatste ronde koos Ronald Rodiers het ruime sop en ik moest passen op zijn versnelling. Zo werd ik knap 13de algemeen en weer eens de laureaat van mijn categorie: 1ste van de 29 M55. Merkwaardig detail: het aantal deelnemers van deze "oudste" categorie was met 29 man ook de grootste! Waar blijft al dat jong volk? Of zijn de "oude peekes" niet meer wat ze geweest zijn (in de positieve zin)? Hoedanook , dit was weer een opsteker van formaat in het vooruitzicht van het BK Halve Marathon van over 2 weken! Het gevoel was zeer goed en totaal geen verzuring. Ook de ronde tijden waren zeer vlak te noemen: 11'18"; 11'30"; 11'23".
Zo was deze zondag weer geslaagd te noemen en wordt het uitkijken naar de volgende en nieuwe wedstrijd: de "Zilveren Helmen Run" in Halen.
De voorlaatste manche van de Victors Cup stond werd voor het eerst georganiseerd in de Deelgemeente van Riemst. Viermaal eerder stond ik er aan de start, de laatste keer 2 jaar geleden. Toen werd de afstand ingekort van 3 naar 2 ronden wegens een temperatuur van 36 graden! Dat was ook de "heetste" wedstrijd die ik ooit liep... Nu was het de helft: 18 graden, maar wel de dreiging van hevige buien, wat ik bij het ernaartoe rijden heb mogen ondervinden!
Gelukkig bleef het zo goed als droog tijdens de wedstrijd, de zon scheen zelfs bij de start! Jammer van het beperkte deelnemersveld ( maar 59 finishers) voor deze toch wel goed georganiseerde wedstrijd. Dit maakte wel dat ik meteen vooraan zat, in een tweede groepje met o.m. Patrick Nys. De voorbije dagen geen feestjes meer, zoals vorige week, en mezelf een wat meer ascetische levensstijl aangemeten.... Dat bleek zijn uitwerking niet gemist te hebben: ik voelde me meteen kiplekker en kon het tempo van dat drietal goed volgen, in zoverre zelfs dat ik in de tweede ronde het tempo verhoogde. Meteen had ik een gat van 50 meter, dat ik nog wat verder uitbouwde, wat niet zo vanzelfsprekend was op dat selectieve parcours. Tijdens de derde en laatste ronde kon ik de kat wat uit de boom kijken, wat me niet slecht uitkwam met de wedstrijd van Gotem van morgen in het achterhoofd.
Zo eindigde ik als 5de algemeen en 1ste van de Masters 55.
Zo kon ik tevreden terug huiswaarts keren, vooral omdat de conditie terug in stijgende lijn gaat, net op tijd met het BK Halve Marathon op 14 september in het vooruitzicht.
Op maandag avond vond de 11de manche voor de "haspengouw challenge" plaats in Kozen en daardoor ook de kortste verplaatsing voor mezelf: 3 km met de auto om 12 km te lopen.
Vorige week was er geen wedstrijd, daarom publiceer ik eens een doorsnee trainingsweek van ondergetekende. Maandag: 9 km (4'32" per km); Dinsdag: 14,2 km in 1u02'41" (heuvelachtig) waarvan laatste km in 3'35"(4'25" per km; hartslag 119) , fietsen: 42km aan 31,9 km/u; Woensdag: 22,5 km (heuvelachtig) waarvan de laatste 3 km aan 3'33" per km (4'22" per km; hartslag 121); Donderdag: 15,2 km in 1u09'45" waarvan laatste km in 3'27" (4'35" per km; hartslag 117), fietsen: 32,9 km aan 30,8 km/ u; Vrijdag: 6,5 km loslopen (4'42" per km; hartslag 112); Zaterdag: 11,7 km in 53'47" (heuvelachtig) (4'36" per km; hartslag 117); 22,3 km losfietsen (27,3 km/u); Zondag: 9 km loslopen. Totaal: 88 km lopen en 97 km fietsen. Die zondag, gisteren dus, hadden we iets te vieren, namelijk: de 24ste verjaardag van dochter Sharon. Lekker eten en dito rode wijn & gezelligheid deden me mijn discipline vergeten... Vroeger kon ik me zulke strapatsen nog veroorloven, maar met het vorderen der leeftijd ligt dit toch iets anders... Niet dat ik roze olifanten heb gezien, maar het was toch iets te veel voor Corneel.
En dat zal ik geweten hebben in mijn buurdorp. Van bij de start had ik lamme benen en moest veel meer moeite doen dan me lief was ! Voeg daarbij nog eens een ijzersterke Luc Hermans en weg was mijn rustig avondje. De eerste 3 van de 5 rondes klampte hij aan, maar op voorlaatste helling probeerde ik bij Patrick Bosmans aan te klampen ( wat natuurlijk niet lukte!), maar daardoor moest Luc lossen. Na elke bocht zag ik mijn voorsprong vergroten en dat gaf me vleugel(tjes). Naar mijn gevoel liep ik een supersnelle laatste ronde, maar dat bleek de traagste te zijn! Dus, mijn hersenen functioneerden ook al niet meer naar behoren!! Rondetijden: 8'43"; 8'52"; 8'56"; 8'59"; 9'08". Uiteindelijk werd ik nog 17de van de 144 algemeen en 1ste van de 24 Masters 55.
Voor de volgende race in Val-Meer, zal ik toch wat meer discipline aan de dag moeten leggen anders kan ik beter de fiets pakken...
In het kader van de "Victors cup" vond vandaag de 5de manche plaats in Bilzen. Die griepsymptomen van 2 weken geleden zouden nu toch stilaan helemaal uit mijn lijf moeten verdwenen zijn. Ik voelde me "slappekes" en mijn gewicht was gezakt tot een ongekend dieptepunt: nog maar 62,2 kg!!! Ik weet niet hoe dat komt, ik eet veel maar toch woog ik nog nooit zo weinig. Of het moet geweest zijn toen ik 14 jaar, of zoiets, was....
Ik miste 1 wedstrijd van die "cup" en om zeker te zijn van eindwinst zou ik graag nog 1 keer de oppergaai willen neerhalen.. Speciaal voor deze gelegenheid nog eens mijn ultra- lichte en "vlammende" schoentjes uit de kast gehaald, nu de rest nog... Qua omstandigheden leek het me prima: een graadje of 25, maar in de zon voelde het makkelijk 30 aan.
Goede start genomen en het tempo goed hoog en het gevoel viel, totaal onverwacht, goed mee. Niet dat ik me super voelde want de rondjes van 2,6 km waren niet echt "lichtlopend" mede door veel bochten, smalle passages en wat kasseitjes. Mijn concurrent bij de 55+ ers, Patrick Nys, werd gegangmaakt door Jean Tempels, dus moest ik extra op mijn hoede zijn. Maar achteraf bleek dat Patrick was uitgestapt na half weg... Zodoende kwam Jean, samen met onder andere Ronald Rodiers, me nog voorbijgesneld tijdens de laatste ronde. Mijn ronde tijden waren: 9'15"; 9'32"; 9'51"; 9'54". Gemiddelde hartslag: 148, maximale: 162! In totaal won ik zo'n 5 plaatsen, zodat ik toch nog mooi 12de algemeen werd op 117 finishers.
Uiteraard tevreden want ik zag er wat tegenop... Op de priijsuitreiking hebben we niet gewacht, mijn vrouw & dochters, en misschien maar goed ook want niet veel later zette een wolkbreuk enkele straten blank....
Voorbije vrijdag, tijdens een training, kreeg ik een wesp in mijn keel. Op zich niet zo'n ramp, ware het niet dat die smeerlap eerst nog eens een steek moest uitdelen aan het begin van mijn keelholte voordat die in mijn maag verdween!
Gevolg: een enorme pijn en slikken werd haast onmogelijk met de nodige "zevervorming" tot gevolg. Ik liep de resterende 9 km nog wel verder met in het achterhoofd het besef dat ik nog geluk had gehad, want als die klootzak me in mijn luchtpijp had geraakt was vader er misschien niet meer lag ik ergens te rotten in een plantage.
) ons aller Rik Donders waren er bijna 160 deelnemers present op de langste afstand en dat op een zondagmorgen om 11 uur..
Voor de derde keer dit jaar deed ik 2 wedstrijden op hetzelfde weekend: goed dat gek zijn geen pijn doet! Deze keer was de place to be Gotem of all places. De deelgemeente van Borgloon dat net iets groter is dan het kasteel "Fontijnhof", waarin en rond de 12de manche van de Haspengouw Challenge plaatsvond, was de uitverkoren plaats voor alweer vele sportievelingen. "Haspengouwser" dan deze wedstrijd kan je het niet maken: de start op het binnenplein en na een lusje van zo'n 600 meter, nog drie ronden door het glooiende landschap en langsheen plantages....
Voor mij was het afwachten wat de benen zouden beslissen na die zware wedstrijd van gisteren, waar ik gelukkig niet tot het uiterste ben moeten gaan. Na een diepe massage van mijn eega, vanmorgen, had ik er toch goeie hoop op. Dat bleek ook toen ik na het startschot al een vrij hoog ritme aankon en dat ook nog kon blijven volhouden. Dat kwam omdat ik in de eerste grote ronde een 3-tal probeerde te volgen. Na 2 km sloot ik aan, maar dan ging Dirk Willems er vandoor. Hem kan normaliter niet volgen, dus bleef ik bij de andere 2. Tijdens het 2de gedeelte van de laatste ronde koos Ronald Rodiers het ruime sop en ik moest passen op zijn versnelling. Zo werd ik knap 13de algemeen en weer eens de laureaat van mijn categorie: 1ste van de 29 M55. Merkwaardig detail: het aantal deelnemers van deze "oudste" categorie was met 29 man ook de grootste! Waar blijft al dat jong volk? Of zijn de "oude peekes" niet meer wat ze geweest zijn (in de positieve zin)? Hoedanook , dit was weer een opsteker van formaat in het vooruitzicht van het BK Halve Marathon van over 2 weken! Het gevoel was zeer goed en totaal geen verzuring. Ook de ronde tijden waren zeer vlak te noemen: 11'18"; 11'30"; 11'23".
Zo was deze zondag weer geslaagd te noemen en wordt het uitkijken naar de volgende en nieuwe wedstrijd: de "Zilveren Helmen Run" in Halen.
De voorlaatste manche van de Victors Cup stond werd voor het eerst georganiseerd in de Deelgemeente van Riemst. Viermaal eerder stond ik er aan de start, de laatste keer 2 jaar geleden. Toen werd de afstand ingekort van 3 naar 2 ronden wegens een temperatuur van 36 graden! Dat was ook de "heetste" wedstrijd die ik ooit liep... Nu was het de helft: 18 graden, maar wel de dreiging van hevige buien, wat ik bij het ernaartoe rijden heb mogen ondervinden!
Gelukkig bleef het zo goed als droog tijdens de wedstrijd, de zon scheen zelfs bij de start! Jammer van het beperkte deelnemersveld ( maar 59 finishers) voor deze toch wel goed georganiseerde wedstrijd. Dit maakte wel dat ik meteen vooraan zat, in een tweede groepje met o.m. Patrick Nys. De voorbije dagen geen feestjes meer, zoals vorige week, en mezelf een wat meer ascetische levensstijl aangemeten.... 
Op maandag avond vond de 11de manche voor de "haspengouw challenge" plaats in Kozen en daardoor ook de kortste verplaatsing voor mezelf: 3 km met de auto om 12 km te lopen.
Vorige week was er geen wedstrijd, daarom publiceer ik eens een doorsnee trainingsweek van ondergetekende. Maandag: 9 km (4'32" per km); Dinsdag: 14,2 km in 1u02'41" (heuvelachtig) waarvan laatste km in 3'35"(4'25" per km; hartslag 119) , fietsen: 42km aan 31,9 km/u; Woensdag: 22,5 km (heuvelachtig) waarvan de laatste 3 km aan 3'33" per km (4'22" per km; hartslag 121); Donderdag: 15,2 km in 1u09'45" waarvan laatste km in 3'27" (4'35" per km; hartslag 117), fietsen: 32,9 km aan 30,8 km/ u; Vrijdag: 6,5 km loslopen (4'42" per km; hartslag 112); Zaterdag: 11,7 km in 53'47" (heuvelachtig) (4'36" per km; hartslag 117); 22,3 km losfietsen (27,3 km/u); Zondag: 9 km loslopen. Totaal: 88 km lopen en 97 km fietsen. Die zondag, gisteren dus, hadden we iets te vieren, namelijk: de 24ste verjaardag van dochter Sharon.
In het kader van de "Victors cup" vond vandaag de 5de manche plaats in Bilzen. Die griepsymptomen van 2 weken geleden zouden nu toch stilaan helemaal uit mijn lijf moeten verdwenen zijn.
