Marc Hiemeleers

Born to run

Inhoud blog

	3de Lenterun Vechmaal (Heers). (10,35 km).
	43ste Midwinterjogging Kiewit. (10 km)
	34ste Halve van Ell. Ell (NL). 21,6 km.
	34ste Kerkenloop Kortessem. (14,2 km).
	3de Boomgaardloop Bommershoven (Borgloon). 10,35 km.

Archief per maand

	03-2025
	02-2025
	11-2024
	10-2024
	09-2024
	08-2024
	07-2024
	06-2024
	05-2024
	04-2024
	03-2024
	02-2024
	01-2024
	11-2023
	10-2023
	09-2023
	08-2023
	07-2023
	06-2023
	05-2023
	04-2023
	03-2023
	02-2023
	01-2023
	08-2022
	07-2022
	06-2022
	05-2022
	04-2022
	03-2022
	02-2022
	01-2022
	11-2021
	10-2021
	09-2021
	08-2021
	07-2021
	11-2020
	10-2020
	09-2020
	08-2020
	03-2020
	02-2020
	01-2020
	12-2019
	11-2019
	10-2019
	09-2019
	08-2019
	04-2019
	03-2019
	02-2019
	01-2019
	11-2018
	10-2018
	09-2018
	08-2018
	07-2018
	06-2018
	05-2018
	04-2018
	03-2018
	02-2018
	01-2018
	11-2017
	10-2017
	09-2017
	08-2017
	07-2017
	06-2017
	05-2017
	04-2017
	03-2017
	02-2017
	01-2017
	11-2016
	10-2016
	09-2016
	08-2016
	07-2016
	06-2016
	05-2016
	04-2016
	03-2016
	02-2016
	12-2015
	11-2015
	10-2015
	09-2015
	08-2015
	07-2015
	06-2015
	05-2015
	04-2015
	03-2015
	02-2015
	01-2015
	12-2014
	10-2014
	09-2014
	08-2014
	07-2014
	06-2014
	05-2014
	04-2014
	03-2014
	02-2014
	01-2014

15-01-2023
P.K. Veldlopen. Sint Truiden. (4,6 km)
De blessure aan mijn linker voet zorgde ervoor dat ik 3 maanden enkel nog kon fietsten en daarmee zowaar een fietsconditie opbouwde om JE tegen te zeggen. Zo haalde ik op 3 oktober mijn langste afstand (170 km) aan iets meer dan 30 km/u en het gevolg was een jaartotaal van bijna 7000 km. Maar het (loop)bloed kruipt waar het niet gaan kan en dus begon ik goed 3 maanden geleden opnieuw te joggen. Na drie sessies met shockwave therapie en een cortisone spuit leek de slijmbeursontsteking ontsteking onder controle. Na een MRI in Hasselt en een bezoek aan het AZ in Herentals, twee weken geleden, was het verdict: hielspoor. De gespecialiseerde dokter wist me gelukkig te melden dat een operatie (nog) niet nodig is, maar ik moest wel voorzichtig zijn en de emmer niet laten vollopen. Ik heb ook een verdikking achteraan mijn hiel, doch door de kuiten veel te stretchen, kan dat eventueel niet voor (te) veel last zorgen. Eigenlijk is die hiel een euvel dat me al een twaalftal jaar bezighoudt, doch ik kon altijd blijven lopen, totdat ik nu dus stilaan een bejaarde leeftijd heb bereikt en slijtages her en der vlugger de kop op steken. De last is nog niet volledig verdwenen, maar als de dokters zeggen dat ik mag blijven lopen: wie ben ik dan om hen tegen te spreken? Ondanks een povere conditie had ik het Limburgs kampioenschap veldlopen in gedachten om mijn wederoptreden te doen: niet meteen de verstandigste keuze, maar toch. Ter plaatse aangekomen leek het parcours er op het eerste zicht goed bij te liggen, maar dat was maar schijn. Bij de start stonden we al enkeldiep in de modder en dat werd verderop alleen maar erger. Kortom: helemaal niet mijn ding, dus startte ik zeer behouden om de kat uit de boom te kijken. Eerst liep ik in derde stelling om dan geleidelijk op te schuiven tot ik in het spoor kwam van de koploper bij mijn categorie (clubgenoot Eduard). Net toen ik aan het plannen was om de kop over te nemen, bleef mijn spike in de modder steken en moest ik stoppen om die terug aan te trekken. Even later gebeurde dat opnieuw en de vogels waren vliegen, waardoor ik als 3de M65 over de finish ploeterde. Er had, ondanks alles, duidelijk meer ingezeten dan Brons, maar ik was al bij al opgelucht dat mijn hiel goed had standgehouden. Die linkerspike had ik niet al te vastgebonden om die hiel te ontzien en daarom was die blijven steken. Ik kijk meer uit naar de eerste stratenloop: de Midwinterjogging in Kiewit, over 4 weken.
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
15-01-2023, 00:00 geschreven door Marc Reacties (0)