Het is altijd fijn om in Overhespen deel te nemen aan de plaatselijke stratenloop. Dat komt niet enkel door het parcours doorheen de velden, maar ook en vooral door de organisatie. Deze is steeds in handen van de KLJ, die er elk jaar in slaagt een soort nederzetting neer te poten naast een geitenwei. Mijn tweede dochter Sharon, die initieel enkel mee wou komen om te supporteren, besliste in laatste instantie om ook deel te nemen, maar dan aan de kortste afstand (4km). Het guur weertje met bijbehorende wind was niet van dien aard om onvermoede krachten in mij naar boven te brengen (11°)! Over de conditie mag ik echter niet klagen, ook al sputtert hier & daar soms wel eens iets tegen. Nu zijn het weer mijn rechter hamstrings die heel lichtjes stram aanvoelen. Doch tijdens de wedstrijd had ik nergens last van en kon me, met enige moeite weliswaar, in een achtervolgend groepje nestelen. Maar na 2 a 3 km nam concurrentie- genoot Guido de leiding en ik moest lossen. Andere 55 plusser, Joris, was eerder achtergebleven, dus was de tweede plaats mijn deel. Ook al vond ik mijn tempo vrij hoog liggen, ik kwam geen meter dichter bij het groepje dat intussen fel uitgedund was. Ik bleef hangen op 15 a 20", intussen moest ik nog 1 atleet laten voorgaan en zo finishte ik als 2de van de 22 M55 (11de algemeen) in 46'01". Met een tempo van iets meer dan 3'40"/km mocht ik absoluut niet klagen, dit was trouwens een van mijn betere prestaties van de afgelopen twee jaar! Dit zal ook wel te maken hebben met de stevigere concurrentie en zo moet ik wel eens een tandje bijsteken. Ook Sharon behaalde (onverhoopt) een podiumplaats en werd 3de dame op de 4 km! Vader natuurlijk fier op dochter. Het Hiemeleers- bloed loopt blijkbaar waar het niet gaan kan.
Het is nog niet veel voorgekomen, maar vandaag trok ik met lichte tegenzin mijn loopschoenen aan om een wedstrijdje te doen... Maar omdat het dichtbij was en in Herk een nieuw concept uit de grond werd gestampt, leek het me leuk om eens deel te nemen. Over stampen gesproken: de laatste weken komt een oud blessurespook regelmatig terug opduiken. De linkerhiel, waar ik de voorbije 6 a 7 jaar regelmatig last van had, begint me opnieuw parten te spelen. Een tijdje rust zou geen kwaad kunnen, maar daar heb ik geen tijd voor.
En die "tegenzin" kwam wellicht door de effenaf triestige klimatologische omstandigheden: guur, grijs, triestig, troosteloos en ronduit koud: 11°! Met 313 deelnemers werd de start genomen in het centrum om dan een passage te maken door het "Olmenhof" en die ronde moest twee maal worden afgelegd. Ik voelde algauw dat ik niet "super" was en in het Olmenhof was het al dadelijk om zeep. Vanaf het moment dat er een grassprietje in het vizier komt, krijg ik precies verlammingsverschijnselen! Ongelooflijk: ik werd voorbijgestoken door god & klein pierke, maar ik kon op de lange, rechte stukken toch nog wat mensen remonteren. Vorige week, in Borgloon, was de temperatuur het dubbele en toen was ik helemaal in mijn element. Ik kon nochtans een vrij constant tempo aanhouden dat, ondanks de wind (en de kou), onder de 3'45"/km lag. Niet slecht voor een 60-plusser, uiteraard, ware het niet dat de categorie- onderverdeling anders was dan in de klassementswedstrijden. Dus ik moest de strijd aangaan met de categorie van 50 plus, dat was iets teveel voor Corneel. Uiteindelijk werd ik nog 5de, op een tiental seconden van het podium (in 38'14"). Als 24ste algemeen mocht ik eveneens niet klagen, ondanks wat lichamelijk ongemak, waar ik overigens niets van had gevoeld.
De eerste echt warme lentedag van het jaar en kijk: daar zijn de toeristen weer die massaal naar Haspengouw afzakken om naar de bloesems te "koekeloeren"! Om die reden vertrokken we extra vroeg naar Borgloon, waar voor de dertigste keer (jubileum!) de Loonse jogging werd georganiseerd. Met wat moeite een parkeerplaatsje gevonden en me ingeschreven voor de 2de manche van de "Haspengouw Challenge". Het parcours liep opnieuw door de glooiende velden, anders dan de voorbije jaren toen we kleine rondjes door het centrum moesten afleggen. De opkomst was aan de magere kant doch dat kon de pret, wat mij betreft, niet drukken want de warmte is sinds jaar en dag mijn bondgenoot. De Marathon is verteerd en ik was benieuwd hoe het met mijn snelheid zou zijn....Het lange rechte stuk licht bergaf, na de start, was ideaal om in het ritme te komen. Een vrij groot groepje, met ondermeer categorie-genoten Guido en Joris, kon ik goed volgen. Met het vorderen der jaren, wordt de concurrentie voor mij alsmaar feller. De pittige ronde van 5 km werd twee maal afgelegd en de tweede maal in tegenstelde richting (het is eens wat anders). Nog voor die tweede ronde werd aangevat, begon dat groepje uiteen te vallen en op zo'n twee a drie km van het einde achtte ik mijn moment gekomen en versnelde op een helling. Ik voelde me goed in die warmte en kon diep gaan zodat ik iedereen kon los gooien, behalve Marc Schoels. Met de streep in zicht spurtte hij van me weg, doch ik werd 1ste van de 24 M55 (6de algemeen!) in 36'37". Ook al was dit minder dan 10 km, toch was ik zeer tevreden, zeker rekening houdende met het vrij zwaar parcours. Mijn hartslag was gemiddeld 144 met een maximum van 154: het was al een tijdje geleden dat ik deze waarden nog eens haalde. Wat warmte en zon: meer moet deze oude mens niet hebben om zich optimaal te voelen. Laat de zomer maar komen.
Het is altijd fijn om in Overhespen deel te nemen aan de plaatselijke stratenloop. Dat komt niet enkel door het parcours doorheen de velden, maar ook en vooral door de organisatie. Deze is steeds in handen van de KLJ, die er elk jaar in slaagt een soort nederzetting neer te poten naast een geitenwei
. Mijn tweede dochter Sharon, die initieel enkel mee wou komen om te supporteren, besliste in laatste instantie om ook deel te nemen, maar dan aan de kortste afstand (4km).
. Nu zijn het weer mijn rechter hamstrings die heel lichtjes stram aanvoelen. Doch tijdens de wedstrijd had ik nergens last van en kon me, met enige moeite weliswaar, in een achtervolgend groepje nestelen. Maar na 2 a 3 km nam concurrentie- genoot Guido de leiding en ik moest lossen. Andere 55 plusser, Joris, was eerder achtergebleven, dus was de tweede plaats mijn deel. Ook al vond ik mijn tempo vrij hoog liggen, ik kwam geen meter dichter bij het groepje dat intussen fel uitgedund was. Ik bleef hangen op 15 a 20", intussen moest ik nog 1 atleet laten voorgaan en zo finishte ik als 2de van de 22 M55 (11de algemeen) in 46'01". Met een tempo van iets meer dan 3'40"/km mocht ik absoluut niet klagen, dit was trouwens een van mijn betere prestaties van de afgelopen twee jaar! Dit zal ook wel te maken hebben met de stevigere concurrentie en zo moet ik wel eens een tandje bijsteken. 
.
... Maar omdat het dichtbij was en in Herk een nieuw concept uit de grond werd gestampt, leek het me leuk om eens deel te nemen. Over stampen gesproken: de laatste weken komt een oud blessurespook regelmatig terug opduiken. De linkerhiel, waar ik de voorbije 6 a 7 jaar regelmatig last van had, begint me opnieuw parten te spelen. Een tijdje rust zou geen kwaad kunnen, maar daar heb ik geen tijd voor
.
! Ongelooflijk: ik werd voorbijgestoken door god & klein pierke, maar ik kon op de lange, rechte stukken toch nog wat mensen remonteren. Vorige week, in Borgloon, was de temperatuur het dubbele en toen was ik helemaal in mijn element
De eerste echt warme lentedag van het jaar en kijk: daar zijn de toeristen weer die massaal naar Haspengouw afzakken om naar de bloesems te "koekeloeren
"! Om die reden vertrokken we extra vroeg naar Borgloon, waar voor de dertigste keer (jubileum!) de Loonse jogging werd georganiseerd. Met wat moeite een parkeerplaatsje gevonden en me ingeschreven voor de 2de manche van de "Haspengouw Challenge".
. De pittige ronde van 5 km werd twee maal afgelegd en de tweede maal in tegenstelde richting (het is eens wat anders). Nog voor die tweede ronde werd aangevat, begon dat groepje uiteen te vallen en op zo'n twee a drie km van het einde achtte ik mijn moment gekomen en versnelde op een helling. Ik voelde me goed in die warmte en kon diep gaan zodat ik iedereen kon los gooien, behalve Marc Schoels. Met de streep in zicht spurtte hij van me weg, doch ik werd 1ste van de 24 M55 (6de algemeen!) in 36'37". Ook al was dit minder dan 10 km, toch was ik zeer tevreden, zeker rekening houdende met het vrij zwaar parcours. Mijn hartslag was gemiddeld 144 met een maximum van 154: het was al een tijdje geleden dat ik deze waarden nog eens haalde. 
.
