Deze jonge wedstrijd is meer geworden dan een "leuk tussendoortje", ook al is ze niet verbonden aan klassementen. De goeie organisatie en het parcours, dat gevarieerd en uitdagend te noemen is, maken dat er op een zondagmorgen 141 lopers (voor de 10 km alleen al) komen opdagen. Voor mij eens te meer een test om te zien hoe mijn conditie vordert. Afgelopen woensdag deed ik nog een lange duurloop van 31 km, in voorbereiding van de Marathon van Eindhoven (over 6 weken). Zoals het moet, was deze inspanning reeds volledig verteerd en het viel me vooral op hoe laag mijn hartslagwaardes waren tijdens de rustige duurloopjes van de voorbije dagen. Samen met mijn twee jongste dochters (en hondje) vertrokken we om 9u30 richting Halen. Vanaf de start ging de beuk erin, en op de vlakke aanloopkilometers was de snelheid verschroeiend (iets meer dan 7' na 2 km!). Ik kon bijna aanpikken bij concurrent Guido en zijn maar Dirk, maar hun tempo lag iets te hoog voor mij. Ook de eerste vrouw (voormalige topper Sigrid Vanden Bempt) kon ik na halfweg niet meer volgen. Andere 55 plusser, Joris, hield er ook goed de vaart in, toch bleef nog in zijn spoor. Na enkele nijdige klimmetjes nam hij enkele meters afstand op de veldwegen bergaf. Maar op zowat twee km van de meet plaatste ik een versnelling die ik tot op de meet kon volhouden. Zo sloeg ik nog een gat van 14" en werd alzo 2de van mijn categorie en zelfs 10de algemeen! Mijn tijd (38'25") was zelfs 2'40" scherper dan vorig jaar en 2'04" sneller dan twee jaar geleden! Alweer een zeer goede prestatie (al zeg ik het zelf), wellicht een van de beste van het jaar. Na enkele uren rust, liep ik namiddag nog een "toerke" van 9 km en kom alzo aan iets meer dan 100 km, deze week...
Drie wedstrijden op 1 week: dat was alweer een tijdje geleden. Vroeger was ik wel meer in voor zulke zottigheden, deze week was het weer eens zo ver. Het verstand komt met de jaren, zegt men nochtans.... Maar ik draai voorin mee in twee klassementen (Haspengouw Challenge en Victors Cup), dus probeer ik zoveel mogelijk manches mee te doen. Deze negende wedstrijd van de "HC" is tevens mijn 570ste van mijn "carrière"en dat in 26 jaar tijd! Dat begint serieus op te lopen... Na die zware dobber van gisteren, voelde ik me opvallend fit en na mijn traditioneel opwarmingsrondje van 4 km, vanmiddag, voelde ik me klaar om "erin" te vliegen. Met een gemiddelde hartslag van 106 en een tempo van 4'43"/km leek van overtraining dan ook geen sprake. Samen met dochters #2, 3 en 4 en onze nieuwe huisgenoot Quito (een Saluki puppy) ging het om 14u30 richting het kerkdorpje van Borgloon. Zoals steeds liep dochter Sharon eerst de korte afstand (5km) met succes uit. Zodoende was er tijd genoeg voor mij om op te warmen. Raar maar waar: wat zich gisteren voordeed, gebeurde deze keer opnieuw! Ook nu werd de groep tijdens het aanlooprondje de verkeerde richting uit gestuurd! Dit verzin je toch niet?! En ook nu moesten vooral de koplopers zich omkeren voor een inhaalrace. Voor mij scheelde het weer maar een paar meter want ik had al snel in de mot welke richting het wel uit moest (ervaring...). Het tempo lag serieus hoog, toch voor mij niet hoog genoeg om Guido (1ste in het klassement) te volgen, zoals gewoonlijk. Zijn niveau kan ik niet meer aan, ook en vooral wegens het leeftijdsverschil (-5 jaar) dat voor een zestiger niet meer weg te cijferen valt... Andere "jonge snaak"/concurrent, Joris, kon ik wel volgen nadat ik bij hem aanpikte op het eind van de eerste van de drie grote rondes. Op het einde van de lange helling kon ik hem precies op enkele meters lopen, maar in de afdaling kwam hij telkens terug. Toen wist ik dat de derde plek mijn deel zou zijn want zijn eindspurt kan ik nog steeds niet beantwoorden. Zo finishte ik als 3de van de 25 M55 en 14de totaal in 38'11". Hier was ik uiteraard zeer tevreden mee, temeer omdat ik in Gotem de voorbije 4 jaar maar 1 keer sneller was (in 2014). Ook de rondetijden waren zeer vlak (11'43"; 11'58"; 11'58"), dus ook met de uithouding zit het snor. Nu de snelheid er ook is, mag ik absoluut niet klagen, ook al ben ik nu precies een "eeuwige tweede" (of derde) aan het worden... Trouwens, pakweg 15 jaar geleden had ik nooit kunnen/durven denken dat ik dit op mijn leeftijd anno 2017 nog zou aankunnen....
Sinds deze wedstrijd deel uitmaakt van de "Victors Cup" steeg het deelnemersaantal spectaculair, de voorbije twee jaar, met meer dan dubbel zoveel starters! Trouwens, alle wedstrijden van de "V.C." trekken veel mensen: dit zal ongetwijfeld ook te maken hebben met grote man/bezieler achter deze organisatie, Christophe Roosen. Daar er morgen de stratenloop te Gotem op het programma staat, had ik me voorgenomen om niet al te diep te gaan, vandaag. De omstandigheden terplaatse zouden wel voor verheldering zorgen over wat me te doen zou staan... En die verheldering was me al snel duidelijk met de deelname van Marc (Maurissen). Hij is te sterk voor mij, zodat een tweede plaats in mijn categorie het hoogst haalbare was. Met 132 atleten gingen we van start om, na een aanloopronde, de glooiende velden in te duiken voor twee ronden. Maar na enkele honderden meters ging het al verkeerd: terwijl we eigenlijk links af moesten, liepen de snelsten eerst rechtdoor. Na wat geroep maakten de eerste, zowat twintig lopers, rechtsomkeert. Kortom: chaos, alom! Voor mij had dit weinig impact, daar ik maar enkele meters meer had gemaakt. Het pittig parcours, met enkele stevige hellingen, nodigde ook niet uit om verloren terrein snel terug goed te maken. Mijn benen voelden ook niet super aan, dus liet ik Marc lopen en zocht ik mijn eigen tempo. De tweede ronde zakte dat zelfs nog wat, toch was ik verwonderd dat mijn gemiddelde nog rond de 3'53"/km schommelde. Dat was zeker niet slecht met de wetenschap dat ik niet voluit ben gegaan, doch veel sneller had ik ook niet gekund. Bovendien was ik nog 15" sneller dan mijn vorige deelname, twee jaar geleden. Zo werd ik 2de van de 31(!) masters + 55 (24ste totaal). Nu hopen op voldoende herstel met het oog op morgen want daar zal het parcours niet minder zwaar zijn....
Deze achtste manche van de "HC" is voor mij de dichtstbijzijnde, in buurgemeente Kozen. Samen met dochter Sharon, die zoals steeds de korte afstand (4km, in dit geval) doet, vertrok ik om 19u20 naar de plaatselijke kermis. Ook nu weer een vrij talrijke opkomst voor een maandagavond. Het parcours werd, in vergelijking met de vorige jaren, met 1 rondje ingekort en is nu 9,5 Km in plaats van de gebruikelijke 12. Ik was benieuwd of ik mijn prestatie van Lokeren zou kunnen overdoen en mijn conditie bestendigen? Het gevoel was van bij de start in elk geval goed, maar de klimmetjes werden ronde na ronde echte "kuitenbijters". In deze challenge moet ik tegenwoordig mijn meerdere erkennen in Guido, maar met Joris kan ik in een goede dag wedijveren voor de tweede plaats. Hij liep enkele meters voor me uit, doch halfweg kon ik hem remonteren en achterlaten. Ik voelde me niet zo sterk als vorige week: daar zat het parcours en de warmte wellicht ook voor iets tussen. Teamgenoot Yves vergezelde me een tijdje doch hij haakte in de laatste ronde af. Ik stak ook nog "GS-runner" Lode voorbij en zo eindigde ik als 15de (van de 124 algemeen) en 2de bij de M55 in 35'58". Goed, zonder meer, maar voor de eerste plaats in de eindrangschikking zal ik te kort komen. Echter, de strijd voor de tweede plaats ligt wel nog open en zo lijk ik wel een "eeuwige tweede" te worden... Sharon werd vierde dame en viel zodoende net naast het podium.
Optiek Sonck streetrace (BK 10 km op de weg). Lokeren.
Na de zilveren medaille die ik behaalde op het BK 10000 meter (piste) in Ninove, leek me deze wedstrijd ideaal om nog eens op het podium terecht te komen. Daar wegwedstrijden me meer liggen, vond ik de verre verplaatsing zelfs geen obstakel. Aan deze vrij nieuwe discipline had ik nog niet deelgenomen, maar om de eerste plaats bij de zestig-plussers te behalen zou ik voorbij Eddy Vierendeels moeten... Ook al is deze kanjer (ook bekend als "snelle Eddy") vier jaar ouder dan ik, voor mij zou Zilver het maximaal haalbare worden. Hij is trouwens sinds enkele jaren wereldrecordhouder op de 10000 meter! We waren ruim op tijd ter plaatse en dus tijd genoeg voor een picknick op de oever van de Durme. De voorbije drie weken heb ik tijdens de vakantie er serieus de pees op gelegd en mijn trainingskilometers verdubbeld tot 90 a 100 per week met daartussen ook nog pittige fietstrainingen. Na een uitgebreide opwarming voelde ik me er klaar voor. Toch startte ik ietwat behouden, nadat Eddy me na een paar honderd meter als een weerlicht voorbij flitste. Maar Nauwelaers (de man die me klopte op het BK in Ninove met 4") kon ik wel in het vizier houden. Beetje bij beetje naderde ik op hem en na 5 km sloot ik aan. Ik voelde me prima en via een versnelling na 7 km kon ik hem afschudden en zo finishte ik nog 25" voor hem op de tweede plaats. (106de van de 557 algemeen). Alweer een zilveren medaille en ik was zeer tevreden over mijn prestatie maar vooral over mijn tijd (38'03" op 10,18 km volgens mijn Garmin). Dit was het maximaal haalbare en het voelde niet verkeerd om naast een wereldtopper op het podium te staan. Hopelijk ben ik nu opnieuw "vertrokken", na enkele mindere maanden....
Deze jonge wedstrijd is meer geworden dan een "leuk tussendoortje", ook al is ze niet verbonden aan klassementen. De goeie organisatie en het parcours, dat gevarieerd en uitdagend te noemen is, maken dat er op een zondagmorgen 141 lopers (voor de 10 km alleen al) komen opdagen. Voor mij eens te meer een test om te zien hoe mijn conditie vordert. Afgelopen woensdag deed ik nog een lange duurloop van 31 km, in voorbereiding van de Marathon van Eindhoven (over 6 weken). Zoals het moet, was deze inspanning reeds volledig verteerd en het viel me vooral op hoe laag mijn hartslagwaardes waren tijdens de rustige duurloopjes van de voorbije dagen.
Alweer een zeer goede prestatie (al zeg ik het zelf), wellicht een van de beste van het jaar. 
Drie wedstrijden op 1 week: dat was alweer een tijdje geleden. Vroeger was ik wel meer in voor zulke zottigheden, deze week was het weer eens zo ver. Het verstand komt met de jaren, zegt men nochtans....
Maar ik draai voorin mee in twee klassementen (Haspengouw Challenge en Victors Cup), dus probeer ik zoveel mogelijk manches mee te doen. Deze negende wedstrijd van de "HC" is tevens mijn 570ste van mijn "carrière"en dat in 26 jaar tijd! Dat begint serieus op te lopen...
En ook nu moesten vooral de koplopers zich omkeren voor een inhaalrace. Voor mij scheelde het weer maar een paar meter want ik had al snel in de mot welke richting het wel uit moest (ervaring...). Het tempo lag serieus hoog, toch voor mij niet hoog genoeg om Guido (1ste in het klassement) te volgen, zoals gewoonlijk. Zijn niveau kan ik niet meer aan, ook en vooral wegens het leeftijdsverschil (-5 jaar) dat voor een zestiger niet meer weg te cijferen valt... Andere "jonge snaak"/concurrent, Joris, kon ik wel volgen nadat ik bij hem aanpikte op het eind van de eerste van de drie grote rondes. Op het einde van de lange helling kon ik hem precies op enkele meters lopen, maar in de afdaling kwam hij telkens terug. Toen wist ik dat de derde plek mijn deel zou zijn want zijn eindspurt kan ik nog steeds niet beantwoorden. 
Sinds deze wedstrijd deel uitmaakt van de "Victors Cup" steeg het deelnemersaantal spectaculair, de voorbije twee jaar, met meer dan dubbel zoveel starters! Trouwens, alle wedstrijden van de "V.C." trekken veel mensen: dit zal ongetwijfeld ook te maken hebben met grote man/bezieler achter deze organisatie, Christophe Roosen.
En die verheldering was me al snel duidelijk met de deelname van Marc (Maurissen). Hij is te sterk voor mij, zodat een tweede plaats in mijn categorie het hoogst haalbare was. Met 132 atleten gingen we van start om, na een aanloopronde, de glooiende velden in te duiken voor twee ronden. Maar na enkele honderden meters ging het al verkeerd: terwijl we eigenlijk links af moesten, liepen de snelsten eerst rechtdoor
Na de zilveren medaille die ik behaalde op het BK 10000 meter (piste) in Ninove, leek me deze wedstrijd ideaal om nog eens op het podium terecht te komen. Daar wegwedstrijden me meer liggen, vond ik de verre verplaatsing zelfs geen obstakel.
Aan deze vrij nieuwe discipline had ik nog niet deelgenomen, maar om de eerste plaats bij de zestig-plussers te behalen zou ik voorbij Eddy Vierendeels moeten... Ook al is deze kanjer (ook bekend als "snelle Eddy") vier jaar ouder dan ik, voor mij zou Zilver het maximaal haalbare worden. Hij is trouwens sinds enkele jaren wereldrecordhouder op de 10000 meter!
