Na die zware en warme "Fumaloise" van gisterenavond, voelde ik me vanmorgen toch al weer fit genoeg om nog deze voormiddag een wedstrijd te lopen. En wat voor een! De "Zilveren helmen run", met vooral de stuwende kracht van ons aller speaker Rik, is een mooie en vrij zware wedstrijd over gedeeltelijk ook veldwegen. Met mijn zware benen van gisteren had ik als doel gesteld om een tempo van onder de 4'/km te lopen en, als het even kan, mijn categorie te winnen... De temperatuur vormde daarbij geen obstakel, want warmte is voor mij zoals water voor een vis .Toch niet te hevig van start gegaan en ik kon me vrij vlot aan mijn vooropgestelde tempo houden. Doch, categorie-genoot Ivo Vandermaesen legde er duchtig de pees op en ik kon maar net aanklampen. Na 3 km nam ik over en liep plots van Ivo weg. Vervolgens raapte ik 1 voor 1 (te) snel gestarte atleten op en rukte zo op richting 16de plaats. Na de dubbele beklimming kwam ik bij een steeds sterker wordende Peter Santermans en samen stoven we richting finish. Ik had nog de kracht om hem af te schudden en zo 16de algemeen te worden (1ste M55). Tevreden over mijn prestatie, al liep ik vorig jaar een halve minuut sneller in nog warmere omstandigheden en mindere conditie... We konden spijtig genoeg niet blijven voor de "podium ceremonie" omdat we het verjaardagsfeestje van mijn schoonbroer niet wilden missen.
Voor ik deelnam aan de "challenge Hesbignon" had ik nog nooit van het dorpje Fumal gehoord, net als sommige andere plekjes waar de wedstrijden voor dit criterium plaatsvinden. De hittegolf, die momenteel heerst met vandaag temperaturen vlot boven de 30°, het ongetwijfeld zwaar parcours EN het feit dat ik morgen (eventueel) de "Zilveren Helmen run" ga betwisten, deden me hopen dat ik vandaag niet te veel tegenstand zou krijgen. Achteraf zou blijken dat er nog andere factoren een rol zouden spelen, zoals een gevaarlijke afdaling op een strook met (blijkbaar) overal neergegooide kasseien als ondergrond, en de warmte die 's avonds om half 7 toch nog altijd aanwezig was... Niet zo veel deelnemers voor een wedstrijd in Wallonie: "slechts" 128 starters. De eerste paar kilometers waren zowaar vlak en ik hoopte dat dit nog een tijdje zo zou blijven duren. Die hoop bleek ijdel want het overgrote deel van de omloop was onverhard, golvend over veldwegen en die levensgevaarlijke kasseien. Toen prees ik me gelukkig dat het droog was, anders waren er ongetwijfeld accidenten gebeurd. Met concurrentie of positie was ik al lang niet meer bezig, zo veranderde ik een paar keer de looppas in een korte wandeling. Het werd hoe langer, hoe slopender ondanks enkele stukken verhard die dan ook serieus golvend waren. Aan mijn gemiddelde van 4'14"/km was te merken hoe zwaar het was en ook aan de tijdsverschillen: de 2de van mijn categorie was 4'42" na mij, nummer drie 5'22", de vierde 6'08", enzovoort... Ik werd verrassend ook nog 18de algemeen, hetgeen niet zo vlug voorvalt in dit soort wedstrijden. Als prijs kreeg ik een zak met ondermeer wijn, pasta en peperkoek. En of ik morgen in Halen ga deelnemen is plots niet meer zo zeker...
De wedstrijd in Gotem heeft meestal iets speciaals in petto: als het niet de weersomstandigheden zijn, dan toch het feit dat de dames er een aparte (kortere) wedstrijd moeten doen... Als of het "zwakke" geslacht geen volle 10 km zouden aankunnen? Er waren nog nevenwedstrijden, zoals een "speedrun" van 3 km: een resem belgische toppers, die er een spannend intermezzo van maakten. Daarvoor vond nog een jogging van 3 km plaats en daaraan namen mijn eigenste vrouw en dochter Sharon plus haar vriend deel! Hilariteit alom toen zowel mijn vrouw en dochter het podium mochten bestijgen vlak na hun aankomst!! Nu werd ik zowaar nog zenuwachtig ook om minstens even goed te doen, want de oudste van het gezin wil nog niet onderdoen... Of het zenuwen waren, weet ik niet, maar mijn start was DRAMATISCH slecht! Ik geraakte geen poot vooruit en ik denk dat ik na de eerste bocht zowat in 30ste stelling liep. De voorbije dagen had ik me nochtans goed voorbereid en gerust... Misschien moet ik me prepareren op een wedstrijd met een wedstrijd? Ik weet echter wel dat mijn trainingen (zonder interval, wel veel uithouding en fartlek) de reden zijn voor dit wat moeizaam in gang geraken (en de leeftijd natuurlijk!). Ik moest een groepje met ondermeer Luc en Lode laten gaan, doch meer dan 6 meter was het nooit. In het begin van de tweede van de 3 grote rondes kwam ik bij hen om hen wat later ter ook plekke te laten op de helling, waar de wind overigens ferm tekeer ging. Dit, en ook het niveauverschil maakte dat het een zware wedstrijd werd, maar mijn turbo was blijkbaar toch in gang geschoten en ik voelde me hoe langer, hoe beter. Mijn 3de ronde was maar 4" trager dan de 2de en enkel nog 1 jonge gast, Yves Kockaerts, "overrulede" mij nog. Zo werd ik 15de algemeen (1ste M55) in een alweer matige tijd van 38'50". Maar dit laatste zullen we maar wijten aan de omstandigheden EN het bouwjaar 1956...
Deze wedstrijd vond voor het eerst plaats in 2005, toen was het nog niet onderdeel van de "Haspengouw Challenge" en werd er ook geen uitslag van opgemaakt. Maar omdat dit zo dicht bij huis was, nam ik er deel en werd warempel 2de (van de 18 deelnemers!). Daarenboven had ik diezelfde dag al een 10 km- wedstrijd gelopen in Genk: de, ondertussen ter ziele gegane, "ADD Stadsloop", die overigens in het bos plaats vond... Inmiddels laat ik zulke "zottigheden" aan mij voorbijgaan: twee wedstrijden op twee dagen = al erg genoeg! Het weer was (voor mij, althans) perfect met zo'n 24 a 25°, al was dat 's avonds bij de start om 20u30 een stuk minder. Verwonderlijk genoeg waren er veel deelnemers voor een maandagavond (bijna 130!), net als in Nieuwerkerken vorige maand. Het was hetzelfde parcours als de vorige jaren, alleen was de looprichting nu andersom. Ik voelde al dadelijk na de start dat die wedstrijd van gisteren nog in mijn systeem zat en dat ik op geen enkel moment kon/mocht forceren om ook maar iemand te volgen. Maar dankzij mijn behoorlijke uithouding (en geduld!) kwam ik ongeveer halfweg op & over mijn sterkste concurrent bij de oudste categorie, Luc. Mijn rondetijden schommelden wat, doch niet veel: 8'53"; 9'12"; 9'07"; 9'17". Uiteindelijk finishte ik nog net in de top 20 algemeen in het spoor van Bart Sampermans (en 1ste van de 22 M55) in een matige tijd van 45'47", maar toch dik tevreden uiteraard. Mijn dochter Sharon en de vriend van mijn andere dochter Queeny (Kenny) hadden daarvoor al succesvol de korte afstand tot een goed einde gebracht en zo werd deze avond zowaar een bijna een gezellige familie bijeenkomst.
Als ik in de eindrangschikking van de "Challenge Hesbignon" wil voorkomen, moet ik aan 10 manches (van de 19!) deelgenomen hebben. Met deze wedstrijd zit ik aan nummer 7... Na vandaag zijn er nog zes te lopen, maar met wat puzzelen en schuiven, kan ik maximum nog aan drie wedstrijden deelnemen... Deze keer stond ik heel wat frisser aan de start dan vorige week, want voor morgen staat ook Kozen geprogrammeerd. De omloop werd als vlak voorgesteld, misschien daarom waren er deze keer een pak meer deelnemers dan vorige week (266!). De start vond plaats op de grote markt van Borgworm en liep lichtjes omhoog, verder was het een mooi parcours met wat golvende wegen en een passage door een park. Michel was, net als vorige week, weer van de partij, maar hij gaf voor start al aan niet voluit te zullen (kunnen) gaan wegens te veel fietskilometers in de benen. Zodoende richtte ik mijn vizier op een andere "oudere" man van mijn categorie, namelijk Paul Rihon. Het "bolde" vlotjes en mijn tempo lag hoger dan ik dacht (altijd een goed teken), namelijk ruim onder de 4'/km. Ik was verwonderd dat mijn tijd, na een lange en bochtige strook onverhard, na 5 km iets minder dan 20' was. Terug op verharde weg, na 6 km, kon ik vrij gemakkelijk afstand nemen van Paul, en kon wat reserve inbouwen met het oog op morgen en zo met 11" voorsprong 1ste worden (van de 28) van mijn categorie, vlak daarna volgde ook nog Michel... Ik was tevreden met deze wedstrijd, vooral met het "gevoel" dat ik had en de gemiddelde hartslag (131 slagen) bewees dat ik niet echt diep was moeten gaan... En uitgerekend DAT zal morgen WEL moeten doen...
Met het oog op het BK Marathon in Eindhoven, over 2 maanden, dreef ik het aantal kilometers op, de voorbije 2 weken.Vorige week bijna 120 km en deze week worden er dat ook ongeveer zoveel. Daarom met niet al te veel vertrouwen (zware benen!) afgezakt naar Flemalle om er de 12de manche (mijn zesde) van de Challenge Hesbignon te betwisten. Op de heenweg liep het al verkeerd want we reden, bij het naderen van Luik, hopeloos verloren. Toen we omkeerden, stuurde de GPS ons terug naar huis... Uiteindelijk geraakten we toch nog een half uur voor de start terplaatse .Na inschrijven en (te) weinig opwarmen, weerklonk het startschot om 19u30. In tegenstelling tot de andere wedstrijden van dit regelmatigheidscriterium, was het deze keer niet 1 grote, maar wel 3 kleine rondes van bijna 3 km. En wat voor rondes! Hellingen, trapjes, passages door bos en wei, kortom: op adem komen was er niet bij! Van bij het begin liep ik in "zuurstofschuld" en met al dat draaien, keren, stijgen & dalen beterde dat er niet op. Kwam daar nog bij dat kanjer van weleer (en nog steeds!) Michel Zielinski van de partij was en in mijn categorie liep. Ik probeerde hem even te volgen, maar algauw liet ik hem gaan. Met de wetenschap dat ik hem vroeger, zo'n vijftal jaar geleden (mijn topjaren!), ook maar een paar keer voor kon blijven, nam ik me voor om alleen nog met mezelf te worstelen. Dat gevecht bleef maar duren en ik was blij dat we na de derde ronde mochten afdraaien richting aankomst. Met een 2de plaats op 19 in mijn categorie kon ik vrede nemen en met de doos pralinen als prijs "moest" ik vrede vrede nemen....
.Toch niet te hevig van start gegaan en ik kon me vrij vlot aan mijn vooropgestelde tempo houden. Doch, categorie-genoot Ivo Vandermaesen legde er duchtig de pees op en ik kon maar net aanklampen. Na 3 km nam ik over en liep plots van Ivo weg. Vervolgens raapte ik 1 voor 1 (te) snel gestarte atleten op en rukte zo op richting 16de plaats. Na de dubbele beklimming kwam ik bij een steeds sterker wordende Peter Santermans en samen stoven we richting finish. Ik had nog de kracht om hem af te schudden en zo 16de algemeen te worden (1ste M55). Tevreden over mijn prestatie, al liep ik vorig jaar een halve minuut sneller in nog warmere omstandigheden en mindere conditie...
Voor ik deelnam aan de "challenge Hesbignon" had ik nog nooit van het dorpje Fumal gehoord, net als sommige andere plekjes waar de wedstrijden voor dit criterium plaatsvinden. De hittegolf, die momenteel heerst met vandaag temperaturen vlot boven de 30°, het ongetwijfeld zwaar parcours EN het feit dat ik morgen (eventueel) de "Zilveren Helmen run" ga betwisten, deden me hopen dat ik vandaag niet te veel tegenstand zou krijgen. Achteraf zou blijken dat er nog andere factoren een rol zouden spelen, zoals een gevaarlijke afdaling op een strook met (blijkbaar) overal neergegooide kasseien als ondergrond, en de warmte die 's avonds om half 7 toch nog altijd aanwezig was... 
Als ik in de eindrangschikking van de "Challenge Hesbignon" wil voorkomen, moet ik aan 10 manches (van de 19!) deelgenomen hebben. Met deze wedstrijd zit ik aan nummer 7... Na vandaag zijn er nog zes te lopen, maar met wat puzzelen en schuiven, kan ik maximum nog aan drie wedstrijden deelnemen...
. De omloop werd als vlak voorgesteld, misschien daarom waren er deze keer een pak meer deelnemers dan vorige week (266!).
), namelijk ruim onder de 4'/km. Ik was verwonderd dat mijn tijd, na een lange en bochtige strook onverhard, na 5 km iets minder dan 20' was. Terug op verharde weg, na 6 km, kon ik vrij gemakkelijk afstand nemen van Paul, en kon wat reserve inbouwen met het oog op morgen en zo met 11" voorsprong 1ste worden (van de 28) van mijn categorie, vlak daarna volgde ook nog Michel... Ik was tevreden met deze wedstrijd, vooral met het "gevoel" dat ik had en de gemiddelde hartslag (131 slagen) bewees dat ik niet echt diep was moeten gaan... En uitgerekend DAT zal morgen WEL moeten doen...
Met het oog op het BK Marathon in Eindhoven, over 2 maanden, dreef ik het aantal kilometers op, de voorbije 2 weken.Vorige week bijna 120 km en deze week worden er dat ook ongeveer zoveel. Daarom met niet al te veel vertrouwen (zware benen!) afgezakt naar Flemalle om er de 12de manche (mijn zesde) van de Challenge Hesbignon te betwisten. Op de heenweg liep het al verkeerd want we reden, bij het naderen van Luik, hopeloos verloren. Toen we omkeerden, stuurde de GPS ons terug naar huis... Uiteindelijk geraakten we toch nog een half uur voor de start terplaatse 
.Na inschrijven en (te) weinig opwarmen, weerklonk het startschot om 19u30. In tegenstelling tot de andere wedstrijden van dit regelmatigheidscriterium, was het deze keer niet 1 grote, maar wel 3 kleine rondes van bijna 3 km. En wat voor rondes! Hellingen, trapjes, passages door bos en wei, kortom: op adem komen was er niet bij! Van bij het begin liep ik in "zuurstofschuld" en met al dat draaien, keren, stijgen & dalen beterde dat er niet op. Kwam daar nog bij dat kanjer van weleer (en nog steeds!) Michel Zielinski van de partij was en in mijn categorie liep. Ik probeerde hem even te volgen, maar algauw liet ik hem gaan. Met de wetenschap dat ik hem vroeger, zo'n vijftal jaar geleden (mijn topjaren!), ook maar een paar keer voor kon blijven, nam ik me voor om alleen nog met mezelf te worstelen
.
