Deze door ACA georganiseerde wedstrijd is de enige waar van ik sinds het begin van mijn "carriere" (1993, AUB!) geen enkele gemist heb... Dat was nog lang voor de benaming " brouwerijloop"was. Toen liep ik wel maar de 5 km (9de van de 62 deelnemers in 18'10"). 21 jaar later sta ik, samen met 132 anderen, op en rond de piste van Alken weer aan de start van deze voorlaatste manche van de "Haspengouw challenge". Dit klassement is reeds een tijdje binnen, maar toch ben ik nog gemotiveerd om er nog eens voor te gaan. Vooral omdat er heel wat mensen zich uit hun luie zetel hebben gehesen om mij (dat hoop ik althans) te komen aanmoedigen: 3 van mijn dochters, echtgenote, kleinzoontje, broer, zus, schoonbroer... Kortom, aan al wie gekomen is: proficiat! En aan al wie niet gekomen is ook proficiat. Mijn doel was om eens onder de 36' te duiken en zo beter te doen als de 2 vorige jaren. Dit kon mijns inziens alleen maar lukken door Steven Vandingenen en Dirk Willems zo lang mogelijk te volgen en me zoveel mogelijk uit de wind (die nogal pittig uit de hoek kwam) te zetten.
Na een snoeiharde start (1ste km in 3'28") zat ik al waar het moest: in een groepje met Steven, Dirk, Bjorn Jamers en Jo Croes. Het tempo bleef hoog met kilometers van 3'35" tot 3'40" per km en na 3a 4 km passeerden we Wouter Ruymen (die me vorige week tijdens de halve Marathon nog de laatste kilometers hielp vol te maken). In het begin van de 2de en laatste ronde moesten ook Jo en Dirk de rol lossen en zelf kon ik nog in het wiel van Steven blijven aanpikken tot km 7.... Toen begon ik die dubbele inspanning van vorige Zondag te voelen in de kuitjes. Hij versnelde, doch ik viel ook niet stil en zo finishte ik 6" na hem in een tijd van 36'08" en werd 14de van de 133 deelnemers (1ste van de 25 Masters 55).
Vandaag was mijn tijd 25" beter dan vorig jaar en maar liefst 1'29" sneller dan 2 jaar geleden toen voor het eerst op dit parcours werd gelopen... Meer dan tevreden over een van mijn betere prestaties van de 30 wedstrijden, dit jaar.
Volgende week staat er niets op het programma. De weken nadien wellicht Tongeren (Ambiorix run), Dwars Door Hasselt en Kortessem.
Na een eiwitrijke recuperatie shake, water, 1 pannenkoek, 1 stuk vlaai, koffie, water, 1 gelletje, een half uurtje horizontaal in de zon, water, en een massage vertrokken de vrouw & ik om 15u10 terug naar Trudo om toch nog de 10 km-wedstrijd te betwisten. Eigenlijk zag ik het HELEMAAL niet zitten, maar ik wou dat BK eens uit mijn hoofd zetten....
De opwarming bevestigde dat gevoel alleen maar: ik moest mijn benen NET niet achter me aan slepen! Twee wedstrijden op 1 weekend: dat heb ik dit jaar wel meer geflikt. Maar 2 op 1 dag gebeurde in het verleden ook: in het jaar 2005 (10 km in Genk en 12,4 km in Kozen); 2008 (21,55 en 10,2 km in Sint- Truiden); 2009 (5 en 10 km in Kiewit)(9 km in Stevoort en 10,2 km in Sint-Truiden); 2010 (5 en 10 km in Kuringen); 2012 (10 km in Herk de Stad en 10,6 km in de Banneux run). Maar nu zijn we in 2014 en ik was benieuwd of mijn brommertje dit nog kon trekken......
Maar nadat het startschot was afgegaan, bolde het wonderwel vlot en ik nestelde me in een groepje met o.a. 2 man van mijn categorie, namelijk: Jean-Pierre Paumen (terug van weg geweest) en John Vaessen (de Nederlands-Limburger die steevast goed is voor een podiumplaats). Toen ik na de 1ste ronde (5km) het tempo opdreef was ik plots alleen en de verzuring stak gelijk de kop op. Echter, ik kon mijn voorsprong geleidelijk uitbouwen en werd nog 17de van de 176 deelnemers en dus 1ste van de M55! Een tijd van 38'35" op de iets meer dan 10,2km leerde dat mijn tempo toch nog bijna 3'46"/km was! Onvermoede krachten hadden zich van mij meester gemaakt en dat na uitputtende Halve Marathon... Ik had wel mijn "compressie kousen" aangedaan, maar die konden ook niet beletten dat mijn hartslag geregeld in "het rood" ging.
Met een waterfilter als prijs en het vaag vermoeden dat mijn conditie weer stijgende is, konden we weer naar huis... Misschien toch nog een Marathon inplannen? Maar eerst volgt nog "thuiswedstrijd" van ACA Alken, volgende Zondag...
Na 6 jaar stond er in Sint-Truiden weer eens het Belgisch kampioenschap op "de halve" geprogrammeerd. Toen behaalde ik Brons bij de M50 in 1u18' 36". Daarna liep ik er ook nog de 10km van de "Haspengouw Challenge"... Dit heb ik vandaag ook gedaan, al had ik dit helemaal niet gepland! Hier volgt het relaas.
Samen met de vrouw en 2 jongste dochters vertrokken we om iets na 9u richting atletiekpiste. Mijn oudste dochter+vriend EN kleinzoontje Leopold kwamen ook supporteren.. Dus, dat zat al goed met zoveel steun. Met een meer dan behoorlijke conditie (al was ik deze week lichtjes verkouden) had ik er vertrouwen in om na het VK Halve Marathon in Lier, het BK Marathon in Vise en het VK in Torhout, ook deze titel te behalen. Maar deze keer had ik weer andere tegenstanders: Luc Hermans, Walter Vloeberghs en vooral: Marc Bultinck! Op voorhand wist ik: als die man van Deinze present was, kon ik enkel nog voor Zilver strijden.
Na een veel te snelle start in 3'35", moest Luc na 5a 6 km lossen en kwam Walter me voorbij gestoven. Ik kroop in zijn wiel en we sloten aan bij een groepje met ondermeer de tweede dame, An Parmentier. Er was toch wat wind die in open vlaktes "ambetant" uit de hoek kon komen. Voeg daarbij nog enkele hellinkjes en stukjes vals plat en zo wordt een licht parcours vrij zwaar en zeker als je het zelf zwaar maakt.
Marc Bultinck was ondertussen al ver uitgelopen en na de eerste van 2 rondes had ik anderhalve minuut achterstand. Ik moest me dus enkel concentreren op de 2de plaats en daar had ik werk genoeg mee. Na 15 km had ik dat groepje inmiddels al achter mij gelaten, en moest ook Walter beetje bij beetje achterblijven. Ik kon een perfect vlak tempo aanhouden en wat later kreeg ik hulp uit onverwachte hoek. Clubgenoot Wouter Ruymen sloot aan, samen hielden we het tempo strak en het Zilver voor mij was een feit... Met mijn tijd was ik zeer tevreden: 1u19'34", maar ook met de tweede plaats kon ik leven. Die andere Marc zei me na afloop dat hij dusdanig aan het verkrampen was geweest, dat ik hem 1 km later zou "gepakt" hebben! (Hij eindigde slechts 1'25" voor mij, in 2008 nog 3'40"! ) En ik begon me almaar beter te voelen, mede door de zon die zorgde voor de broodnodige warmte die ik nodig heb (wat gaat dat geven als ik eens zonnepanelen op mijn hoofd plak?) Shit happens....Netto tijd: 1u17'55" op de 21,1 km! Meteen ook de 3de tijd op de 32 Halve marathons die ik ooit liep! Net voor ik het podium besteeg benaderde een journalist van "Het Belang" mij voor een interview....! (Maar daar zat ik voor niets tussen)
Lichtjes gefrustreerd keerden we huiswaarts om..........me klaar te maken voor de 10-wedstrijd van namiddag!
Reeds voor de 15de maal stond ik aan de start in Hamont, waarvan 2 maal de "Halve Marathon". Vier jaar geleden zette ik er een supertijd neer van 1u16'04"! Vorig jaar werd ik 2de algemeen op de 12 km. Het vlakke parcours (behalve enkele verkeersremmers & stoepen) en "nostalgie" doen me elk jaar weer naar noord- Limburg trekken. Gedurende de periode tussen 1993 en 2003 nam ik er, met wisselend succes, steevast deel aan de 12 km met een uitschieter in 1996 (43'09" op de iets meer dan 12 km). Maar dat zijn ondertussen al lang vervlogen tijden (18 jaar geleden!). Zulk een tijd zou nu onhaalbaar (moeten, wegens "oud") zijn.
De omloop was deze keer anders door wegenwerken, dus de start EN aankomst aan "De Posthoorn" en niet aan de kerk. Vreemde gezichten bij de start, behalve enkelen zoals toekomstige winnaar Geert Maes en "HC-deelnemer" Roger Palmans. Onmiddellijk na start schoot een drietal er vandoor met daarachter nog 3 man en volgde ik op een tiental meter. Het tempo lag hoog, maar na 3 km haalde ik, vrij comfortabel, dat drietal (waaronder Toon Donne!) bij. Vervolgens nam ik de kop, doch even later bleef de rest achter. Zodoende kon ik mijn eigen tempo bepalen, verzwakte niet en behield bij de finish nog 16" over op Toon en werd 4de van de 128 in een tijd van 42'10"! (maar de afstand was deze keer iets korter). Geert Maes won met groot overwicht, Ronny Driesen(winnaar van vorig jaar) werd 3de. Er waren slechts 2 categorieen: -35 en +35 jaar en ik, bijna 58, stond nog op het podium tussen die "snotbellen"... Weliswaar waren de "grote kanonnen" van Haspengouw Challenge niet aanwezig, toch is dit goed voor de "moral" met het oog op het BK Halve Marathon van volgende Zondag in Sint-Truiden. Dus, aan alle supporters (en niet-supporters) die nog een gaatje (of geen gaatje) in hun agenda vinden: afspraak 14 september om 11u aan de atletiekpiste van Sint-Truiden
Deze door ACA georganiseerde wedstrijd is de enige waar van ik sinds het begin van mijn "carriere" (1993, AUB!) geen enkele gemist heb... Dat was nog lang voor de benaming " brouwerijloop"was. Toen liep ik wel maar de 5 km (9de van de 62 deelnemers in 18'10"). 21 jaar later sta ik, samen met 132 anderen, op en rond de piste van Alken weer aan de start van deze voorlaatste manche van de "Haspengouw challenge". Dit klassement is reeds een tijdje binnen, maar toch ben ik nog gemotiveerd om er nog eens voor te gaan. Vooral omdat er heel wat mensen zich uit hun luie zetel hebben gehesen om mij (dat hoop ik althans) te komen aanmoedigen: 3 van mijn dochters, echtgenote, kleinzoontje, broer, zus, schoonbroer... Kortom, aan al wie gekomen is: proficiat! En aan al wie niet gekomen is ook proficiat. Mijn doel was om eens onder de 36' te duiken en zo beter te doen als de 2 vorige jaren. Dit kon mijns inziens alleen maar lukken door Steven Vandingenen en Dirk Willems zo lang mogelijk te volgen en me zoveel mogelijk uit de wind (die nogal pittig uit de hoek kwam) te zetten.
Na een snoeiharde start (1ste km in 3'28") zat ik al waar het moest: in een groepje met Steven, Dirk, Bjorn Jamers en Jo Croes. Het tempo bleef hoog met kilometers van 3'35" tot 3'40" per km en na 3a 4 km passeerden we Wouter Ruymen (die me vorige week tijdens de halve Marathon nog de laatste kilometers hielp vol te maken). In het begin van de 2de en laatste ronde moesten ook Jo en Dirk de rol lossen en zelf kon ik nog in het wiel van Steven blijven aanpikken tot km 7.... Toen begon ik die dubbele inspanning van vorige Zondag te voelen in de kuitjes. Hij versnelde, doch ik viel ook niet stil en zo finishte ik 6" na hem in een tijd van 36'08" en werd 14de van de 133 deelnemers (1ste van de 25 Masters 55).
Vandaag was mijn tijd 25" beter dan vorig jaar en maar liefst 1'29" sneller dan 2 jaar geleden toen voor het eerst op dit parcours werd gelopen... Meer dan tevreden over een van mijn betere prestaties van de 30 wedstrijden, dit jaar.
Volgende week staat er niets op het programma. De weken nadien wellicht Tongeren (Ambiorix run), Dwars Door Hasselt en Kortessem.
Na een eiwitrijke recuperatie shake, water, 1 pannenkoek, 1 stuk vlaai, koffie, water, 1 gelletje, een half uurtje horizontaal in de zon, water, en een massage vertrokken de vrouw & ik om 15u10 terug naar Trudo om toch nog de 10 km-wedstrijd te betwisten. Eigenlijk zag ik het HELEMAAL niet zitten, maar ik wou dat BK eens uit mijn hoofd zetten....
De opwarming bevestigde dat gevoel alleen maar: ik moest mijn benen NET niet achter me aan slepen! Twee wedstrijden op 1 weekend: dat heb ik dit jaar wel meer geflikt. Maar 2 op 1 dag gebeurde in het verleden ook: in het jaar 2005 (10 km in Genk en 12,4 km in Kozen); 2008 (21,55 en 10,2 km in Sint- Truiden); 2009 (5 en 10 km in Kiewit)(9 km in Stevoort en 10,2 km in Sint-Truiden); 2010 (5 en 10 km in Kuringen); 2012 (10 km in Herk de Stad en 10,6 km in de Banneux run). Maar nu zijn we in 2014 en ik was benieuwd of mijn brommertje dit nog kon trekken......
Maar nadat het startschot was afgegaan, bolde het wonderwel vlot en ik nestelde me in een groepje met o.a. 2 man van mijn categorie, namelijk: Jean-Pierre Paumen (terug van weg geweest) en John Vaessen (de Nederlands-Limburger die steevast goed is voor een podiumplaats). Toen ik na de 1ste ronde (5km) het tempo opdreef was ik plots alleen en de verzuring stak gelijk de kop op. Echter, ik kon mijn voorsprong geleidelijk uitbouwen en werd nog 17de van de 176 deelnemers en dus 1ste van de M55! Een tijd van 38'35" op de iets meer dan 10,2km leerde dat mijn tempo toch nog bijna 3'46"/km was! Onvermoede krachten hadden zich van mij meester gemaakt en dat na uitputtende Halve Marathon... Ik had wel mijn "compressie kousen" aangedaan, maar die konden ook niet beletten dat mijn hartslag geregeld in "het rood" ging.
Met een waterfilter als prijs en het vaag vermoeden dat mijn conditie weer stijgende is, konden we weer naar huis... Misschien toch nog een Marathon inplannen? Maar eerst volgt nog "thuiswedstrijd" van ACA Alken, volgende Zondag...
Na 6 jaar stond er in Sint-Truiden weer eens het Belgisch kampioenschap op "de halve" geprogrammeerd. Toen behaalde ik Brons bij de M50 in 1u18' 36". Daarna liep ik er ook nog de 10km van de "Haspengouw Challenge"... Dit heb ik vandaag ook gedaan, al had ik dit helemaal niet gepland! Hier volgt het relaas.
Samen met de vrouw en 2 jongste dochters vertrokken we om iets na 9u richting atletiekpiste. Mijn oudste dochter+vriend EN kleinzoontje Leopold kwamen ook supporteren.. Dus, dat zat al goed met zoveel steun. Met een meer dan behoorlijke conditie (al was ik deze week lichtjes verkouden) had ik er vertrouwen in om na het VK Halve Marathon in Lier, het BK Marathon in Vise en het VK in Torhout, ook deze titel te behalen. Maar deze keer had ik weer andere tegenstanders: Luc Hermans, Walter Vloeberghs en vooral: Marc Bultinck! Op voorhand wist ik: als die man van Deinze present was, kon ik enkel nog voor Zilver strijden.
Na een veel te snelle start in 3'35", moest Luc na 5a 6 km lossen en kwam Walter me voorbij gestoven. Ik kroop in zijn wiel en we sloten aan bij een groepje met ondermeer de tweede dame, An Parmentier. Er was toch wat wind die in open vlaktes "ambetant" uit de hoek kon komen. Voeg daarbij nog enkele hellinkjes en stukjes vals plat en zo wordt een licht parcours vrij zwaar en zeker als je het zelf zwaar maakt.
Marc Bultinck was ondertussen al ver uitgelopen en na de eerste van 2 rondes had ik anderhalve minuut achterstand. Ik moest me dus enkel concentreren op de 2de plaats en daar had ik werk genoeg mee. Na 15 km had ik dat groepje inmiddels al achter mij gelaten, en moest ook Walter beetje bij beetje achterblijven. Ik kon een perfect vlak tempo aanhouden en wat later kreeg ik hulp uit onverwachte hoek. Clubgenoot Wouter Ruymen sloot aan, samen hielden we het tempo strak en het Zilver voor mij was een feit... Met mijn tijd was ik zeer tevreden: 1u19'34", maar ook met de tweede plaats kon ik leven. Die andere Marc zei me na afloop dat hij dusdanig aan het verkrampen was geweest, dat ik hem 1 km later zou "gepakt" hebben! (Hij eindigde slechts 1'25" voor mij, in 2008 nog 3'40"! ) En ik begon me almaar beter te voelen, mede door de zon die zorgde voor de broodnodige warmte die ik nodig heb (wat gaat dat geven als ik eens zonnepanelen op mijn hoofd plak?) Shit happens....Netto tijd: 1u17'55" op de 21,1 km! Meteen ook de 3de tijd op de 32 Halve marathons die ik ooit liep! Net voor ik het podium besteeg benaderde een journalist van "Het Belang" mij voor een interview....! (Maar daar zat ik voor niets tussen)
Lichtjes gefrustreerd keerden we huiswaarts om..........me klaar te maken voor de 10-wedstrijd van namiddag!
) en "nostalgie" doen me elk jaar weer naar noord- Limburg trekken. Gedurende de periode tussen 1993 en 2003 nam ik er, met wisselend succes, steevast deel aan de 12 km met een uitschieter in 1996 (43'09" op de iets meer dan 12 km). Maar dat zijn ondertussen al lang vervlogen tijden (18 jaar geleden!). Zulk een tijd zou nu onhaalbaar (moeten, wegens "oud") zijn.
Weliswaar waren de "grote kanonnen" van Haspengouw Challenge niet aanwezig, toch is dit goed voor de "moral" met het oog op het BK Halve Marathon van volgende Zondag in Sint-Truiden. Dus, aan alle supporters (en niet-supporters) die nog een gaatje (of geen gaatje) in hun agenda vinden: afspraak 14 september om 11u aan de atletiekpiste van Sint-Truiden 
