Ik heb tot op het laatste moment getwijfeld om deel te nemen aan deze 10 mijl, omdat de hinder in mijn linker hamstrings (vertrekkend van onder de bil) de afgelopen dagen geenszins week. Bovendien heb ik deze week slechts een goeie 20 km gelopen, maar wel 200 km gefietst. Vooraleer we vertrokken naar Hoeselt, liep ik in onze straat verscheidene 100 metertjes om proberen in te schatten of het wel de moeite was om die (overigens zware) wedstrijd te betwisten. De pijn beperkte zich plaatselijk, net onder de bil en was verdraagbaar. Dus vertrok ik in laatste instantie, samen met mijn vrouw & dochter Darlene, ijlings richting Hoeselt. Terplaatse heerste er een gezellige drukte en na een minimale opwarming ging ik, samen met 311 andere lopers, van start. De eerste kilometer viel al tegen en ik raakte niet in mijn ritme, maar wel in ademnood. Dit had ook ongetwijfeld te maken met het hoogteverschil dat we moesten overbruggen. Ondanks het golvende karakter van het parcours voelde ik me hoe langer hoe beter in mijn vel en kon mijn metgezellen beter volgen als het bergop ging dan bergafwaarts. Dat kwam allicht ook omdat mijn linkerbil me minder last bezorgde als de weg omhoog ging. Ik kon mijn tempo goed aanhouden en zelfs verhogen naarmate de afstand vorderde, toch moest ik helemaal op het einde nog serieus versnellen om mijn 2de plaats bij de M55 veilig te stellen. Ik was dik tevreden, maar vooral opgelucht dat ik de finish had gehaald en dan nog aan een tempo van 4min. 8sec./km en dat op een zware omloop. De linker hamstrings hadden het vrij goed gedaan, maar na afloop voelde ik wel wat irritatie aan de linker achillespees. Hopelijk beterschap over 8 dagen in Nieuwerkerken .
Een tropisch warme 33°, last van mijn maag en wat gehoest af & toe maakten dat ik er niet gerust op was om deze wedstrijd van de Victors cup succesvol te voleindigen. Daar kwam ook nog de onzekerheid bij over mijn linkerbil & aanhechting hamstrings, die me steeds nog last bezorgen. De voorbije week heb ik drie maal gefietst en 2 lichte looptrainingen afgewerkt. Het loslopen (4,5 km) vanmorgen viel goed mee, dus besliste ik om de uitdaging aan te gaan. En een uitdaging was het ook, want de loden hitte had ervoor gezorgd dat slechts 45 atleten aan de start stonden. De boodschap was: rustig starten en dat gebeurde ook. Ik probeerde dat tempo te bestendigen, maar dat lukte niet. Het ging almaar trager en het enige dat door mijn hoofd spookte was: finishen! Gelukkig bezorgden mijn bil & hamstrings me weinig of geen last en zo kon ik me concentreren op iets wat op lopen zou moeten lijken. Het was veeleer strompelen en proberen zo aanschouwelijk mogelijk de finish te halen. Dat lukt ook en ik werd zelfs 2de van de 4 (!) 55 plussers en 16de van de 45 algemeen. Het tempo van 4min. 15sec./km was dan ook van ondergeschikt belang. Hopelijk zijn we nu terug op de goede weg.
Of ik voldoende gerecupereerd zou zijn na zaterdag, zou nog moeten blijken. Gisteren heb ik wel een stevig fietstrainingske gedaan van een goeie 50 km aan 30 km/u. Dit is iets wat ik normaal nooit die, de dag voor een wedstrijd. Maar omdat de benen toch al niet fris te krijgen zijn op twee dagen, had ik ze dan maar een andere inspanning laten doen. Afwachten hoe dat zou uitpakken tijdens de wedstrijd, waar ik niet zo veel van verwachtte. Dus nam ik me voor om ook nu behoudend te vertrekken, maar het ging beter dan verwacht en haalde een tempo van 3 min. 57sec. per km tijdens de eerste van vier rondes! Maar na 4 km, net als eergisteren, begon mijn linkerbil tegen te stribbelen (niet zozeer de hamstrings). Toch zakte het tempo niet al te veel, ik kon verscheidene atleten remonteren, en de laatste ronde was zelfs nog de snelste! Ronde tijden: 10:14/ 10:21/ 10:24/ 10:13. Met een tempo van net onder de 4min./km mocht ik zeker niet klagen. Negen sec./km sneller dan in Brustem, zaterdag, maar nu was het parcours heel wat minder veeleisend. Als 1ste M65 (25ste totaal) in een tijd van 41min. 14sec. kon ik tevreden terugblikken op deze wedstrijd. Dit was mijn 20ste deelname in Terkoest met veruit de traagste tijd ooit. Maar toch liep ik nu slechts 8sec./km trager dan de allereerste keer en dat was 29 jaar geleden! Dus, er is vooralsnog geen reden tot klagen.
Voor het derde weekend op rij stond er een wedstrijd op het programma, en telkens ook deel uitmakend van het Helpshop criterium. Het was nog steeds warm (24°), dus het zou geen rustig zaterdagavondje worden, mede door het glooiend parcours dat overigens licht gewijzigd was sinds vorig jaar. De afstand was bijgevolg iets korter, dus was het mijn ambitie om net als vorig jaar een tijd van onder de 47 minuten neer te zetten. Het was trouwens afwachten hoe mijn linker hamstrings zouden reageren na vorige week, maar tijdens de opwarming viel dat alsnog mee. Ik nam eerder een - relatief - rustige start, uit voorzorg, maar na 4 km begonnen die hamstrings weer op te spelen, vooral in de bochten naar links (en dat waren er nogal wat!). Ondanks ik niet voluit kracht kon zetten op dat linkerbeen, zat het tempo er toch vrij goed in, dankzij mijn goede conditie van de voorbije weken. Zodoende bereikte ik de finish, zonder al te veel averij, als 1ste 65 plusser in een tijd van 46min. 5sec. Mijn doel uiteindelijk bereikt, maar ideaal is dit allemaal niet. Ik ga volgende week looptrainingen vervangen door fietstochten, maar overmorgen is reeds de volgende wedstrijd (in Terkoest). Als dat maar goed afloopt.
Sinds de Bokkerijdersrun, vorige week, kamp ik wat met een licht stram gevoel in mijn linkerbil, soms uitstralend naar de hamstrings. Dit is een oud zeer dat de laatste jaren, samen met de leeftijd, regelmatig meer de kop op steekt. Meestal waait dat over, maar soms werken die snaren in de achterkant van het bovenbeen duchtig tegen, met een blessure tot gevolg. Daarom was ik op mijn hoede wat betreft een wedstrijd lopen, die qua parcours bepaald uitdagend mag genoemd worden. De passage van zowat 4 km door het bos, inclusief heuvels in het zand en ongelijke ondergrond met soms keien, is tegelijkertijd mooi & zwaar. Kortom, allemaal niet echt ideaal voor broze onderste ledematen op hun retour. De tweede editie van deze zeer puik georganiseerde wedstrijd was tevens een manche van het Helpshop criterium. Van vorig jaar wist ik dat het zwaarste pas begon na 5 km, toch vond ik het tempo stevig (3 seconden sneller dan in Wellen na 5 km, vorige week) op de ook niet zo lichtlopende verharde wegen. Na het induiken van het bos liet ik het tempo drastisch zakken om zeker geen blessure op te lopen. Mijn linkerbil en -hamstrings hielden echter goed stand, ondanks de forse inspanningen die moesten geleverd worden. Uiteindelijk mocht ik als 20ste algemeen (1ste M65) de finish overschrijden in bijna 43 minuten. Geen eindtijd om over naar huis te schrijven en anderhalve minuut trager dan vorig jaar. Maar nu was het warmer (26°) dan toen en ik was al lang tevreden dat ik dit avontuur(tje) had overleefd. Na afloop wat lichte stijfheid in de betreffende bil, niets alarmerends maar toch iets om rekening mee houden.
