De "kermisloop" in Nieuwerkerken werd al voor de tiende keer georganiseerd, daarvan miste ik er
geen enkele ! Deze wedstrijd vindt dan ook plaats op maar 6 km van mijn voordeur. Het was tevens de 10de editie van de "Haspengouw Challenge", maar daar heb ik er wel 2 van gemist: Zonhoven en Heers, telkens vanwege een Marathon.
Ik was ook benieuwd hoe de benen zouden aanvoelen ,10 dagen na de Marathon van Torhout en na een ganse dag werken. Eigenlijk had ik er vandaag niet veel zin in om me op een maandag avond om 20u30 in gang te trekken. Nog gauw 4 pannenkoeken naar binnen gewerkt en dan op naar Nieuwerkerken City.
Na de start had ik wat last van "lamme benen", maar na een goeie kilometer kwam er terug leven in en nam ik afstand van het groepje waarin ik liep. Plots was het gevoel goed en kon ik het tempo de volgende 4 ronden goed aanhouden. Al moet ik er wel bij vertellen dat ik tijdens de laatste ronde opnieuw "plezier" ondervond van die pannenkoeken: die waren duidelijk nog niet verteerd... Ronde tijden: 7'17"; 7'25"; 7'23"; 7'24". Met frisse benen had ik misschien 20 a 30" sneller gekund, maar dat had niet veel veranderd in mijn categorie waarin ik 1ste werd (19de algemeen)in een tijd van 35'32", maar de afstand was wel maar 9,6km. Zodoende heb ik nog eens de hoofdschotel afgevogeld, de 15de keer dit jaar. ...euh, ik bedoel: "hoofdvogel afgeschoten"!
Gisteren vond, amper 6 weken na het BK in Vise , het Vlaams Kampioenschap Marathon plaats in Torhout, ter gelegenheid van de 35ste "nacht van West Vlaanderen". Meestal wordt het BK en het Vlaams kampioenschap in dezelfde wedstrijd georganiseerd. Maar nu dus niet en moest ik opnieuw aan de bak! Normaal moet men 4 weken recupereren na een Marathon, maar daar had ik nu toevallig geen tijd voor... Sinds Vise deed ik zelfs nog 6 wedstrijden (in <6 weken!) waarvan tweemaal 2 in 1 weekend. Bovendien was het maar 5 dagen geleden dat ik "de hel van Herk" overleefde.... Een mens met gezond verstand zou zeggen: rust nu maar wat... Maar een eigenwijze nerd zoals ik gaat er toch weer voor...
Na een half dagje werken, vertrokken we (het vrouwtje+ik) richting "de Vlaanders" om 14u30. Drie uur later , waarvan 1 uur op de "ring rond Brussel", arriveerden we in Torhout. Tijd genoeg om mijn nummer op te halen en een wandelingske door het stadje te maken. Ik herkende maar 2 Limburgers voor de start: Jimmy Matthys en Jean Tempels. Om 20u klonk het startschot en vertrokken we samen met zowat 320 man voor de Marathon. Ook de deelnemers van de Halve startten samen met ons.
Ik voelde onmiddellijk dat het niet echt vlot ging: ik had me voorgenomen om aan 4'/km te beginnen en kon een groepje volgen met datzelfde tempo, inclusief Jean Tempels. Soms moest ik wat "harken" om dat groepje te volgen en na bijna 15 km moest ik lossen, maar kon toch nog tegen 15km/u blijven lopen. Ondertussen was Jean mij voorbij gestoken en ik zocht naar een comfortabel tempo. Maar dat was moeilijk, vooral omdat ik het gevoel had om naar de "grote WC" te gaan...! Vanaf dat moment spendeerde ik meer energie om te zoeken naar een plaatsje om "te gaan", maar de mais stond maar 30 cm hoog en een bosje was nergens te bespeuren, evenmin een haag, behalve de voortuintjes (maar DAT kon ik NIET maken!).
Hoedanook, het tempo zakte na halfweg en ik nam me voor om me niet te forceren om zo onder de 3 uur te finishen. (Na 20 km had ik nog 1u20'23"). Maar enkele kilometers later, na de doortocht in Torhout, zag ik dat Jean Tempels er de brui aan wou geven. Ik moedigde hem aan om rustig uit te lopen, maar hij hield het voor bezien. Van dan af liep ik alleen, viel niet stil en kon eigenlijk vlot aan 4'25"/km blijven lopen. Er liepen nog een vijftal atleten mij voorbij, ikzelf remonteerde nog 1iemand. Bij aankomst was het donker en ik eindigde als 1 ste van mijn categorie (26ste van de 304 algemeen). Vlaams kampioen, begot!!!! Ik had zelfs een dikke 5' voorsprong op de tweede, namelijk: Walter Vloeberghs... De man die mij vorig jaar in Oostende klopte in het BK!
Zeer tevreden, niet over mijn tijd, maar meer mocht ik ZEKER niet verwachten: men moet de wetten van de natuur een beetje respecteren.... Dit was de elfde tijd van de 16 Marathons die ik liep sinds 1996. Maar de voorbereiding was dus verre van ideaal. Na afloop wel wat last van mijn linker hiel, doch ik weet dat dit overgaat. Met een gemiddelde hartslag van 132 weet je dat ik niet diep ben(kunnen) gaan. Tijdens de 10 mijl van zondag was dat nog 143.
Tenslotte nog tot 2 uur 's nachts moeten wachten voor de huldiging.
Om 4u15 waren we terug thuis: dat was in eeuwen niet meer gebeurd!
In Sint Lambrechts-Herk vond de langste en zwaarste wedstrijd van de "Haspengouw Challenge" plaats. Tien jaar geleden werd er voor het eerst een stratenloop georganizeerd. De "Delhaizerun" van toen heet nu "De Hel van Herk" en de afstand is 16 km in plaats van tien.
Een 134-tal atleten vonden de moed om zich in dat avontuur te storten.. Alleen jammer dat de dames een aparte 10 km moesten doen en niet de 10 mijl... Nochtans bestaat onder het loopvolk "het zwakke geslacht" niet.. Maarja, de organisatie zag dit anders....
Ik was wel benieuwd hoe ik gerekupereerd zou zijn ,ook al was ik gisteren niet echt diep gegaan.... De eerste km in 3'35" was nogal snel, maar ik kon me toch goed handhaven in een groepje, dat al gauw uiteen viel. Samen met Luc Hermans liep ik op zo een 30 tal meter achter een select groepje met heerschappen die, als ik goed ben, net kan volgen. Bjorn Jamers was de eerste die loste uit dat groepje, we staken hem voorbij maar na 5 a 6 km moest Luc ook lossen... Dan zette ik mijn inhaalrace in daar waar het zwaarste stuk van het parcours begon... Meter per meter kwam ik dichter bij als het bergop ging, maar gaf telkens die meters terug prijs als het bergaf ging. Downhill lopen is niet bepaald een van mijn specialiteiten.... Maar na 10 km had ik dat groepje, dat ook uiteen viel, te stekken. Eerst Peter Maris, later ook Jo Croes en Ronald Rodiers bleven achter. De laatste 3 a 4 km was het op karakter en op een stuk "vals plat" losten ook Steven Roggen en Dirk Willems. Uiteindelijk bleven alleen nog steven Vandingenen en ik over. De laatste 2 km moest ik alle zeilen bij zetten om "little Steven" bij te houden . Hij is zeer sterk bezig, dezer dagen, maar tijdens de laatste hectometers kon ik hem nog nipt voor blijven.
Zo werd ik 13de algemeen en 1ste van de 27 M55 in een een tijd van 59'18"! Wat een prestatie! Dit had ik zeker niet verwacht.... Over 5 dagen is het Vlaams Kampioenschap Marathon in Torhout... Dit is veel te vlug na deze zware wedstrijd, maar daar had geen erg in toen ik me inschreef voor die Marathon... Enfin, "wij zullen zien" zei Zdenek Stybar.
Voor de eerste keer nam ik deel aan de "aterstoase" jogging (is dialect voor "achter het station"). Dit was de derde manche voor de "victor's cup". De organisatie had op een grasveld tentjes neergepoot en er een gezellige lokatie van gemaakt. Het parcours was ook mooi en liep voor het grootste gedeelte door het natuurgebied "de Kevie". Met 119 man aan de start, maar de grootste concurrentie in mijn categorie was niet dadelijk te bespeuren. De eerste km in 3'34" en ik kon aansluiten met groepje waaronder onder meer Hilde Kippers, Ronny Neven en Marc Maurissen. Maar met "de hel ven Herk" van morgen in het achterhoofd liet ik het tempo wat zakken. Mijn voorsprong op Piet Neven, ook 55+'er, was groot genoeg. Met km-tijden van 3'48"; 3'56"; 3'56"; 4'07; 3'38"; 4'00"; 4'23"; 4'01"; 4'09" ging het gezapig en toch ging het tempo er niet volledig uit. Ik kon rustig de kat uit de boom kijken... Er waren wel veel bomen, maar geen kat gezien... Piet maakte er nog een geanimeerd slot van door een versnelling te plaatsen en zo maar net na mij te eindigen. Straf! Uiteindelijk werd ik 16de en 1ste van de 16 M55. Nu wat proberen te rekupereren voor morgen, want dan staat er iets heel anders op het programma......
De 2de manche van de "Victor's Cup" werd georganiseerd in de Bilzerse deelgemeente Waltwilder. Grote parking op kruipafstand van de start/aankomstzone: ideaal voor als we na afloop totaal uitgeput naar de auto moesten strompelen na een zware wedstrijd in een loden hitte... En dat was het geval: een graadje of 30, maar niet al te veel zon en een windje om wat af te koelen. Al zat dat laatste er niet in want de start was behoorlijk pittig maar het parcours was aanvankelijk goed te doen. Ik liep al dadelijk in 7de stelling, samen met Steven Vandingenen, en naderde stilaan op Marc Maurissen. Die lieten we achter ons na 4km en dan kwam het zwaarste gedeelte: een steil stuk van zowat 300meter omhoog, waar het tempo er helemaal uit ging. Doch, daar rekupereerde ik vlug van en in't begin van de 2de ronde kwamen we bij Peter Maris. Nog wat later liep ik alleen, het bolde prima ondanks of dankzij(?) de warmte. Die was mijn bondgenoot want dan kan ik iets meer en kan ik precies ergens een soort turbo opendraaien. Zo eindigde ik nog met ongeveer een minuut voorsprong op mijn 3 "compagnons" van even daarvoor. Als 5de totaal en 1ste M55 en leider in de "cup" en met een grote fruitkorf als prijs konden we tevree naar huis terug.....
Ik dacht: laten we eens zot doen en, 1 dag na Wellen, vandaag nog een wedstrijdje lopen: 2 dagen na elkaar.... Deze door mijn club ACA georganiseerde avondwedstrijd gaat over 4 rondjes met een stukje veldweg, maar voor de rest zo goed als vlak. Waar ik voor gevreesd had, gebeurde ook: van bij de start verzuring tot achter mijn oren....Van soepel lopen was geen sprake en ik liep in de buurt van 2 jonge mannen , waaronder Michael Vandijck en in de 2de ronde sloot Ronald Rodiers ook aan. Maar beiden liepen wat later van me weg en ik probeerde mijn tempo er wat in te houden, wat ook lukte. Ronde tijden: 9'17"; 9'32"; 9'39"; 9'39", dus geen verval de laatste ronde en dat is altijd positief.. Met een tijd van 38'19" en een gemiddelde van 3'40"/km kon ik tevreden zijn.... Ik werd 10de van alle deelnemers. Daar mijn categorie niet ingedeeld werd vanaf 55, maar 50 jaar werd ik 2de, achter Karel Teunkens. Doch, met een "snotbel" van vijftig moet ik me niet meer meten, daar ik bijna 58 ben. Na een douche, en friet-met-mayonaise naar binnen geschoven te hebben, was ik half te laat voor de prijsuitreiking! Ik wist dat ze bij ACA Alken veel snelle jongens hebben, maar ZO snel.......!
Nog maar de 2de editie van deze run en al meer dan 200 deelnemers! Dat deze wedstrijd deel uitmaakt van de Haspengouw Challenge helpt ook natuurlijk. Perfecte omstandigheden met een graadje of 23, kortom: ik zag het helemaal zitten! Na alweer een matige start kon ik, samen met Steven Vandingenen en Ronald Rodiers, opschuiven richting top 20. Na zowat 4 km kwamen we bij mijn strafste concurrent Louis Lemmens. Daar hij over een sterke eindsprint beschikt, besloot ik om na 6 km het ruime sop te kiezen. Al gauw had ik een gaatje bij mekaar geharkt, maar de laatste 2 km ging het meestal bergaf... En laat DAT nu toevallig een van mindere specialiteiten zijn.... Het tempo zat er nochtans goed in, mede dankzij een jonge gast (Pieter Berben), toch hield ik aan de meet maar 3 secondjes over. Ondanks een ander jong veulen (Lesley D'Haen) me op het einde me nog voorbij stoof, eindigde ik toch nog als 20ste van de 205 algemeen en 1ste van mijn categorie in 35'42". Dit was zowat mijn beste prestatie van het jaar en na bak bier gewonnen te hebben met de tombola, kon mijn dag niet meer stuk........
De "kermisloop" in Nieuwerkerken werd al voor de tiende keer georganiseerd, daarvan miste ik er
geen enkele ! Deze wedstrijd vindt dan ook plaats op maar 6 km van mijn voordeur. Het was tevens de 10de editie van de "Haspengouw Challenge", maar daar heb ik er wel 2 van gemist: Zonhoven en Heers, telkens vanwege een Marathon.
Ik was ook benieuwd hoe de benen zouden aanvoelen ,10 dagen na de Marathon van Torhout en na een ganse dag werken. Eigenlijk had ik er vandaag niet veel zin in om me op een maandag avond om 20u30 in gang te trekken. Nog gauw 4 pannenkoeken naar binnen gewerkt en dan op naar Nieuwerkerken City.
Na de start had ik wat last van "lamme benen", maar na een goeie kilometer kwam er terug leven in en nam ik afstand van het groepje waarin ik liep. Plots was het gevoel goed en kon ik het tempo de volgende 4 ronden goed aanhouden. Al moet ik er wel bij vertellen dat ik tijdens de laatste ronde opnieuw "plezier" ondervond van die pannenkoeken: die waren duidelijk nog niet verteerd... Ronde tijden: 7'17"; 7'25"; 7'23"; 7'24". Met frisse benen had ik misschien 20 a 30" sneller gekund, maar dat had niet veel veranderd in mijn categorie waarin ik 1ste werd (19de algemeen)in een tijd van 35'32", maar de afstand was wel maar 9,6km. Zodoende heb ik nog eens de hoofdschotel afgevogeld, de 15de keer dit jaar. ...euh, ik bedoel: "hoofdvogel afgeschoten"!
In Sint Lambrechts-Herk vond de langste en zwaarste wedstrijd van de "Haspengouw Challenge" plaats. Tien jaar geleden werd er voor het eerst een stratenloop georganizeerd. De "Delhaizerun" van toen heet nu "De Hel van Herk" en de afstand is 16 km in plaats van tien.
Een 134-tal atleten vonden de moed om zich in dat avontuur te storten.. Alleen jammer dat de dames een aparte 10 km moesten doen en niet de 10 mijl... Nochtans bestaat onder het loopvolk "het zwakke geslacht" niet.. Maarja, de organisatie zag dit anders....
Ik was wel benieuwd hoe ik gerekupereerd zou zijn ,ook al was ik gisteren niet echt diep gegaan.... De eerste km in 3'35" was nogal snel, maar ik kon me toch goed handhaven in een groepje, dat al gauw uiteen viel. Samen met Luc Hermans liep ik op zo een 30 tal meter achter een select groepje met heerschappen die, als ik goed ben, net kan volgen. Bjorn Jamers was de eerste die loste uit dat groepje, we staken hem voorbij maar na 5 a 6 km moest Luc ook lossen... Dan zette ik mijn inhaalrace in daar waar het zwaarste stuk van het parcours begon... Meter per meter kwam ik dichter bij als het bergop ging, maar gaf telkens die meters terug prijs als het bergaf ging. Downhill lopen is niet bepaald een van mijn specialiteiten.... Maar na 10 km had ik dat groepje, dat ook uiteen viel, te stekken. Eerst Peter Maris, later ook Jo Croes en Ronald Rodiers bleven achter. De laatste 3 a 4 km was het op karakter en op een stuk "vals plat" losten ook Steven Roggen en Dirk Willems. Uiteindelijk bleven alleen nog steven Vandingenen en ik over. De laatste 2 km moest ik alle zeilen bij zetten om "little Steven" bij te houden . Hij is zeer sterk bezig, dezer dagen, maar tijdens de laatste hectometers kon ik hem nog nipt voor blijven.
Zo werd ik 13de algemeen en 1ste van de 27 M55 in een een tijd van 59'18"! Wat een prestatie! Dit had ik zeker niet verwacht.... Over 5 dagen is het Vlaams Kampioenschap Marathon in Torhout... Dit is veel te vlug na deze zware wedstrijd, maar daar had geen erg in toen ik me inschreef voor die Marathon... Enfin, "wij zullen zien" zei Zdenek Stybar.
Voor de eerste keer nam ik deel aan de "aterstoase" jogging (is dialect voor "achter het station"). Dit was de derde manche voor de "victor's cup". De organisatie had op een grasveld tentjes neergepoot en er een gezellige lokatie van gemaakt. Het parcours was ook mooi en liep voor het grootste gedeelte door het natuurgebied "de Kevie". 
De 2de manche van de "Victor's Cup" werd georganiseerd in de Bilzerse deelgemeente Waltwilder. Grote parking op kruipafstand van de start/aankomstzone: ideaal voor als we na afloop totaal uitgeput naar de auto moesten strompelen na een zware wedstrijd in een loden hitte...
Nog maar de 2de editie van deze run en al meer dan 200 deelnemers! Dat deze wedstrijd deel uitmaakt van de Haspengouw Challenge helpt ook natuurlijk.
