De naam van deze wedstrijd dekte geenszins de lading, want van lente was er hoegenaamd geen sprake. De ganse dag buien en stormachtige rukwinden (tot 80 Km/u!), maakten dat het geen zaterdagse wandeling zou worden. Gelukkig bleef het tijdens de wedstrijd droog, anders zouden die 12° nog een stuk kouder aanvoelen. Als men op de site vermeld dat het parcours voor 80% onverhard is, kan men gerust van een Off-road spreken. Dat laatste is ook niet mijn favoriete bezigheid, mede omdat mijn fragiel en oud lichaam vraagt om het wat kalm aan te doen. Gezien mijn linkerhiel omwille van hielspoor nooit echt helemaal pijnvrij is, zouden vlakke en/of verharde wegen een betere optie geweest zijn, maar die keuze is er niet altijd. Bovendien kan ik, door die lichamelijke ongemakken, niet genoeg kilometers trainen om een fatsoenlijke conditie op te bouwen. Met 130 atleten stormden we de glooiende velden van Haspengouw tegemoet, met eerst enkele honderden meters vlak, en dan inderdaad: de eerste single track, zompig en onverhard stuk bergop. Mijn benen liepen al dadelijk vol en ik besliste dan maar om in jog-modus over te schakelen om niet compleet te verzuren, alsook om mijn linkervoet te sparen. Van snelheid maken was geen sprake wegens weinig meters vlak inclusief modderige wegen met plassen, een passage door een hobbelig grasveld, steile en vettige beklimmingen, loshangende takken die vervaarlijk boven onze hoofden bengelden, diepe traktor sporen waar we moesten proberen omheen te slalommen en tijdens de laatste kilometer een helling waartegen we omhoog moesten kruipen. En om het feestje helemaal af te maken was er dus die felle (&koude!) wind. Gelukkig had ik het juiste schoeisel ondergebonden, zodat ik nergens uitschoof, anders was ik daar nu nog altijd bezig. Dit alles maakte dat dit mijn, op 1 na, traagste wedstrijd ooit was (van de 673 in totaal). Enkel het gemiddelde van de marathon van Visé (in 2003) was nog trager dan die 4min.42sec./km van vandaag. Als 1ste van de 3 (!) 65 plussers (35ste totaal) mocht ik uiteraard niet mopperen, vooral omdat mijn hiel goed stand had gehouden. Het was een geslaagde eerste editie van deze wedstrijd met een mooi parcours en dito natuur, maar eigenlijk niet ideaal om een bejaarde al lopend doorheen te sturen.
Vier maanden nadat ik mijn loopbezigheden terug opnam, na drie maanden inactiviteit, wou ik nog eens een groter doel nastreven. De test van vorige week (Fernelmont) was bevredigend, maar de voorbije week verliepen mijn training(skes) niet naar wens: ik kwam maar moeizaam in gang en zelfs korte loopjes werden een opdracht. Dat mijn eindtijd van vorig jaar (1u27min.) er deze keer niet zou inzitten, wist ik op voorhand, (wegens te weinig kilometers op de teller) toch hoopte ik nog onder het anderhalf uur uit te komen en eventueel nog eens een titel te pakken. De verre rit naar Gent verliep vlot en de weersomstandigheden waren droog, al stond er een stevig windje. Eerst mochten we Bashir Abdi bewonderen, de winnaar van de eerste wave, die ook nog het Belgisch record verbrak en de 21,1 km onder het uur liep! Nadat hij wat was uitgeblazen kon ik het niet laten om samen met hem op de foto gaan. Zodoende was mijn dag al geslaagd, nog voor ik gestart was, dus kon ik ontspannen mijn wedstrijd aanvatten. Ik nam me voor om te beginnen aan 4min. 15sec./km, en dat zo lang mogelijk te rekken. Aanvankelijk lukte dat goed, maar na 4 km speelde mijn linkerlies op, doch verminderde daarna wat. Dan was het afwachten hoe lang mijn linkerhiel zou standhouden, want die bezorgde me de voorbije maanden met de regelmaat van een klok tamelijk wat last. Dat die hinder er zou komen wist ik, dus was het zaak om zo comfortabel mogelijk te lopen. Maar de wind speelde me op sommige stukken nogal parten en ook op de Scheldedijk stond die niet in het voordeel. Na zowat 13 km begon die rothiel dan toch op te spelen en het tempo zakte gaandeweg. Gelukkig kon ik de laatste hectometers wat versnellen en finishen in een tijd van 1u33min.34sec. Liefst 6 minuten trager dan vorig jaar en de, op 1 na, traagste van alle 50 Halve Marathons die ik ooit liep. Maar ik werd wel 1ste M65 en behaalde dus alzo mijn 10de Belgische titel (7 maal ganse en 3 maal Halve Marathon). Die versnelling op het einde was nodig geweest, want ik wist niet dat de concurrentie me zeer dicht op de hielen zat. In totaal eindigden drie 65 plussers binnen de 15 seconden na mij, waarvan weliswaar maar 1 met een licentie. Zo werd een fijne dag met een positieve noot afgesloten, al hoop ik de volgende keer als voorbereiding wat meer kilometers in de benen krijgen, maar daar beslist alleen die linkerhiel over.
De vorige keer dat mijn dochter & ik deelnamen aan deze wedstrijd was drie jaar geleden, net voor de Corona pandemie uitbrak. Het half jaar daaropvolgend konden we dus nergens meer naartoe. Nu was het gelukkig anders en trokken we weer gemotiveerd richting Wallonië. Dochter Sharon koos voor de korte afstand en ik voor de lange, die alles behalve vlak genoemd kon worden. Het was bitter koud, dus besloot ik om mijn lange broek aan te doen en een extra truitje. De laatste weken heb ik de trainingskilometers wat opgedreven: vorige week zelfs 81 km! Mijn tempos liggen wel zowat 10 a 15 sec./km trager dan ik gewend ben de vorige jaren, toch probeer ik 1 keer per week een tempoloopje van 4,5 km te doen aan iets meer dan 4 min./km. De benen voelden van bij de start goed aan en ik verteerde de hellingen goed. Vooral de strook onverhard van 1 km meestal bergop (na 7 km) was een opgave, doch ook dat ging behoorlijk goed. Drie jaar geleden was dat andere koek, toen op dat stuk de (stevige) wind in het nadeel blies. Dit jaar lagen stroken onverhard er droog bij, dus ook daar kon tempo gemaakt worden. Op het einde kon ik nog wat versnellen en mijn eindtijd was 48 min. 32 sec.: slechts 35 seconden trager dan drie jaar geleden en hetzelfde tempo als in het vlakke Kiewit, drie weken geleden. Bovendien werd ik 3de M60 (van de 21). Dus dit betekent progressie en het geeft de burger moed voor het B.K. Halve Marathon, volgende week in Gentbrugge. Sharon zette bijna 31 minuten neer over 5,6 km en was ook tevreden genoeg en zodoende beloonden we ons achteraf met enkele biertjes.
