Met de Vijverrun ging vandaag ook de "Haspengouw Challenge" van start. Hoewel de temperaturen (voor mij) nog belange niet ideaal zijn, merk ik toch dat mijn conditie gestaag aan het verbeteren is. Het parcours slingert zich zoals steeds door de bossen met slechts een paar kilometer verhard. Het lijkt dus meer op een veldloop en aangezien net dàt niet mijn specialiteit is, was ik zeer benieuwd hoe ik het ervan af zou brengen...
De bedoeling was om, zoals vorige week in Berloz, rustig te starten en zo voldoende krachten over te houden om het tempo op te drijven. Maar de eerste kilometer was veel snel (3'36"), en dan vond ik het ook nog eens nodig om als een gek keihard aan de kop van een groepje te sleuren! Na 4 à 5 km was dat groepje uitgedund en enkel "GS-Running team"-maat Peter en mijn concurrent bij de M55, Luc, vergezelden me nog. Het was geen senicure om een hoog tempo aan te houden op de onverharde en soms mulle ondergrond. Verder was het opletten voor obstakels zoals takken en wortels, hetgeen Luc echter fataal werd want na ongeveer 8 km struikelde hij. Hij moest enkele tientallen meters prijsgeven en wij moesten enkel nog de twee beklimmingen aan de Kluis overleven. In de afdaling snelde Peter weg, ik wist mijn voorsprong nog iets uit te bouwen en werd zo 12de van de 250 deelnemers (1ste van de 38 M55). Een klein half minuutje trager dan vorig jaar, maar dat gold voor bijna alle deelnemers.
Al bij al tevreden met deze prestatie en zeker met uitzicht op (hopelijk!) warmere temperaturen.
In het begin van de week kreeg ik een mail van de organisatie van de "Hesbignon Challenge", een regelmatigheidscriterium in Wallonie. De tweede wedstrijd vond plaats in Berloz, net over de grens met Jeuk en Gingelom. Ik had niets speciaals te doen en het weer was goed (althans zonnig en droog), en het was maar een dik half uur rijden. Daarom leek het me wel wat om er eens deel te nemen en er een snelheidstraining van te maken.
Het was gezellig in dat kleine boerendorpje met heel wat deelnemers, zelfs op de lange afstand. Voor de start kwam ik toch verscheidene bekende gezichten tegen. De opwarming viel al wat tegen door een koude, snijdende wind, die het iets minder gezellig maakte. Gelukkig stond de wind in de rug bij de start, maar na enkele honderden meters en een bocht naar links hadden we hem vol in de snuit. En net dan kregen we de eerste helling te verwerken, toch was de eerste km in 3'53" niet slecht, alle omstandigheden in acht genomen. Plots kreeg ik tranen in mijn ogen, niet van de emoties maar door die wind. Ik moest serieus opletten waar ik liep, want ik zag even geen steek... Ik leek wel een huilebal . De benen voelden in elk geval zeer goed aan en ik liep een zeer constant tempo. Het was niet vlak, doch ook niet super zwaar ondanks enkele stukken onverhard. Rond km 6 kwam ik op & over ouwe bekende Guido Boghe, die mij na 2 km had voorbij gelopen. Op 2 km van de meet kregen we nog een lang stuk "vals plat" voor de voeten geschoven en dat met tegenwind!
Ik werd uiteindelijk 24ste van de 236 deelnemers en 1ste van de 20 zestigplussers, ondanks ik de kaap van de 60 nog niet gepasseerd ben... In Wallonie telt namelijk het geboortejaar en niet de datum van de verjaardag.. Dat doet me eraan denken dat ik keihard richting pensioen aan het evolueren ben...
Het was 3 jaar geleden dat ik deze wedstrijd nog eens deed, net over de grens, bij onze noorderburen. Toen won ik in mijn categorie in 1u21'56". De bedoeling vandaag was om in mijn 35ste halve marathon minstens even goed te doen en liefst een tijd van 1u20'30" neer te zetten en als het even kon zelfs onder de 80'. Maar tijdens de rit ernaartoe wees de thermometer amper 1 graad aan, dus ik wist direct dat een supertijd er niet zou in zitten, ook al werd het wat warmer tijdens de volgende uren... Bovendien was het net geen week geleden dat ik af te rekenen kreeg met een knoert van een buikgriep! Daar was nu geen spoor meer van te bekennen, maar 't zou toch een paar procentjes kunnen schelen...
Deze, weliswaar kleinschalige, wedstrijd situeert zich in de bosrijke omgeving van Bergeijk en Luyksgestel op een mooi & vlak parcours. Het was windstil en de zon deed haar best om door de wolken te priemen toen om 11u het startschot weerklonk. De eerste 2 km gingen vlot, zonder te forceren in respectievelijk 3'45" en 3'42". Dan zakte het tempo lichtjes, toch kon ik na 4 km aanpikken bij een 3-tal, waarvan er eentje wegliep. Wat later stak nog iemand mij voorbij, terwijl ik in het gezelschap was van een min of meer leeftijdsgenoot. Hij deed echter de korte afstand (10,5km=1 ronde), zodoende moest ik de tweede ronde moederziel alleen afhaspelen. De km- tijden zakten richting 4'/km, hetgeen ik eigenaardig vond. Later zou blijken dat de km- bodjes niet nauwkeurig opgesteld stonden, want dat was te merken aan mijn laatste 1,1 km (3'43"!). Die zou supersnel geweest zijn, maar ik wist wel beter: de laatste 3 km zat ik er helemaal door en moest me keihard naar het einde toe slepen. Uiteindelijk werd ik toch nog 6de algemeen en 1 ste M55 (net als 3 jaar geleden!) in 1u21'45" (11" sneller dan in 2013). De vlotte organisatie zorgde ervoor dat de podiumhulde reeds startte, net nadat de laatste deelnemer was aangekomen. Met 20 euro en een ruiker bloemen kon ik tevereden huiswaarts.
Met de Vijverrun ging vandaag ook de "Haspengouw Challenge" van start. Hoewel de temperaturen (voor mij) nog belange niet ideaal zijn, merk ik toch dat mijn conditie gestaag aan het verbeteren is. Het parcours slingert zich zoals steeds door de bossen met slechts een paar kilometer verhard. Het lijkt dus meer op een veldloop en aangezien net dàt niet mijn specialiteit is, was ik zeer benieuwd hoe ik het ervan af zou brengen...
.
In het begin van de week kreeg ik een mail van de organisatie van de "Hesbignon Challenge", een regelmatigheidscriterium in Wallonie. De tweede wedstrijd vond plaats in Berloz, net over de grens met Jeuk en Gingelom. Ik had niets speciaals te doen en het weer was goed (althans zonnig en droog), en het was maar een dik half uur rijden. Daarom leek het me wel wat om er eens deel te nemen en er een snelheidstraining van te maken.
Het was gezellig in dat kleine boerendorpje met heel wat deelnemers, zelfs op de lange afstand. Voor de start kwam ik toch verscheidene bekende gezichten tegen. De opwarming viel al wat tegen door een koude, snijdende wind, die het iets minder gezellig maakte. Gelukkig stond de wind in de rug bij de start, maar na enkele honderden meters en een bocht naar links hadden we hem vol in de snuit. En net dan kregen we de eerste helling te verwerken, toch was de eerste km in 3'53" niet slecht, alle omstandigheden in acht genomen. Plots kreeg ik tranen in mijn ogen, niet van de emoties maar door die wind. Ik moest serieus opletten waar ik liep, want ik zag even geen steek... Ik leek wel een huilebal 
. De benen voelden in elk geval zeer goed aan en ik liep een zeer constant tempo. Het was niet vlak, doch ook niet super zwaar ondanks enkele stukken onverhard. Rond km 6 kwam ik op & over ouwe bekende Guido Boghe, die mij na 2 km had voorbij gelopen. Op 2 km van de meet kregen we nog een lang stuk "vals plat" voor de voeten geschoven en dat met tegenwind!
Ik werd uiteindelijk 24ste van de 236 deelnemers en 1ste van de 20 zestigplussers, ondanks ik de kaap van de 60 nog niet gepasseerd ben... In Wallonie telt namelijk het geboortejaar en niet de datum van de verjaardag.. Dat doet me eraan denken dat ik keihard richting pensioen aan het evolueren ben...
