Ik was benieuwd of er, een dikke week na Nieuwerkerken, beterschap te bespeuren zou zijn in The Classic, die zoals de naam het zegt een klassieker is op loopgebied. Met 1620 finishers (124 meer dan vorig jaar), was het weer druk in Tessenderlo. Na enkele dagen ontstekingsremmers nemen hoopte ik dat mijn hielspoor binnen de perken zou blijven. Qua gevoel zat het iets beter dan vorige keer en, samen met de ambiance die er tradioneel heerst, hoopte ik op een bevredigende prestatie. Niet te voortvarend gestart en dan hopen dat de oude machine op toerental zou komen. Vlot bolde het in elk geval niet, maar door de grote massa en de aanmoedigingen wordt een mens wel vooruitgestuwd. Alleen, in mijn geval had dat niet zoveel nut, want mijn linkerhiel begon me algauw te hinderen. Omdat de pijn zich deze keer aan de binnenkant situeerde, waren bochten naar links extra pijnlijk, zodat ik dan telkens moest afremmen om die bochten al hinkend te ronden! Er liepen twee 60 plussers binnen handbereik, dus probeerde ik de kloof binnen de perken te houden. De eerste, de Nederlander Fre, had ik na 5 km te stekken, maar de tweede (goede oude bekende - en 70'er - Paul) kon ik op slechts een paar honderd meter van de finish te grazen nemen. Daar ben ik wel verscheidene kilometers heel diep voor moeten gaan. Het feit dat ik dat kon was positief, maar pijn in die hiel was uiteindelijk bijna niet te harden. Na afloop moest ik een tijdje uitblazen om op mijn positieven te komen. Uiteindelijk waren er nog twee 60 plussers buiten bereik, zodat ik alsnog 3de M60 werd (voor de Victors Cup, waar ik 1ste sta in het klassement). Met een tijd van 42min.30sec. mocht ik niet klagen: dat was 7 sec./km sneller dan vorige week. Al bij al tevreden, maar ik denk toch dat ik de riem er wat af ga leggen en meer fietsen.