De ene Lenteloop, na de andere Bloesemrun en de volgende Bloesemloop: het is duidelijk dat de Lente nadert. Doch, daar was vandaag niet veel van te merken want het was ronduit fris (10°, gevoelstemperatuur 6°) en uiterst wisselvallig met buien (ook hagel!), gecombineerd met een stevige wind. Gelukkig bleef het namiddag droog tijdens de wedstrijd, maar de wind en het golvend parcours maakten het zwaar genoeg. Goed dat de omloop met 1 km ingekort werd, ten opzichte van vorig jaar, en twee onverharde passages werden geschrapt. 
De start bleef evenwel pittig met zowat 1,5 km meestal bergop. Wat later kon ik me in een groepje van een man of 7 nestelen, wat me goed uitkwam met die wind. Maar op een lang stuk bergop & tegenwind moest ik de rol even lossen, doch ik kwam terug erbij. Dit scenario herhaalde zich wat later, doch dankzij mijn goede uithouding kon ik weer aanklampen en na 6 km zelfs de leiding overnemen! Toen mijn clubgenoot David het tempo nog wat hoger legde, kon ik net niet mee en het groepje spatte uit mekaar. Even had ik geluk toen een dranghekken omver waaide, net toen ik er voorbij was. De laatste km ging bergaf, waardoor ik die zelfs nog aflegde in 3min.48sec. Dik tevreden overschreed ik de finish in 42:36 als 1ste M65 (28ste algemeen). Dit was eens te meer een bevestiging dat de conditie in stijgende lijn gaat. Of er nog veel rek op zit, zullen de volgende weken uitwijzen. Als het lichaam het hoofd volgt, zit alles goed.

De derde manche van het Helpshop criterium vond plaats in een deelgemeente van Sint-Truiden en is met zijn bloeiende boomgaarden een aantrekkelijke locatie en niet enkel voor de (fietsende) toeristen. Het massaal opgekomen loopvolk was daar een bewijs van: 304 finishers op de 10 km alleen al! 60 meer dan vorig jaar). De weersomstandigheden waren perfect te noemen: weinig of geen wind en 16°. Dat verleidde me om met ambities van start te gaan en mijn tijd van vorig jaar proberen te verpulveren. Nochtans waren de gevoelens niet optimaal: slechte nachtrust gehad en wat irritatie ter hoogte van de linker achillespees. 
Maar tijdens de wedstrijd was daar niets van te merken en ik liep vrij vlot aan een tempo van 4'/km, ondanks de eerste 5 km meestal onverhard waren en een klimmetje, halfweg. Het wat golvende parcours was niet te zwaar (26 hoogtemeters) en ik kon mijn tempo bestendigen. Zodoende naderde (en overrulede) ik mensen waarvan ik tijdens de vorige wedstrijden enkel de achterkant zag. De laatste km was bijgevolg ook de snelste en dus werd ik weer 1ste bij de 65 plussers in een tijd van 41:17 over iets meer dan 10 km. Liefst 1min.22sec. sneller dan vorig jaar! Dit was - per kilometer - tevens mijn snelste wedstrijd sinds bijna een jaar: van vooruitgang gesproken! Of dit een tendens is ofwel een opflakkering, zal de toekomst moeten uitwijzen. Dit was in elk geval een opsteker voor volgende week in Velm, waar het ongetwijfeld zwaarder zal worden.