Deze (door mijn club ACA georganiseerde) wedstrijd is de enige waaraan ik sinds het prille begin van mijn "loopcarriere" elk jaar onafgebroken deelnam. Al moet ik er wel bij zeggen dat die eerste deelname, in 1993, bij de korte afstand was (5 km). Ik werd er 9de in 18'10", niet zo slecht voor een beginneling. Nu stond ik er dus voor de 24ste (!) keer aan de start en, net als vorig jaar, net drie weken voor de Marathon. Ideaal om eens te testen hoe het zit met de snelheid, daar is dit parcours ideaal voor. Dat het met de uithouding snor zit, wist ik al langer, maar qua kwaliteit zat het voorbije maanden niet echt goed. De reden daarvoor was echter duidelijk: veel wedstrijden (voor 3 klassementen), gecombineerd met veel trainingskilometers maakten dat ik zelden fit aan de start stond. Voor deze wedstrijd had ik wel wat afgebouwd en dus frisse benen zou (moeten) hebben.... Er waren weinig deelnemers op komen dagen (slechts 96 finishers), maar dat liet ik niet aan mijn hart komen. Onmiddelijk na de start liep het al van een "leien dakje" (normaal duurt dat bij mij een drietal km) en kon ik mijn concurrenten meteen afschudden. Dan ging ik op zoek naar mannen die ik normaal niet kan volgen, zoals mede "GS-Runners" Peter en Guido en ook nog Joris. Na het eerste, kleine, rondje kwam ik dichter bij om hen dan tijdens de 1ste grote ronde voorbij te snellen! Ik voelde me "ellendig" goed en kon een hoog tempo goed en constant aanhouden zonder ook maar 1 teken van verzwakking. Zo stoomde ik ook de tweede ronde door en ondanks Peter & Guido terug dichter kwamen, behield ik mijn 12de plaats algemeen (1ste M55) en klokte af op 37' rond. Een (al zeg ik het zelf) zeer goede prestatie, zowat het beste van dit jaar. Kwam dit nu door mijn nieuwe, superlichte, schoenen van 150 gram per stuk, of heb ik perfect gepiekt naar de Marathon toe ? Volgende week loop ik 130 km, wat meteen mijn maximum is, om dan het volume te halveren met de "Ambiorix run" op 1 oktober in Tongeren als allerlaatste test.
Het was, dag op dag, precies 3 maanden geleden dat ik nog eens een wedstrijd van de "Victors cup" liep en dat gebeurde in Tongeren (de Aterstoase jogging). Ik was benieuwd, zo 1 week na die bevredigende halve Marathon, of ik eens een scherpe tijd op de 10 km zou kunnen neerzetten.. Het weer was er niet naar om een persoonlijk record te verwezenlijken: zwoel en 25°, doch weinig zon. Ook mijn bezigheden van de voorbije week zouden me niet bepaald frisse benen bezorgen: 2 trainingen per dag, met afwisselend 2 maal lopen of 1 maal lopen en 1 maal fietsen. Dinsdag deed ik zelfs drie trainigen: 2 maal gelopen (totaal 22 km) en ook 22 km gefietst. Aardig wat volk op de grote markt in Bilzen, wat maakt dat dit regelmatigheidscriterium heel wat succes boekt, dit jaar! Ook stevige concurrentie in mijn categorie, en dat werd al meteen duidelijk na het startschot toen een groepje gevormd werd met ondermeer Luc, Piet en Jacky als mede 55 plussers. Die mannen legden er al meteen duchtig de pees op, de verzuring in mijn spieren deed onmiddelijk zijn intrede, en ik was al blij dat ik kon aanklampen. Het bochtige en niet echt heel vlakke parcours over 4 rondjes was ook niet meteen een zegen voor mijn vermoeide benen. Na 2 ronden kon ik, tussen hangen & wurgen, toch wat afstand nemen van dat groepje, al was het gaatje op de eerstvolgende (Luc) nooit meer dan 10". Ik moest blijven "gas geven" om voorop te blijven en een "scherpe tijd" kon me al lang geen moer meer schelen... Ik haalde nog een jonge gast bij (Yves), maar net als in Gotem had hij een sterker eindschot in huis en zo finishte ik als 10de (van de 131) en 1ste M55. Na afloop plofte ik me neer op een stoel van een terrasje en kwam er niet meer uit tot aan de prijsuitreiking.
Zo vijf weken voor het BK Marathon is het ideaal om eens een 'Halve" te doen als test om te zien hoe ver men staat in de voorbereiding en voor welke eindtijd men mag gaan. Ik zou graag nog eens onder de 2u50' willen duiken op de langste afstand. Volgens de tabellen zou ik dan zeker <1u21' op de Halve moeten aankunnen. Omdat men de voorbije dagen vrij veel wind had voorspeld voor deze zondag, hield ik in het achterhoofd dat een (voor mij) snelle tijd er niet zou in zitten en bouwde ik niet af zoals het zou moeten. Enkel gisteren deed ik het echt rustig aan: 6,5 km aan 4'43"/km. Onder andere dinsdag deed ik ook nog een lange duurloop van 34 km. Aan deze wedstrijd nam ik sinds 1993 reeds 17 maal deel, waarvan twee maal aan de Halve marathon en de rest aan de 12 km. Zes jaar geleden liep ik er zelfs mijn persoonlijk record (1u16'). Die eindtijd is nu een utopie, oftewel: hoe snel de veroudering toeslaat! Nadat we in Hamont goede kennissen bezochten, arriveerden we een half uur voor de start aan "de Posthoorn". Er waren toch heel wat deelnemers voor de hoofdwedstrijd: 141! Aan de start enkele vertrouwde gezichten met de brothers Ruymen, die zich ook voorbereiden op een Marathon (die van Keulen, 1 week voor Eindhoven). Wouter, die zeer sterk bezig is, ging meteen als de bliksem ervandoor. Jo, echter, vergezelde me, legde meteen een stevig tempo op en de bompa was content hij hem kon volgen. Op het biljartvlakke parcours hielden we een zeer vlak tempo aan, ondanks de strakke wind (5 beaufort) die wel zo'n 14 a 15 km leek tegen te zitten. Na 10 km kreeg Jo een dipje en moest zodoende achterblijven. Ik vertoefde dan in het gezelschap van een voor mij onbekend individu, die het nodig vond om regelmatig eens te demarreren. Maar ik kwam telkens terug en hij moest uiteindelijk nog lossen ook! Ondertussen had ik het gezelschap gekregen van een andere jonge gast, die ook al weinig respect voor bompa's had en mij finaal achterliet met de meet in zicht. Ik finishte als 11de algemeen in 1u20'53". Er was geen categorie voor de 55+'ers, maar ik werd toch nog 3de bij de M50 en mocht het podium op. Het trofee'tje dat ik kreeg, echter, moest ik stante pede terug geven, omdat men er niet genoeg besteld had voor de volgende podia. Dit was mijn laatste zorg, ik was al lang tevreden met mijn prestatie en de wetenschap dat ik "goe bezig" ben. De afstand was wel iets minder dan de officiele 21,1 km, maar dat hoeft niemand te weten...
Deze (door mijn club ACA georganiseerde) wedstrijd is de enige waaraan ik sinds het prille begin van mijn "loopcarriere" elk jaar onafgebroken deelnam. Al moet ik er wel bij zeggen dat die eerste deelname, in 1993, bij de korte afstand was (5 km). Ik werd er 9de in 18'10", niet zo slecht voor een beginneling.
. Onmiddelijk na de start liep het al van een "leien dakje" (normaal duurt dat bij mij een drietal km) en kon ik mijn concurrenten meteen afschudden. Dan ging ik op zoek naar mannen die ik normaal niet kan volgen, zoals mede "GS-Runners" Peter en Guido en ook nog Joris. Na het eerste, kleine, rondje kwam ik dichter bij om hen dan tijdens de 1ste grote ronde voorbij te snellen! Ik voelde me "ellendig" goed en kon een hoog tempo goed en constant aanhouden zonder ook maar 1 teken van verzwakking. Zo stoomde ik ook de tweede ronde door en ondanks Peter & Guido terug dichter kwamen, behield ik mijn 12de plaats algemeen (1ste M55) en klokte af op 37' rond. Een (al zeg ik het zelf) zeer goede prestatie, zowat het beste van dit jaar. Kwam dit nu door mijn nieuwe, superlichte, schoenen van 150 gram per stuk, of heb ik perfect gepiekt naar de Marathon toe ? 
Volgende week loop ik 130 km, wat meteen mijn maximum is, om dan het volume te halveren met de "Ambiorix run" op 1 oktober in Tongeren als allerlaatste test.
Het was, dag op dag, precies 3 maanden geleden dat ik nog eens een wedstrijd van de "Victors cup" liep en dat gebeurde in Tongeren (de Aterstoase jogging). Ik was benieuwd, zo 1 week na die bevredigende halve Marathon, of ik eens een scherpe tijd op de 10 km zou kunnen neerzetten..
! Nadat we in Hamont goede kennissen bezochten, arriveerden we een half uur voor de start aan "de Posthoorn". Er waren toch heel wat deelnemers voor de hoofdwedstrijd: 141! 
. Op het biljartvlakke parcours hielden we een zeer vlak tempo aan, ondanks de strakke wind (5 beaufort) die wel zo'n 14 a 15 km leek tegen te zitten. Na 10 km kreeg Jo een dipje en moest zodoende achterblijven. Ik vertoefde dan in het gezelschap van een voor mij onbekend individu, die het nodig vond om regelmatig eens te demarreren. Maar ik kwam telkens terug en hij moest uiteindelijk nog lossen ook! Ondertussen had ik het gezelschap gekregen van een andere jonge gast, die ook al weinig respect voor bompa's had en mij finaal achterliet met de meet in zicht. Ik finishte als 11de algemeen in 1u20'53". Er was geen categorie voor de 55+'ers, maar ik werd toch nog 3de bij de M50 en mocht het podium op. Het trofee'tje dat ik kreeg, echter, moest ik stante pede terug geven, omdat men er niet genoeg besteld had voor de volgende podia. Dit was mijn laatste zorg, ik was al lang tevreden met mijn prestatie en de wetenschap dat ik "goe bezig" ben. De afstand was wel iets minder dan de officiele 21,1 km, maar dat hoeft niemand te weten...
