|
Van de 8 maal dat ik deelnam aan de Halve Marathon van Ell tussen 2011 en 2019 (enkel in '14 was ik er niet), mocht ik telkens de eerste prijs (in mijn categorie) in ontvangst nemen. Daarna was er, wegens Corona, enkele jaren geen wedstrijd georganiseerd en vorig jaar was ik pas herstellende van mijn hielspoor en nam niet deel. Dit jaar heb ik mijn ambities naar onder bijgesteld en beoogde ik alsnog een podiumplaats bij de M60 (al leek dat als bijna 67-jarige wat ambitieus), maar vooral een eindtijd van onder 1u30' was mijn doel. Dat was me niet meer gelukt sinds maart '22: toen 1u27:47 in Gentbrugge (BK).
Samen met mijn vrouw en dochter Sharon vertrokken we op deze koude (6°!) en gure zondagochtend om half 9 met de hoop op wat mildere omstandigheden terplaatse, maar helaas: er kwam ook nog eens (mot)regen en een stevig windje bovenop. Mijn start was niet denderend, eerder ronduit traag met enkele kilometers van rond de 4:21/km. Het parcours was anders dan vroeger met stukken onverhard ,doch steeds vlak. Stilaan geraakte ik toch in een aanvaardbaar ritme, maar echt lekker bolde het niet. De koude wind speelde me parten, toch kon ik het tempo halfweg nog optrekken met enkele km's in 4:08 a 4:09 tot gevolg. Kijkend op mijn Polar leek een tijd van <1u30 net binnen handbereik en na 21,1 Km (volgens mijn klok) zat ik daar net onder (1u29:53), ware het niet dat de finish een paar honderd meter verder lag. Resultaat: 21,31 km in 1u30:47 officieel en ook net niet op het podium. Maar met een 4de plaats, op slechts 37 sec. van nummer 3, kon ik vrede nemen, ook & vooral omdat mijn hiel het goed deed. Winnaar was het Nederlandse fenomeen Jo Schoonbroodt, die als 70 plusser liefst 3 minuten voor me eindigde. Sharon voleindigde succesvol de 12,5 km nadat ze bij de start merkte dat ze haar chip was vergeten, die dus nog moest gaan halen en met grote achterstand aan haar wedstrijd begon.
|
