Aangezien het op training steeds beter begint te vlotten en ik afgelopen dinsdag een lange duurloop van 35 km volmaakte, begon ik opnieuw aan de Marathon van Eindhoven te denken...
Daarom had ik vandaag als doel gesteld: als ik op de 10 km een tijd van minder dan 37' klokte, zou ik me alsnog inschrijven voor die Marathon, die tevens als Belgisch kampioenschap geldt.
Eigenlijk had ik deze "10 km- test" vorige week in Sint- Truiden al willen doen, maar daar was dat onmogelijk, gezien de gekende omstandigheden...
Het parcours in Alken staat bekend als "snel" en de perfecte organisatie van ACA maakte ook dat ik het helemaal "zag zitten". Aangezien stilzitten ongezond is, had ik voormiddag 4 km gejogd en gemerkt dat alles goed zat. Het weer was perfect met zo'n 17 a 18 graden EN kleinzoon Pol was alweer present, kortom: alles was aanwezig om een sterke prestatie neer te zetten.
Van bij de start voelde ik al dat de benen zeer goed waren, en kon een - voor mij althans - hoog tempo goed aan zonder "lamme benen" te krijgen. Anderzijds merkte ik dat dit tempo ook 10 km vol te houden was zonder in verzuring te gaan. Toen ik merkte dat mannen zoals Bjorn, Geert & Dirk achter mij bleven (dat was al een tijdje geleden) kreeg ik zowaar nog wat vleugels ook! In de tweede ronde liep ik zelfs Ruben Kenis voorbij met enkel nog Pieter Beelen in mijn wiel. Ik kon de laatste ronde mijn tempo nog iets opdrijven en behield alzo mijn 15de plaats algemeen (1ste van de Masters 55). Mijn tijd was wel 46" trager dan vorig jaar, doch dat was al lang "ingecalculeerd" want het was al van 1 mei in Tongeren geleden dat ik ongeveer aan zulk tempo liep. Mijn tijd was uiteindelijk: 36'54" en dat op een afstand die zelfs nog iets meer dan 10 km bedroeg!
Dus schreef ik me 's avonds in voor de Marathon: dit had ik enkele weken geleden nog totaal onmogelijk geacht...
In Sint-Truiden werd voor het eerst de "Monumentenrun" georganiseerd, op de vooravond van de "Open monumenten dag". Deze 13de manche van de Haspengouw Challenge verving de "Fruitloop" van de vorige jaren. Is 13 een ongeluksgetal of niet, deze wedstrijd werd in elk geval een fiasco over gans de lijn...Er werd veel reclame voor gemaakt, dus mocht er een groots evenement verwacht worden...
Bij de inschrijvingen liep het al verkeerd: de voorraad van de nummers-met-chip van de 10 km was uitgeput voor ik aan de beurt was, dus kreeg ik een nummer voor de 5 km. De pechvogels die nog wat later waren, moesten hun "HC"-nummer gebruiken (zonder chip, dus). Al degenen die geen nummer van de 10 km hadden, zouden dus uiteindelijk niet in de uitslag terug te vinden zijn!
De start & aankomstzone vond plaats op de Truiense Grote Markt. De organisatie had het plan opgevat om "in fases" te starten ( zowat een wereldprimeur?). Alleen, niemand van de deelnemers was daarvan op de hoogte... Iedereen stond achter de hekkens te wachten, totdat die zouden verplaatst worden, zodat men naar de startlijn zou kunnen wandelen. Het startschot werd echter te vroeg gegeven en het gevolg was dat iedereen zich voorbij die hekkens wurmde: de chaos was kompleet!
Dan liepen we avondlijke & "sfeervolle" straten van Sint-Truiden in, een ongezien avontuur tegemoet. Men had er niets beter op gevonden dan het parcours doorheen zowat alle monumenten van de stad te leiden. We moesten door verscheidene gebouwen (met of zonder trappen) lopen, zoals een school, de veemarkt, kerken(!), kerkhof, finse piste, stadspark. Zelfs de abdij toren werd ons niet bespaard! Daar klauterde ik die spiraal omhoog en leek wel de enige, volgens mijn gevoel. Ik dacht nog even: ik zal hier de nacht toch niet moeten doorbrengen, zeker? Ik kreeg er zowaar bijna claustrofobie van... Achteraf vernam ik dat je die toren links kon laten liggen, als je dat wou!
Intussen werd het steeds donkerder en we moesten laveren tussen lampjes op de grond en kaarsen, op gevaar af van struikelen of verkeerd lopen (wat ik een paar keer bijna deed!). Verder moesten we, in het complete duister nog enkele gevaarlijke stenen trappen overwinnen, waar je voor hetzelfde geld de poten zou kunnen breken... Kortom, veel lopen was er niet bij en ik was al blij dat ik zonder averij de aankomst bereikte. Ik was al lang niet meer geinteresseerd in mijn positie of tijd ( bijna 40' op ? Km) en was opgelucht dat heel dit "gedoe" voorbij was.
Eigenlijk vond ik mezelf niet zo slecht lopen op de stukken waar dat mogelijk was, maar ik eindigde niet in de top 40 (te lang in die toren gezeten!).
Dit was een evenement waar men mij niet meer terug zal zien, behalve misschien als wandeling. Ik kijk reikhalzend uit naar een ECHTE loopwedstrijd: volgende week zondag, in Alken.
Deze jubileum editie van de "Groene Halve" nam ik te baat om nog eens een wedstrijd te lopen met een "goed gevoel". Reeds voor de 16de keer maakten we de verplaatsing van meer dan 50 km richting het noorden van de provincie. Al was ik tevreden met mijn prestaties in Halen, vorige week en Val-Meer, twee weken geleden: toch vond ik niet dat het echt goed "draaide". Het vlakke parcours van Hamont ligt me altijd goed, is goed om mijn uithouding te testen en vooral om te zien hoe mijn linker hamstrings het zouden doen... De voorbije week had ik steeds minder last, ondanks ik elke dag trainde en 33 km meer liep dan vorige week. Maar gisteren, na een rustig duurloopje, had ik de rest van de dag WEL last gehad!. Mijn gebruikelijke "testloopje" van 4 km, vanmorgen verliep dan weer wel probleemloos, al was mijn gemiddelde hartslag nog wat te hoog om echt "top" te zijn.
Het parcours was nogmaals wat anders dan de vorige jaren, waardoor de afstand nu bijna 13 i.p.v. 12 km was. Ik had me voorgenomen om behoudend te starten, toch was ik verrast dat mijn gemiddelde na 3 km 3'45"/km was! Dat tempo had ik niet meer aangekund sinds Nieuwerkerken, 2 maanden geleden! In welke positie ik lag, was moeilijk in te schatten, omdat we samen gestart waren met de deelnemers van de halve Marathon. Eerst liep ik in een klein groepje waarvan 1 man, die de lange afstand deed, wegliep. Daarna had ik enkel nog het gezelschap van de, voor mij onbekende, Eddy Moors. Na 8 a 9 km moest hij lossen en zo moest ik de laatste kilometers alleen volmaken. Mijn hamstrings voelde ik de ganse tijd wel, doch niet pijnlijk: eerder "getrek". Daardoor moest ik voorzichtig blijven en kon niet echt veel kracht zetten om voluit te lopen.
En dan, met de kerk van Hamont in het zicht, op circa 2 km van de aankomst, begon ik aan de 65000ste kilometer van mijn "loop"-baan! Alweer een mijlpaal, 1 week na mijn 500ste wedstrijd...
Uiteindelijk finishte ik, tot mijn verbazing, als 4de algemeen in deze weliswaar niet sterk bezette wedstrijd. Dus dacht ik als 3de Master +50 het podium te mogen bestijgen, want de algemene winnaar was een 20-jarige topatleet uit Huldenberg met grote voorsprong. Maar blijkbaar was er ergens nog een andere 50-plusser opgedoken om het podium te vervolledigen... Sinds de uitvinding van de chip gebeuren er precies meer "vergissingen"!
Lichtjes ontgoocheld vertrokken we naar huis, doch tevredenheid overheerste omdat ik eindelijk nog eens gelopen had met een "goed gevoel"...
Aangezien het op training steeds beter begint te vlotten en ik afgelopen dinsdag een lange duurloop van 35 km volmaakte, begon ik opnieuw aan de Marathon van Eindhoven te denken...
Daarom had ik vandaag als doel gesteld: als ik op de 10 km een tijd van minder dan 37' klokte, zou ik me alsnog inschrijven voor die Marathon, die tevens als Belgisch kampioenschap geldt.
Eigenlijk had ik deze "10 km- test" vorige week in Sint- Truiden al willen doen, maar daar was dat onmogelijk, gezien de gekende omstandigheden...
Het parcours in Alken staat bekend als "snel" en de perfecte organisatie van ACA maakte ook dat ik het helemaal "zag zitten". Aangezien stilzitten ongezond is, had ik voormiddag 4 km gejogd en gemerkt dat alles goed zat. Het weer was perfect met zo'n 17 a 18 graden EN kleinzoon Pol was alweer present, kortom: alles was aanwezig om een sterke prestatie neer te zetten.
Van bij de start voelde ik al dat de benen zeer goed waren, en kon een - voor mij althans - hoog tempo goed aan zonder "lamme benen" te krijgen. Anderzijds merkte ik dat dit tempo ook 10 km vol te houden was zonder in verzuring te gaan. Toen ik merkte dat mannen zoals Bjorn, Geert & Dirk achter mij bleven (dat was al een tijdje geleden) kreeg ik zowaar nog wat vleugels ook! In de tweede ronde liep ik zelfs Ruben Kenis voorbij met enkel nog Pieter Beelen in mijn wiel. Ik kon de laatste ronde mijn tempo nog iets opdrijven en behield alzo mijn 15de plaats algemeen (1ste van de Masters 55). Mijn tijd was wel 46" trager dan vorig jaar, doch dat was al lang "ingecalculeerd" want het was al van 1 mei in Tongeren geleden dat ik ongeveer aan zulk tempo liep. Mijn tijd was uiteindelijk: 36'54" en dat op een afstand die zelfs nog iets meer dan 10 km bedroeg!
Dus schreef ik me 's avonds in voor de Marathon: dit had ik enkele weken geleden nog totaal onmogelijk geacht...
Deze jubileum editie van de "Groene Halve" nam ik te baat om nog eens een wedstrijd te lopen met een "goed gevoel". Reeds voor de 16de keer maakten we de verplaatsing van meer dan 50 km richting het noorden van de provincie. Al was ik tevreden met mijn prestaties in Halen, vorige week en Val-Meer, twee weken geleden: toch vond ik niet dat het echt goed "draaide". Het vlakke parcours van Hamont ligt me altijd goed, is goed om mijn uithouding te testen en vooral om te zien hoe mijn linker hamstrings het zouden doen... De voorbije week had ik steeds minder last, ondanks ik elke dag trainde en 33 km meer liep dan vorige week. Maar gisteren, na een rustig duurloopje, had ik de rest van de dag WEL last gehad!. Mijn gebruikelijke "testloopje" van 4 km, vanmorgen verliep dan weer wel probleemloos, al was mijn gemiddelde hartslag nog wat te hoog om echt "top" te zijn.
Het parcours was nogmaals wat anders dan de vorige jaren, waardoor de afstand nu bijna 13 i.p.v. 12 km was. Ik had me voorgenomen om behoudend te starten, toch was ik verrast dat mijn gemiddelde na 3 km 3'45"/km was! Dat tempo had ik niet meer aangekund sinds Nieuwerkerken, 2 maanden geleden! In welke positie ik lag, was moeilijk in te schatten, omdat we samen gestart waren met de deelnemers van de halve Marathon. Eerst liep ik in een klein groepje waarvan 1 man, die de lange afstand deed, wegliep. Daarna had ik enkel nog het gezelschap van de, voor mij onbekende, Eddy Moors. Na 8 a 9 km moest hij lossen en zo moest ik de laatste kilometers alleen volmaken. Mijn hamstrings voelde ik de ganse tijd wel, doch niet pijnlijk: eerder "getrek". Daardoor moest ik voorzichtig blijven en kon niet echt veel kracht zetten om voluit te lopen.
En dan, met de kerk van Hamont in het zicht, op circa 2 km van de aankomst, begon ik aan de 65000ste kilometer van mijn "loop"-baan! Alweer een mijlpaal, 1 week na mijn 500ste wedstrijd...
Uiteindelijk finishte ik, tot mijn verbazing, als 4de algemeen in deze weliswaar niet sterk bezette wedstrijd. Dus dacht ik als 3de Master +50 het podium te mogen bestijgen, want de algemene winnaar was een 20-jarige topatleet uit Huldenberg met grote voorsprong. Maar blijkbaar was er ergens nog een andere 50-plusser opgedoken om het podium te vervolledigen... Sinds de uitvinding van de chip gebeuren er precies meer "vergissingen"!
Lichtjes ontgoocheld vertrokken we naar huis, doch tevredenheid overheerste omdat ik eindelijk nog eens gelopen had met een "goed gevoel"...
