Sinds twee weken (en de Abdijrun) heb ik mijn weektotalen verhoogd tot ongeveer 80 Km, voorheen was dat circa 60 Km. Dat kon enkel omdat ik me eindelijk beter begon te voelen en alzo die km's beter kon verteren. Paradoxaal genoeg verbeterde tergelijkertijd ook mijn hielspoor tot slechts wat lichte irritatie, af & toe. Dat zou echter vooral te maken kunnen hebben met de nieuwe Hoka's, die ik intussen kocht. Met mijn vorige schoenen had ik meer dan 1200 km gelopen -> te veel, dus!       
De Bilzenrun is met zijn 142 hoogtemeters 1 van de zwaarsten in zijn soort. Geen onverhard, maar wel voortdurend op & af. Deze keer speelde een stevig windje de lopers ook parten, want zowat iedereen zette een tragere tijd neer in vergelijking met vorig jaar. Ik wou mijn tijd van toen evenaren, maar strandde uiteindelijk op 12 seconden. Toch ben ik best tevreden, want de ganse tijd had ik een goed gevoel: zelfs de 1ste km ging 13 seconden sneller dan vorig jaar. Ik kon verscheidene atleten inhalen, verzwakte nauwelijks ondanks een wat licht verkrampte rechterkuit, en finishte in 1u05:44. Liefst 10 sec./ km sneller dan in Genk en nu dubbel zoveel hoogtemeters! Tot mijn grootste verrassing werd ik nog 1ste M55 (33/190 totaal)! Dit was een opsteker van formaat, kortom: er is leven na de dood :)

Nog steeds hoop ik op beterschap qua conditie, maar de trainingen verlopen voorlopig wisselvallig, al lijkt er stilaan wat beterschap te ontstaan wat betreft mijn hielspoor. Ook mijn opwarmingsrondje, thuis, wees in die richting. 
Deze gloednieuwe en puik georganiseerde  wedstrijd, op de prachtige locatie Herkenrode, bevatte een mooi parcours in & rond de bekende abdij. De twee rondes van 5 km, waarvan 90% onverhard en passages door het bos, waren niet zo lichtlopend. Dat voelde ik al dadelijk na het startschot, want benen liepen alweer gauw vol (of leeg?). Ik probeerde een tempo van 4:15/km te ontwikkelen, maar ik moest meer zwoegen dan me lief was. Aan gemiddeld 4:22/km kon ik de wedstrijd uitlopen: meer zat er niet in en zal er voorlopig niet in zitten, vrees ik. Wel wat beter nieuws van aan het front van mijn linkerhiel: die irriteerde me pas even na 8 km. Ook over de uitslag (2de M65) mocht ik niet klagen (62/276 algemeen). Dochter Queeny zette 57:51 neer op haar 10km, zij begint precies de smaak meer en meer te pakken te krijgen...

Amper 3 dagen na de Tungri run vond in Genk reeds de 2de manche van de Victors Cup plaats. Ondanks ik voor de 10 mijl gekozen had, hoopte ik toch op wat beterschap. Mijn tijd van twee jaar geleden (1u10:46) zou wel niet haalbaar zijn, ik ging vooral op zoek naar een goed gevoel. Maar ook dat zat er aanvankelijk niet in en ik liep houterig & moeizaam, doch ik forceerde me niet en wachtte af... Na het laatste stuk onverhard in het bos begon het toch wat te vlotten en kon het tempo de laatste 4 Km wat omhoog. Mijn hielspoor begon me pas na 10 a 11 km last te bezorgen, later dan gewoonlijk: dus dat was al een opluchting. Uiteindelijk finishte ik nog vrij fris als 2de M60 (121/800 totaal)in 1u12:20, en met een wat beter gevoel dan in Tongeren. Ik liep nu slechts 1sec./Km trager dan toen, EN 6 km langer . Echter, de temperatuur was nu wel 14° minder...

Deze run staat al sinds 1996 regelmatig op mijn programma en dit was mijn 24ste deelname. Maar ik denk niet dat ik ooit met zo'n belabberde conditie aan de start stond! Ook de trainingen verlopen al maanden moeizaam en de benen voelen meestal loodzwaar aan. Daar kwam ook nog bij dat de temperatuur (28°) en het pittig parcours evenmin bondgenoten zouden worden...Met andere woorden: het werd er weer eentje op karakter... Van bij de start: verstand op 0 en gaan met die banaan...Maar vanaf km 5 begon mijn linkerhiel al serieus op te spelen (normaal begint dat later) en het werd afzien tot aan de finish. Het was dan ook een hele opluchting om die te bereiken, om me daarna zo vlug mogelijk naar de tent te begeven. Groot was mijn verbazing dat ik maar net naast het podium viel bij de 55 plussers (4de)en zelfs 1ste M60 werd. Tijd: 45:26, oftewel 4:28/km gemiddeld! Tot overmaat van ramp werd mijn volle pint Grimbergen nog gestolen toen ik op het podium stond... Veel meer miserie kan een mens toch niet aan??? Bovendien had ik geen recht op dat podium bij de M55 door een fout in de uitslag....