Vorig jaar kon je deze run eerder een trail noemen: 13 km over meestal onverharde ondergrond en ik herinner me ook de stevige wind en de nodige hoogtemeters, die het allemaal nog wat zwaarder maakten. Deze keer wat minder wind, maar ook een graad of 5 frisser dan toen (8°, nu). Ook de afstand was ingekort met 3 km en op de site werd beloofd dat er nog slechts 20% onverhard zou zijn. Dat viel achteraf nogal tegen want we moesten alweer lange stukken door de velden klieven. 
De eerste kilometers verliepen nog behoorlijk, maar na 3 km ging de snelheid er helemaal uit op een smalle passage bergaf, waar even moest gewandeld worden. Een mooi parcours (dat wel!), maar de veldwegen volgden elkaar op met als zwaarste stukken: een grasveld (met tegenwind) en een lange - en bij wijlen vettige - klim na 7 km. Gelukkig evolueerden de laatste twee kilometers terug bergaf en die gingen als een tierelier (3:55/km). Zodoende krikte ik mijn algemeen gemiddelde alsnog omhoog naar 4:12/km (liefst 30 sec./km sneller dan de editie van 2023!) en werd 1ste M65 (29ste algemeen). Daar mocht ik dus dik tevreden over zijn, want met 96 hoogtemeters en veel veldweg was dit helemaal mijn ding niet.  Ook mijn linkerhiel deed het perfect, dus kan een mens achteraf des te meer genieten van zijn biertje. De ene keer zit je in het Wouter Weylandt stadion in Gentbrugge en de volgende keer in de voetbalkantine van FC De Zwaluw Vechmaal. Die variatie maakt de recreatieve loopsport zo interessant.

De vorige twee edities van dit BK vonden eveneens in Gentbrugge plaats en telkens behaalde ik de titel. Of dat deze keer ook zo zou worden, was helemaal niet zeker. Want wie denkt dat men met het ouder worden minder concurrentie te duchten krijgt, is eraan voor de moeite. In het gezelschap van mijn drie jongste dochters (inclusief chauffeur Sharon: wat een luxe!) vertrokken we om 9 uur voor een rit van ongeveer anderhalf uur. Na een parkeerplaats gevonden (gekregen) te hebben vlakbij het Wouter Weylandt stadion, waren we ruim op tijd ter plaatse. 
Ideaal weer, 12°, weinig wind en hele hoop deelnemers waren een ideale mix om er een zalig loopfeest van te maken. De eerste kilometers leek het dat ook te worden en die liep ik schijnbaar met overschot in iets meer dan 4min./km. Maar na de 4de km moest ik zonodig beginnen te harken en kostte het me heel wat moeite om vooruit te geraken. Of het te maken had met mijn linker adductoren, waar ik sinds enkele dagen wat last van had, weet ik niet. Ik voelde daar nochtans weinig of niets van en mijn linkerhiel hield ook goed stand. Toch gingen de kilometers vanaf de vijfde km met 5 tot 10 sec./km trager. Waar mijn concurrentie zat wist ik niet, maar dat ik sneller bezig was dan vorig jaar, wist ik wel. Dus dat motiveerde me om er wat tempo in te houden en te zien waar ik zou uitkomen. Mijn eerste - volgens mij ruim haalbare - doel (onder 1u30 finishen) lukte. Met een tijd van 1u29:41 deed ik 4 minuten beter dan vorig jaar. Achteraf bleek dat de eerste M65 (Wouters) diezelfde 4 minuten voor me finishte. Deze, voor mij,  totaal onbekende Limburger zette 1u25 neer! Vier jaar geleden kon ik dat ook nog, maar nu dus niet meer. Al bij al mocht ik niet klagen met het Zilver en vooral niet over  de vooruitgang die ik op een jaar maakte. Zelfs ten opzichte van mijn vorige wedstrijd (10 Km in Kiewit) was ik nu 1sec./km sneller.