Voorbije vrijdag, tijdens een training, kreeg ik een wesp in mijn keel. Op zich niet zo'n ramp, ware het niet dat die smeerlap eerst nog eens een steek moest uitdelen aan het begin van mijn keelholte voordat die in mijn maag verdween! Gevolg: een enorme pijn en slikken werd haast onmogelijk met de nodige "zevervorming" tot gevolg. Ik liep de resterende 9 km nog wel verder met in het achterhoofd het besef dat ik nog geluk had gehad, want als die klootzak me in mijn luchtpijp had geraakt was vader er misschien niet meer lag ik ergens te rotten in een plantage.
Vandaag, 2 dagen later, had ik er geen last meer van (behalve een wat schorre strot), zodat ik kon deelnemen aan een de nieuwe wedstrijd die (met verwijzing naar de 1ste WO) "de zilveren helmen run " genaamd is. Dankzij (of ondanks  ) ons aller Rik Donders waren er bijna 160 deelnemers present op de langste afstand en dat op een zondagmorgen om 11 uur.. Bijgevolg waren er heel wat bekende gezichten aan de start en na het "schot" konden we beginnen aan de veldslag. Mijn start was iets te snel want ik volgde zeer kort op Dirk Willems en Steven VD (die normaal een stukje voor me zijn) in 5de stelling. Na zowat 4 km kwam ik bij Dirk, maar even later versnelde hij. Het parcours was zwaarder dan ik verwacht had met (vettige) veldwegen en enkele nijdige klimmetjes. Op 1 van die hellingen had ik Steven bijna bij de lurven, maar dan was mijn vaatje bijna leeg en hij verdween in de "Limburgse velden", samen met Dirk en Wesley Vandegaer. Ik verloor nog enkele plaatsjes maar werd toch nog 8ste van de 157 deelnemers (1ste M55). Pascal Vanmarcke werd knap 2de(pas terug na een kuitblessure) na Michiel Vanholst.
Als ik vrijdag, na die "wesp", geen tweede training (6,5 km tegen 15km/u) had gedaan, was ik nu misschien iets dichter geweest bij de top-5. Maar tevreden was ik uiteraard en aan de prima organisatie kon een zondvloed tijdens de prijsuitreiking zelfs niets verhelpen!
|
