Voor de tweede dag op rij stond er een wedstrijd van de " Haspengouw Challenge" geprogrammeerd. Maar "De Hel" schrok blijkbaar nogal wat lopers af, want er stonden maar een dikke 100 deelnemers aan de start. Al moet er wel bij gezegd worden dat de dames hun "HC"- wedstrijd apart liepen en 10 km deden. (Alsof zij geen 10 mijl zouden aankunnen!)
Ondergetekende was dus ook weer van de partij, nadat ik thuis tijdens 4 km loslopen zo goed niets had gevoeld van mijn hamstrings! Wel was ik zowat overal stram na die inspanning van gisteren. De bedoeling was: uitlopen en proberen mee te gaan met mannen van mijn niveau, als het effe kan... Doch tijdens de opwarming voelde ik toch weer iets, dus was ik wat ongerust om die lange, zware wedstrijd aan te vatten. De weersomstandigheden waren zo mogelijk nog slechter dan gisteren. Nu waaide het ellendig veel en de regen was ook van de partij.
Maar dadelijk na het startschot voelde ik me vrij goed en kon goed mee met een groepje met ondermeer Luc, Steven en Bjorn. Het tempo lag niet te hoog, want ook deze mannen hadden gisteren in Hasselt deelgenomen. Het was gewoon doorbijten en de spierstijfheid proberen te negeren. Doch dat viel nogal tegen toen de eerste helling eraan kwam: bergop was het echt "harken"! Na de Steenberg volgden de hellingen mekaar nog sneller op en na 6 a 7 km was mijn "bobijntje" af..... Ik moest het groepje laten gaan en nadat Ronald me nog voorbij stoof, probeerde ik een comfortabel tempo aan te houden. Dat was geen senicure met al die bergskes inclusief stukken onverhard en de wind! Wat ik vandaag deed was eigenlijk spelen met vuur, maar mijn hamstrings deden het wonderwel goed. Zo bleef ik 2de van mijn categorie en dus overtrof ik mezelf alweer!!! Bovendien werd ik ook nog 16de van de 106 finishers.... Met een tijd van 1u03'40" was ik 4'21" trager dan vorig jaar. Maar ik was allang content dat ik dit zwaar weekend overleefd had! Dit had ik op voorhand hoegenaamd niet durven hopen!
Dik tevreden na een geslaagde tweedaagse met 2 tweede plaatsen!!! Nu wat rust inplannen en terug de fiets ter hand nemen om die spieren & pezen wat los te werken met het oog op de "bokkerijdersrun" in Wellen, volgende Zondag. Dat beloofd een zinderende editie te worden met (bijna) tropische temperaturen.... EINDELIJK!!!
Sinds mijn vorige wedstrijd, 3 weken geleden in Zonhoven, heb ik toch weer meer last gekregen van mijn linker hamstrings. Geen echte pijn, doch eerder een stram & stijf gevoel dat echter niet overging. Daar ik ruim 2 jaar geleden een scheur opliep onder die linker bil, heb ik nu gekozen om voorzichtig te zijn en dus meer te rusten. De voorbije 2 weken liep ik slechts gemiddeld 4,8 km per dag, daar waar ik normaal zowat 13 km/ dag doe. Bovendien waren dat slechts korte, rustige duurloopjes met maar 1 "snelle" km, namelijk in 3'39" voorbije maandag. Conditieverlies was dus onvermijdelijk, doch die hamstring problemen leken toch stilaan weg te ebben. Maar om dan, vanuit het niets, toch een wedstrijd te lopen, was toch wel wat riskant vond ikzelf.. Bovendien staat er morgen nog een wedstrijd voor de "Haspengouw Challenge" op het programma, namelijk: "De Hel van Herk"! Dat is 16 km op een zwaar parcours... Enfin, ik had me voorgenomen om voor Hasselt te gaan en heel misschien morgen rustig mee joggen in Sint Lambrechts Herk. Trouwens, iets meer dan een week geleden achtte ik me totaal niet in staat om hoe dan ook 1 wedstrijd te lopen. Op dat moment was ik nog maar pas hersteld van een verschot in mijn rug, tel daar die hamstrings nog eens bij en je beseft dat mijn oud lijf nog slechts met haken & ogen aan mekaar hing....
Dus vertrok ik met een klein hartje naar de andere kant van Hasselt, nadat ik thuis geprobeerd om 4 km te joggen. Dat viel heel goed mee en ik voelde zo goed als niets, dus zette ik het licht toch maar op groen om deel te nemen. Gewoon uitlopen was het eerste doel voor mij en een podium plaats behalen zou HELEMAAL "de max" zijn... Met 129 deelnemers gingen we van start nadat even daarvoor de hemelsluizen nog eens opengingen. Bovendien was het - voor mij, althans - ronduit fris (16 graden), maar regenen deed het daarna niet meer. Zeer behouden en met dicht genepen billen vertrok ik voor twee rondjes van 5 km met daarbij een stuk onverhard door het bos. Mijn concurrenten van de Masters +55 liet ik wijselijk lopen, al was ik verrast dat Rudy al na een goeie km stil stond. Dus liep ik in 2de positie en ik hield Luc zelfs nog in het vizier! Maar op het einde van de 1 ste ronde versnelde hij (of vertraagde ik?) en hij vergrootte zijn voorsprong tot een halve minuut. Mijn linker bovenbeen deed het verrassend goed, enkel ongeveer de laatste 3 km voelde ik wat "trekken" richting mijn lies. Nadat ik een groepje had bijgebeend, en daarvan enkel 1 jonge kerel (T Geerts) van mij weg liep, bolde ik alsnog als 21ste over de finish. Een 2de plaats in mijn categorie was VEEL meer dan ik gehoopt had! Toch straf met een conditie die maar 80% procent is van wat ze normaal is. Ik moet er wel aan toevoegen dat mijn verzorgster/supporter/echtgenote me wel nog eens "tussen" genomen had...
De voorbije twee jaar kon ik aan deze wedstrijd niet deelnemen: 2 jaar geleden gekwetst en vorig participeerde ik in het BK Marathon te Visé, de dag daarop volgend. Toch was het reeds mijn 10de deelname aan "De Basvelden", al was locatie de eerste jaren op een andere plaats.
Na het "misbaksel" van vorige week, had ik nu wel voldoende tijd om te herstellen. Al moet ik zeggen dat ik er nog tot gisteren "plezier" aan beleefde want die hamstrings sputterden soms nog wat tegen... Maar nadat mijn wederhelft me nog eens onder handen had genomen, en me alle hoeken van de kamer had laten zien, had ik er toch goede hoop op. Vooral omdat het parcours het tegenovergestelde is van vorige zaterdag en zeer gevarieerd: start op de piste, maar dan over gras, de weg, onverhard en "Finse piste". Voeg daarbij een stevig windje en het beloofde een pittige bedoening en geen snelle wedstrijd te worden. Ik wist niet wat ik er van moest verwachten en zou al blij zijn als ik niet, zoals vorige zaterdag, met de staart tussen de benen, zou moeten afdruipen.
Maar van bij de start kon ik me goed handhaven in een groepje, waarvan Luc vrij snel moest afhaken. Aangezien Louis, een andere 55+'er, jammer genoeg afwezig was wegens blessure, liep ik reeds vroeg in een comfortabele positie. Die (jongere) gasten van dat groepje eindigden allemaal voor mij, doch daar moest ik niet mee concurreren. Dat had ik wel gedaan als in de tweede ronde (van de 2) mijn hamstrings niet begonnen te zeuren... Daar liep ik ook nog bijna verkeerd en moest rechtsomkeer maken, waardoor ik wat uit mijn ritme was. Ik eindigde als 17de algemeen & 1ste van mijn categorie maar deed er wel 1' meer over dan 3 jaar geleden. Doch, ik mag niet zeuren (dat doen die hamstrings wel), zeker niet als de prijs, die ik kreeg, een cadeau bon van 100 euro is!
Het was al bijna 3 jaar geleden dat ik nog eens een wedstrijd op de piste betwistte. Toen nam ik deel een het "Provinciaal Kampioenschap Uurloop" in Sint Truiden met een bevredigend resultaat: ik deed er 16,06 km op 1 uur (oftewel 40 rondjes op diezelfde piste). Heb ik daardoor een soort afkeer van dat eentonige gedoe gekregen? Feit is dat ik sowieso geen piste-liefhebber ben en de motivatie wat minder is wegens gebrek aan variatie. Ik wou het hoe dan ook nog eens proberen, vooral omdat het BK dit jaar dicht bij huis werd georganiseerd.
Na die wedstrijd van gisteren was ik nu eigenlijk toe aan rust. Dat voelde ik vooral toen ik voormiddag een 4-tal kilometer losliep en mijn linker hamstrings serieus opspeelden! Twee jaar geleden liep ik daar scheur in op en was ik bijna twee maanden "out". Tijd dus om mijn echtgenote nog eens op te trommelen voor een diepe massage om te redden wat er te redden viel.... Alleen, die barbecue van gisteren (met de nodige alcohol) zat nog in mijn systeem en dat viel er niet uit te masseren. Bovendien waren we vannacht pas tegen half twee thuis, dus mijn nachtrust was ook naar de vaantjes...
Samen met dochter Darlene en een klein hartje vertrok ik met de nodige tegenzin richting "De Veen" met de bedoeling een podium plaats te behalen en vooral om proberen uit te lopen, die handel, zonder gekwetst te geraken. Ter plaatse bleken alle "grote kanonnen" aanwezig, dus kon ik mijn eerste doel al laten varen. Bij de opwarming had ik geen last, dus ik had nog heel even hoop. Maar al van bij de start verzuurden de spieren en na eerste bocht was het al "wroeten" om een fatsoenlijk tempo aan te houden. Maar met 3'52" à 3'53" per kilometer kan je eerder spreken van een "sukkeldrafje" als je normaal makkelijk 10"/km sneller moet aankunnen.. Maar ook: als je weet hoe dat komt, is dat niet zo erg. Dat tempo kon ik toch nog vrij goed aanhouden, maar ik had regelmatig toch goesting om uit te stappen. Dat had ik zeker gedaan als Gilbert Simal, onze coach van de GS-runners, die me aanmoedigde, er niet was geweest... Ondertussen streden andere 2 "Marc-en" (Mechelinck en Bultinck) verbeten om het Goud, waarvan die laatste het haalde (voor de zoveelste keer)! Het feit dat een wel erg sterke Luc Hermans me bijna dubbelde en toch nog net naast het podium viel, bewijst de sterkte van het deelnemersveld.
Ikzelf bolde na 38'45" over de eindmeet als 6de van de M55! Het was lang geleden dat ik nog zulk een beschamende prestatie neerzette! Maar ik was tevreden omdat mijn hamstrings het goed deden en ook dus omdat mijn vrouw me voor een massage mee had genomen naar haar folterkamer....
Voor de 4de manche van de "HC" zakten we nog eens af naar het zuiden. Niet dat het daar veel warmer was, het was hoe dan ook een ideaal loopweertje: 16° en niet te veel wind. Zoals steeds een massa deelnemers aan "De Motten", waar vroeger SK Tongeren nog voetbalde en zelfs in 1ste klasse! Toen ging ik er supporteren maar nu, een dikke 30 jaar later, ga ik er zelf sporten: dat had ik me toen helemaal niet kunnen inbeelden. In die periode is er zoveel gebeurd, dat het gewoon niet te overschouwen valt......Lopen deed ik toen nog niet, maar fietsen des te meer, en net dat is waar ik nu totaal geen behoefte meer aan heb. Ik heb dit jaar al 0 km op het "ijzeren ros" afgelegd, maar wel al 1600 km gelopen (dit zou bijna 5000 km fietsen betekenen).
Af te wachten viel hoe fris ik zou zijn vandaag want vorige week had ik 133 km afgelegd. Dat zou blijken na de start, want heel "lekker" liep het niet, of het zou moeten zijn vanwege het niet licht lopend parcours met vals plat, bochten, kasseien en een helling. Dat alles twee keer met een passage op de piste voor de tweede ronde. Het vrij omvangrijke groepje, waarin ik me aanvankelijk bevond, dunde stilaan uit, maar nog 2 joekels van +55 jaar gingen vlot mee en dat waren zoals steeds Luc & Louis. In't begin van de 2 de ronde dreef ik het tempo op en enkel de 1ste vrouw, Isabel Sluijsmans, volgde nog een tijdje. Wat later was ik alleen, maar nog moest ik een tandje bij steken omdat Louis niet van plan was om te gaan slapen. Uiteindelijk kon ik mijn eerste plaats nog behouden met heel wat moeite en maar 12" voorsprong. In mijn rush stak ik nog enkele jonge kerels voorbij, en eindigde nog bijna in de top 20! Uiteindelijk werd ik 23ste in totaal met maar liefst 435 finishers. Voor het eerst dit jaar was ik niet bij de eerste 20, maar ik was uiteraard "tevree"! Vooral ook omdat dochters Judy, Queeny & Darlene en mijnheer Pol waren komen kijken. Na de prijsuitreiking reden we naar Genk, voor een barbecue samen met werkmakkers. Ondertussen was ik "bijna" vergeten dat ik me ingeschreven had voor het Belgisch Kampioenschap 10000 meter in Heusden-Zolder voor morgen...
Voor de tweede dag op rij stond er een wedstrijd van de " Haspengouw Challenge" geprogrammeerd. Maar "De Hel" schrok blijkbaar nogal wat lopers af, want er stonden maar een dikke 100 deelnemers aan de start. Al moet er wel bij gezegd worden dat de dames hun "HC"- wedstrijd apart liepen en 10 km deden. (Alsof zij geen 10 mijl zouden aankunnen!)
Ondergetekende was dus ook weer van de partij, nadat ik thuis tijdens 4 km loslopen zo goed niets had gevoeld van mijn hamstrings! Wel was ik zowat overal stram na die inspanning van gisteren. De bedoeling was: uitlopen en proberen mee te gaan met mannen van mijn niveau, als het effe kan... Doch tijdens de opwarming voelde ik toch weer iets, dus was ik wat ongerust om die lange, zware wedstrijd aan te vatten. De weersomstandigheden waren zo mogelijk nog slechter dan gisteren. Nu waaide het ellendig veel en de regen was ook van de partij.
Maar dadelijk na het startschot voelde ik me vrij goed en kon goed mee met een groepje met ondermeer Luc, Steven en Bjorn. Het tempo lag niet te hoog, want ook deze mannen hadden gisteren in Hasselt deelgenomen. Het was gewoon doorbijten en de spierstijfheid proberen te negeren. Doch dat viel nogal tegen toen de eerste helling eraan kwam: bergop was het echt "harken"! Na de Steenberg volgden de hellingen mekaar nog sneller op en na 6 a 7 km was mijn "bobijntje" af..... Ik moest het groepje laten gaan en nadat Ronald me nog voorbij stoof, probeerde ik een comfortabel tempo aan te houden. Dat was geen senicure met al die bergskes inclusief stukken onverhard en de wind! Wat ik vandaag deed was eigenlijk spelen met vuur, maar mijn hamstrings deden het wonderwel goed. Zo bleef ik 2de van mijn categorie en dus overtrof ik mezelf alweer!!! Bovendien werd ik ook nog 16de van de 106 finishers.... Met een tijd van 1u03'40" was ik 4'21" trager dan vorig jaar. Maar ik was allang content dat ik dit zwaar weekend overleefd had! Dit had ik op voorhand hoegenaamd niet durven hopen!
Dik tevreden na een geslaagde tweedaagse met 2 tweede plaatsen!!! Nu wat rust inplannen en terug de fiets ter hand nemen om die spieren & pezen wat los te werken met het oog op de "bokkerijdersrun" in Wellen, volgende Zondag. Dat beloofd een zinderende editie te worden met (bijna) tropische temperaturen.... EINDELIJK!!!
Sinds mijn vorige wedstrijd, 3 weken geleden in Zonhoven, heb ik toch weer meer last gekregen van mijn linker hamstrings. Geen echte pijn, doch eerder een stram & stijf gevoel dat echter niet overging. Daar ik ruim 2 jaar geleden een scheur opliep onder die linker bil, heb ik nu gekozen om voorzichtig te zijn en dus meer te rusten. De voorbije 2 weken liep ik slechts gemiddeld 4,8 km per dag, daar waar ik normaal zowat 13 km/ dag doe. Bovendien waren dat slechts korte, rustige duurloopjes met maar 1 "snelle" km, namelijk in 3'39" voorbije maandag. Conditieverlies was dus onvermijdelijk, doch die hamstring problemen leken toch stilaan weg te ebben. Maar om dan, vanuit het niets, toch een wedstrijd te lopen, was toch wel wat riskant vond ikzelf.. Bovendien staat er morgen nog een wedstrijd voor de "Haspengouw Challenge" op het programma, namelijk: "De Hel van Herk"! Dat is 16 km op een zwaar parcours... Enfin, ik had me voorgenomen om voor Hasselt te gaan en heel misschien morgen rustig mee joggen in Sint Lambrechts Herk. Trouwens, iets meer dan een week geleden achtte ik me totaal niet in staat om hoe dan ook 1 wedstrijd te lopen. Op dat moment was ik nog maar pas hersteld van een verschot in mijn rug, tel daar die hamstrings nog eens bij en je beseft dat mijn oud lijf nog slechts met haken & ogen aan mekaar hing....
Dus vertrok ik met een klein hartje naar de andere kant van Hasselt, nadat ik thuis geprobeerd om 4 km te joggen. Dat viel heel goed mee en ik voelde zo goed als niets, dus zette ik het licht toch maar op groen om deel te nemen. Gewoon uitlopen was het eerste doel voor mij en een podium plaats behalen zou HELEMAAL "de max" zijn... Met 129 deelnemers gingen we van start nadat even daarvoor de hemelsluizen nog eens opengingen. Bovendien was het - voor mij, althans - ronduit fris (16 graden), maar regenen deed het daarna niet meer. Zeer behouden en met dicht genepen billen vertrok ik voor twee rondjes van 5 km met daarbij een stuk onverhard door het bos. Mijn concurrenten van de Masters +55 liet ik wijselijk lopen, al was ik verrast dat Rudy al na een goeie km stil stond. Dus liep ik in 2de positie en ik hield Luc zelfs nog in het vizier! Maar op het einde van de 1 ste ronde versnelde hij (of vertraagde ik?) en hij vergrootte zijn voorsprong tot een halve minuut. Mijn linker bovenbeen deed het verrassend goed, enkel ongeveer de laatste 3 km voelde ik wat "trekken" richting mijn lies. Nadat ik een groepje had bijgebeend, en daarvan enkel 1 jonge kerel (T Geerts) van mij weg liep, bolde ik alsnog als 21ste over de finish. Een 2de plaats in mijn categorie was VEEL meer dan ik gehoopt had! Toch straf met een conditie die maar 80% procent is van wat ze normaal is. Ik moet er wel aan toevoegen dat mijn verzorgster/supporter/echtgenote me wel nog eens "tussen" genomen had... 
De voorbije twee jaar kon ik aan deze wedstrijd niet deelnemen: 2 jaar geleden gekwetst en vorig participeerde ik in het BK Marathon te Visé, de dag daarop volgend. Toch was het reeds mijn 10de deelname aan "De Basvelden", al was locatie de eerste jaren op een andere plaats.
, had ik er toch goede hoop op. Vooral omdat het parcours het tegenovergestelde is van vorige zaterdag en zeer gevarieerd: start op de piste, maar dan over gras, de weg, onverhard en "Finse piste". Voeg daarbij een stevig windje en het beloofde een pittige bedoening en geen snelle wedstrijd te worden. Ik wist niet wat ik er van moest verwachten en zou al blij zijn als ik niet, zoals vorige zaterdag, met de staart tussen de benen, zou moeten afdruipen.
Feit is dat ik sowieso geen piste-liefhebber ben en de motivatie wat minder is wegens gebrek aan variatie. Ik wou het hoe dan ook nog eens proberen, vooral omdat het BK dit jaar dicht bij huis werd georganiseerd.
zat nog in mijn systeem en dat viel er niet uit te masseren. Bovendien waren we vannacht pas tegen half twee thuis, dus mijn nachtrust was ook naar de vaantjes...
Voor de 4de manche van de "HC" zakten we nog eens af naar het zuiden. Niet dat het daar veel warmer was, het was hoe dan ook een ideaal loopweertje: 16° en niet te veel wind. Zoals steeds een massa deelnemers aan "De Motten", waar vroeger SK Tongeren nog voetbalde en zelfs in 1ste klasse! Toen ging ik er supporteren maar nu, een dikke 30 jaar later, ga ik er zelf sporten: dat had ik me toen helemaal niet kunnen inbeelden. In die periode is er zoveel gebeurd, dat het gewoon niet te overschouwen valt......Lopen deed ik toen nog niet, maar fietsen des te meer, en net dat is waar ik nu totaal geen behoefte meer aan heb. Ik heb dit jaar al 0 km op het "ijzeren ros" afgelegd, maar wel al 1600 km gelopen (dit zou bijna 5000 km fietsen betekenen).
Af te wachten viel hoe fris ik zou zijn vandaag want vorige week had ik 133 km afgelegd. Dat zou blijken na de start, want heel "lekker" liep het niet, of het zou moeten zijn vanwege het niet licht lopend parcours met vals plat, bochten, kasseien en een helling. Dat alles twee keer met een passage op de piste voor de tweede ronde. Het vrij omvangrijke groepje, waarin ik me aanvankelijk bevond, dunde stilaan uit, maar nog 2 joekels van +55 jaar gingen vlot mee en dat waren zoals steeds Luc & Louis. In't begin van de 2 de ronde dreef ik het tempo op en enkel de 1ste vrouw, Isabel Sluijsmans, volgde nog een tijdje. Wat later was ik alleen, maar nog moest ik een tandje bij steken omdat Louis niet van plan was om te gaan slapen. Uiteindelijk kon ik mijn eerste plaats nog behouden met heel wat moeite en maar 12" voorsprong. In mijn rush stak ik nog enkele jonge kerels voorbij, en eindigde nog bijna in de top 20! Uiteindelijk werd ik 23ste in totaal met maar liefst 435 finishers. Voor het eerst dit jaar was ik niet bij de eerste 20, maar ik was uiteraard "tevree"! Vooral ook omdat dochters Judy, Queeny & Darlene en mijnheer Pol waren komen kijken. Na de prijsuitreiking reden we naar Genk, voor een barbecue samen met werkmakkers. Ondertussen was ik "bijna" vergeten dat ik me ingeschreven had voor het Belgisch Kampioenschap 10000 meter in Heusden-Zolder voor morgen... 
