Vijf uur vanmorgen : de wekker gaat en de lucht buiten is zwaar bewolkt. Omdat ik geen zin heb om mijn boeken naar de vaantjes te hebben en eigenlijk ook omdat ik geen denderend vertrouwen heb in de kooplust en -kracht van de bezoekers van de markt, besluit ik niet deel te nemen. Spijtig van het inschrijvingsgeld maar ik neem liever geen risico's. Dus terug naar bed. Om negen uur begint het te kriebelen : een rommelmarkt zo dicht bij de deur... ik neem toch maar een kijkje onder een nog steeds zwaar dreigende hemel. Midden het parcours zie een groot 'gat' in de standen, mijn stand dus, niemand die rommel genoeg mee heeft om mijn standplaats op te vullen. Misschien ook bang om bij een stortvlaag er niet in te slagen om alles te bedekken met een zeil of zo. Zoals gewoonlijk is er weer enorm veel rotzooi te zien, ik bedenk hoeveel grote (voor de duidelijkheid : afval)containers er nodig zouden zijn om al die vodden en slunsen op te bergen. Op het einde van het parcours valt er wat regen in de lucht. Enigzijds vervult me dat met wat troost : gelukkig toch dat ik hier zelf vandaag niet sta, maar voor de standhouders is het echt balen : een stevige wind, een bewolkte hemel en af en toe een vlaagje regen... Waar ik passeer en er boeken te koop liggen kijken mensen me vaak hoopvol aan, met het verlangen dat ik hen verlos van hun voorraad onverkoopbare boeken en rotzooi. Eigenlijk zijn er maar twee die mooie zaken meehebben : een boekhandel uit Damme en iemand die zijn privécollectie verkoopt. Zo vind ik toch nog drie mooie boeken, ondanks dat het al middag is. De hele tijd door word ik aangesproken door mensen die boeken willen vekropen. Liefst laat ik ze naar de winkel komen want twee op de drie heeft weinig verkoopbaar materiaal aan te bieden. Elke keer als ik op huisbezoek ga en rommel moet bekijken voel ik me wat bedot, in elk geval vind ik het tijdverlies. Vlug haast ik me naar de wagen en vertrek richting winkel.
Zoveel volk in de stad maar hier aan mijn winkel passeert geen kat vandaag, andere dagen trouwens is het niet veel beter. Denkelijk ligt dit aan de ligging van mijn winkel. Op 20 meter van de Burg waar iedereen komt kijken naar het stadhuis en de H. Bloedkapel. Door stedelijke reglementen is het echter verboden om publiciteitsborden neer te planten in de buurt van beschermde monumenten. Bovendien vertikken de meeste mensen om binnen te gaan in een galerij, ze denken immers dat ze er niets dan rommel en toeristische bazaar zullen vinden. Niets is dus minder waar want ik doe dag en nacht mijn best om een uniek aanbod te creëren.
Je kan hier een muis horen lopen of een naald horen vallen. Het is hier zo stil als op het kerkhof. Gelaten hou ik de wacht met de twaalf apostelen, Antoon met zijn Zwientje en met nog vele andere lieve heiligen van God...
Een uurtje geleden kreeg ik drie Chinese jongedames binnen. Eentje keek enorm scheel. Ik deed mijn best om de andere kant op te kijken want ik wilde haar niet in verlegenheid brengen. Maar het is net als met die oudere dame die ik net zag passeren, met een bult op haar rug als die van een kameel of dromedaris. Je kan niet anders dan er naar te kijken... Bijkomend probleem met die Chinees was dat haar ogen beide wat naar buiten keken, vreemd hoor. Als ze de prijs vroeg van enkele zaken kreeg ik het even heel moeilijk : bedoelde ze het boek aan haar rechterzijde of aan haar linkerzijde? Daarom vroeg ik haar vriendelijk om het door haar beoogde boek aan te wijzen. Een mooi geïllustreerd werk over Uilenspiegel, in het Frans. Met zijn drieën haalden ze al hun kleingeld boven, toch één boekje verkocht vandaag...
Net kwam er een kwezeltje binnen. Ze koopt liefst kapotte gipsen beelden die ze dan zelf kan restaureren. Eigenlijk bakt ze er niet veel van. Eerst probeert ze de breuken te herstellen met haar zelfgemaakte lijm, daarna werkt ze alles bij met gips, als het nodig is maakt ze ontbrekende lichaamsdelen als een hoofd of een arm met hand na, en tenslotte een ferme couche verf er over... Telkens worstelt ze met de dwanggedachte dat elke beeld dat in haar pollen komt moet overschilderd worden. De originele kleur is altijd de beste, als er slechts enkele stukjes verf mankeren dan kleur je dat best bij. Maar deze dame vindt zichzelf zo goed dat ze elk beeld volledig opnieuw beschildert, het resultaat mag ... niet ... gezien worden. Zo lelijk als je maar denken kan. Als kleuren gebruikt ze enkel donkerbruin, donkergroen, donkerblauw en donkerrood. Je kan de door haar vermassacreerde beelden er zo uit halen. Van al haar kunstwerken maakt ze digitale foto's waarmee ze dan rond gaat leuren bij andere kwezeltjes. Gelukkig zijn de foto's van slechte kwaliteit en tonen ze de beeldjes mooier dan ze zijn. Haar beste klanten zijn waarschijnlijk blinden en slechtzienden. Gipsen beelden koop ik vooral voor de toeristen, zo zijn Nederlanders tuk op een oude Vlaamse gipsen OLV, het kost niet veel geld en het is folklore, bij hen vinden ze weinig heiligenbeelden omdat het land vooral protestants is. Ook is het zo dat vele heiligen enkel of meestal enkel in een gipsen uitvoering te vinden zijn, bv. Antonius, Donaas, Rita, ... Het mooiste gipsen beeld dat ik heb is een OLV met Jezus die de zielen in het vagevuur troost en loutert met een kroon vol bloemen. Ook enkele musicerende engelen en enkele OLV-beeldjes gemaakt door Jeanne Hebbelynck.
Het is hier zo rustig als in een mortuarium, ik zweef tussen wakker zijn en indommelen. Slapend rijk worden zit er echter niet in hier. Best dat er geen vervaldatum staat op mijn boeken en antiek.
Vandaag (ik bedoel natuurlijk gisteren dinsdag) iets heel moois op de kop kunnen tikken. Sint-Antonius met zijn varkentje, een meter hoog, in eikenhout. Een pareltje en echt zeldzaam. Hier en daar zijn er sporen van polychromie, er zijn vooral groene verfresten merkbaar. Toontje kiekt zoals hij altijd zou moeten kieken, tistezeggen verstandig, kalm en bedaard. Zijn zwientje is, zoals alle zwientjes trouwens, ook niet van de domste. Met spits(vondige) oogjes kijkt het je aan. Het beeld stond al lang te koop maar viel nogal duur uit. Velen (vele antiquairs) zijn geroepen maar weinig uitverkoren. Meestal wil men alles voor een prikje kopen en er dan grove munt uit slaan. Maar zo werkt dat volgens mij niet. Zo zag ik in Damme een soort antiquair rondlopen, op zoek naar een koopje, boeken over antiek wellicht. Vol leedvermaak keek ik hoe hij - om 16u00 notabene - nog alle boeken in de dozen ondersteboven haalde. Wat laat om nog iets interessants te vinden. Op veilingen koopt hij lelijke beschadigde schilderijen op voor een prikje. Nadat ze gerestaureerd of beter gezegd opgelapt zijn en een nieuwe lijst gekregen zijn ze plots dertig maal meer waard. Ik help graag zoeken met de mensen als ze iets specifieks willen maar voor deze man kan geen enkele hulp baten : of hij heeft het al of het is te duur of t's maar dit of maar dat... Telkens als ik hem zie denk ik 'Laat deze kelk aan mij voorbij gaan'.
Heel zeldzaam zoniet uniek is mijn aanwinst van twaalf mooie beelden van de apostelen. Ik denk dat ik ze beter voor me zelf hou want zoiets kom je geen twee maal tegen. Elke apostel is voorzien van zijn attributen. Ook de Judas zit er bij. Een dame vandaag wilde het apart kopen om het aan haar man te schenken als een laat verjaardagsgeschenk. Dat spreekt natuurlijk boekdelen. De beelden zijn een halve meter hoog en naast elkaar geplaatst is het best wel indrukwekkend.
Verder nog een mooi ja-knikkertje gekocht, een antiek exemplaar, een afbeelding die ik nog nooit eerder zag. Eén telefoontje morgenochtend en 't is verkocht.
Blij dat de NVA zo goed gescoord heeft. Hopelijk kan Bart De Wever zijn beloften waarmaken. De Walen bibberen en beven, en daar hebben ze allr reden toe. Het is voldoende bewezen dat de Walen ferm profiteren van onze welvaart en ze beseffen dat héél héél goed. Natuurlijk proberen ze hun luizenleventje te behouden. Ik heb het hier duidelijk over de luie Walen want er zijn ook veel Walen die harde werkers zijn, denken we bv. aan al de landbouwers.
Spijtig ook dat het Vlaams Belang zo veel stemmen verloor, al is hun resultaat nog behoorlijk gezien de omstandigheden. Dewinter beweert terecht dat de NVA met een groot deel van hun stemmen is gaan lopen. Natuurlijk is het VB zelf grotendeels verantwoordelijk voor die terugval. Vooreerst de onvrede met Frank Vanhecke die nochtans een heel goed politicus is, ook als mens wordt hij door al zijn kennissen diep gewaardeerd. En tenslotte is er natuurlijk de te harde taal die het VG hanteert. Misschien kunnen ze best eens kijken naar de NVA, Bart De Wever pakt de zaken veel subtieler aan.
Hopelijk moet De Wever niet te veel toegevingen doen bij de vorming van de nieuwe regering. Gelukkig staat hij veel sterker in zijn schoenen dan Leterme destijds, de tijd zal uitwijzen of er eindelijk verandering kan komen in dit apenland : rechtvaardigheid, respect en veel meer zelfstanidgheid voor de Vlamingen.
Doordat het vadertjesdag was én wegens de verkiezingen wellicht was er heel weinig volk in Damme. Weeral! Waar je zou verwachten dat op moedertjesdag vorige maand en gisteren op vadertjesdag dat mensen zich een extraatje veroorloven, wel : mis poes!
Het publiek bestond vooral uit verzamelaars die alles al hebben en eens willen kijken wat een ander in huis heeft. De hele tijd reacties als 'A ja dat heb ik ook, oh ja dat heb ik al lang, ewe ja mien boek is meer versleten... Maar daar bak ik geen brood mee.
Dikwijls ervaar ik dat mensen zelfs geen vijf euro meenemen naar de boekenmarkt, hoe kan dat nu toch? Waarom komen ze dan eigenlijk? Als ik wat krap zit, letterlijk dus, dan blijf ik liever thuis of in de winkel, in plaats van de mensen te gaan ambeteren. En geld om te gaan sneukelen of pinten te pakken dat hebben ze dan wel. Eigenlijk amusant om de mensen te bestuderen : hoe ze boeken behandelen; commentaar geven en dan weer verder lopen.
Dat beloofde dus : geen kat te zien en wie er wel was kocht niets. Zelfs de honderden boeken aan één euro, sterk afgeprijsde boeken allemaal, konden de bezoekers nauwelijks bekoren. Gelukkig kon ik wat verkopen aan collega's en was er één heel goeie klant die een mooi lithootje van Jean Milo kocht. Na een uurtje inpakken vertrok ik rond negentien uur richting Brugge die Schone.
Ingebruikname van de gerestaureerde beiaard te Brugge
Zaterdagavond was het eindelijk zo ver : de beiaard zou weer spelen, na maanden van hard werken. De oude historische klokken kregen een grondige opknapbeurt, nieuwe klokjes werden gegoten en massa's draden of kabels en andere stukken werden vervangen. Nog is alles niet af maar tegen september zou alles af zijn.
Ik was een halfuurtje voor aanvang van het concert aanwezig op de binnenkoer van de hallen. Ideale plaats om rustig naar de beiaard te luisteren. Vele honderden mensen vulden de volledige ruimte. Er werden mantels uitgedeeld aan mensen die het wat koud hadden.
Intussen schouwde ik de grote grijze voorbijrazende wolken rond de beiaardtoren. Vooravond van de verkiezingen. Dreigende onweerswolken, dat beloofde voor de volgende dag...
Rond halfnegen rolden de eerste klanken als een zacht tapijt van uit de halletoren over de hele stad. Zalig gewoon en inderdaad : de klokken klonken veel zuiverder dan voorheen. Frank Deleu, de zeer aangenamen en onvolprezen nieuwe stadsbeiaardier, verdient een flinke pluim. Samen met zijn twee medewerkers en een brass band die muziek van rond 1500 evoceerde zorgde hij voor een heel bijzondere en door iedereen fel gesmaakte avond. Ik bleef niet tot het einde want ik had geen jas mee en was nogal fris. Tijd om de wagen te laden voor de boekenmarkt te Damme.
Zoals reeds vroeger gemeld ben ik naarstig de boel aan het kuisen. De schrik zit er in : als de buurvrouw nog eens een kobbenet ziet hangen is ze in staat me aan te klagen wegens bezit en houden van dieren in huis, wat ten strengste verboden is in dit gebouw... Met nieuwjaar schenk ik haar een scherp brilletje of een betere telescoop, zo kan ze me nog beter stalken en ambeteren. Dat ze eens leert lezen of een andere hobby zoekt...
Het opruimen van mijn appartement verloopt heel heel moeizaam. Niet omdat er zoveel stof ligt of zo maar omdat ik ontzettend veel zaken heb bijgehouden de laatste vijftien jaar. En telkens zit ik te snuffelen in al die zaken. Duizenden bladzijden nota's die ik maakte in het rijksarchief hier en in andere archieven, ivm met de eigen stamboom of met de geschiedenis van Eggewaarts en de Westhoek. Of gewoon interessante zaken die ik vond. Heerlijk, neuzen in eeuwenoude documenten, misschien als eerste en misschien ook soms als laatste. Natuurlijk wil ik al deze vondsten niet voor mij alleen houden, ooit - als ik eens vijf minuten tijd heb - zaal alles uitgegeven worden in tijdschriften en andere publicaties. Binnen hier en een paar dagen zal het meeste leed geleden zijn.
Zaterdagmiddag was ik boodschappen gaan doen. Even voor de Delhaize hoorde ik schuin achter mij een iets rijden op de kasseien, ik keek om en moest onmiddellijk opzij springen voor een erg gehaaste corpulente gehandicapte in een luxerolstoel op luchtbanden en blijkbaar met een zware batterij gezien de grote snelheid. De rolstoel vlamde de Delhaize binnen en even later was ik er ook. De rolstoel belemmerde elke passage en de man was doodleuk alle broden aan het bepotelen. Ik was zo vriendelijk om zijn brood in de snijmachine te steken en het dan in een papieren zak te verpakken. De man vlamde verder de winkel binnen en pakte (sorry, ik bedoel 'nam', pas later zou het 'pakken' blijken...) overal winkelwaar en stopte het in een grote plastic tas die tussen zijn voeten stond. Enkele minuten later sta ik aan te schuiven aan de kassa om te betalen. Plots zie ik de rolstoel aan de overkant van de kassa voorzichtig richting uitgang rijden. Eén seconde kijkt de man me met eer rare blik in de ogen aan. Ik dacht dat hij nog een broodje wilde maar ... hij passeerde het broodrek. Dan dacht ik nog - wat naïef achteraf gezien - dat hij een gekoelde frisdrank wilde nemen uit de bak vlak naast de ingang. Maar daar gekomen gaf hij (onhoorbaar natuurlijk) gas en vlamde naar buiten. Ik riep naar de kassierster dat de man er vandoor ging zonder te betalen. Iedereen keek om maar de vogel was natuurlijk al gaan vliegen. Ik had zelf geen goesting om aan 25 km per uur de man te achtervolgen en dan te proberen op klaarlichte dag een gehandicapte te belagen... Wat zou men van mij niet denken? Foei, ene gehandicapte beroven...
De kassierster reageerde eerst niet, en ik vroeg of ze geen Vlaams verstond. Oeps, dat was inderdaad een probleem want madam was uit een Oostblokland hierheen gekomen en vindt het blijkbaar niet nodig om zich volledig te integreren. Toen ze de situatie doorhad haalde ze haar schouders op en werkte door, op haar trage tempo wel te verstaan.
Welnu, moest ik als werkgever horen dat mijn personneel de dieven zomaar laat weglopen (of wegrijden hier) dan vloog dat mens stande pede buiten. Want : wat een mentaliteit!
Enkele trouwe lezers dachten dat ik op reis ben geweest omdat ze hier al twee weken geen nieuws meer lezen. Niets is echter minder waar. De échte reden is te vinden in een woedeaanval van een buurvrouw. Ze deed namelijk een afgrijzelijke ontdekking. Alhoewel ze helemaal niet nieuwsgierig is en zich nooit met een ander zijn zaken bemoeit, keek ze enkele weken heel toevallig (wellicht met een verrekijker of zo) van op de straat naar mijn vensters. Hevig geschrokken moet ze dan zowaar in elkaar gezakt zijn, het bewustzijn verloren hebben en heeft men de MUG laten komen! Na een hectische reanimatie ter plaatse zal ze met ogen zo groot als die van de koeien in de wei sprakeloos met haren vinger naar boven gewezen hebben... En vele buren zullen met grote ontzetting naar mijn vensters gestaard hebben. Onder hen zeker ook die buurvrouw die er een viertal buitenechtelijke relaties op nahoudt, zonder dat haar (nogal simpele) man er erg in heeft... Zo druk bezig in het leven maar toh nog tijd genoeg over om zich te vergapen aan de vensters van de buur. Ook ene commere eerste klasse.
Het was pas enkele dagen later dat ik er erg in had dat er iets serieus mis was met mijn vensters... Enkele buren staarden me met vreemde ogen aan, de buurvrouw hierboven beschreven was in geen straten te bekennen... en ik verstond er niets van. Totdat, enkele dagen later, iemand me liet weten dat er me een serieuze zaak boven het hoofd hing, een zaak van groot algemeen belang...
Wat bleek nu? Dat mens van hierboven had met haar spionagemachien enkele grote 'kobbenetten' gezien. Voor de duidelijkheid : voor onze vrienden uit Nederland : een kobbenet is een spinneweb. Voor wie niet kan lezen : ga (terug) naar school!
Twee grote kobbenetten, op een meter van elkaar. Amai, nu viel mijn euro, vandaar al die rare gedragingen bij enkele buurvrouwen.... Vandaar al die onrust en angst in hun ogen... Ik stormde dus naar boven en zag - achter het zware overgordijn - inderdaad die twee kunstwerkjes hangen. Wat hoger verstopten zich de bewoners of bewoonsters : de spinnekoppen. Wellicht - maar ik kan enkel gissen daar ik niet beschik over de uiterst gesofistikeerde apparatuur van mijn buurvrouw ) waren de arme spinnetjes daar halfdood van de honger hun laatste dagen aan het slijten. Uitgehongerd wachten op de klanten die maar niet komen, dat gevoel komt me wel wat bekend voor... Wachten tot er een argeloze voorbijganger in hun netten vast raakt en de bezoeker dan helemaal uitschudden tot hun laatste snik... (Zover zou ik het echter echt niet drijven hoor, dus kom gerust onbevreesd naar de winkel, ik zal echt waar niet bijten!)
Vol compassie kon ik de beestjes bij hun lurven vatten en door het raam kieperen. Ik ben werkelijk benieuwd of de beestjes het nu goed stellen en of ze tijdens hun vrije val onderweg, bij imijn onderburen bijvoorbeeld, niet blijven hangen zijn... Arme beestjes toch.
Nog een vaststelling ivm de rommelmarkt te Izegem, de zogenaamde Patersmarkt. Ik heb maar één ollander gezien en gehoord gedurende de hele dag. Een teken aan de wand dus dat hier niets te rapen was.
Eergisteren zaterdag was er de jaarlijkse Joris van Severen-herdenking in het steegje nabij zijn vroegere woonplaats. Zeventig jaar geleden werd Joris samen met nog enkele Bruggelingen en andere mensen weggevoerd naar Abbeville. Beschouwd als landverraders of spionnen voor de Duitsers. Het is echter zo dat op het moment van de aanhouding geen bewijzen bestonden dat van Severen zou meewerken met de Duitsers. Net zoals Irma Laplasse werd hij dus onschuldig vermoord.
Zelf ben ik nogal Vlaamsgezind, niet echt van huize uit, want thuis werd er nooit over politiek of ao gesproken. Vlaanderen wordt op grote schaal uitgebuit door Wallonië, ontkennen kan niet want erde bewijzen staan zwart op wit op papier. Dus er moet gehandeld worden zodat onze vrienden uit Wallonië heel goed beseffen dat ze zelf heel wat meer inspanningen mogen doen om zelf hun schulden en uitgaven zélf te regelen zodat Vlaanderen niet steeds opnieuw in een Sinterklaaskostuumpje moet worden gewrongen.
Het is natuurlijk zo dat het heel moeilijk zou zijn om Vlaanderen en Walenland volledig op te splitsen maar er zijn wel verregaande mogelijkheden. Indien de Walen niet volledig allen willen te komen staan zullen ze met meer inzeet over de brug mogen komen. Zoniet : laat ons in vriendschap uit elkaar gaan broeders...
Als je terugblikt in de geschiedenis dan zie je dat er vandaag te weing grote figuren zijn in Vlaanderen, redenaars die alom door het Vlaamse volk op handen gedragen worden. Er is veel te veel verdeeldheid en da Walen lachen zich onnozel met ons. Mannen zoals Hugo Verriest en Cyriel Verschaeve konden grote massa's volk begeesteren.
Onlangs ontdekte ik in een boek tal van oude krantenatikels over het overbrengen van de stoffelijke overschotten van Verschaeve naar Vlaanderen. Een grote Vlaming die terug keerde naar zijn eigen Vlaanderen. Al de speculaties vanaf het ogenblik dat men in Oostenrijk merkte dat het gebeente van Verschaeve de benen had genoemen of was gaan vliegen. Heel spannend allemaal. Later de begrafenis, ontgraving en definitieve begrafenis te Alveringem. Misschien kan ook het stoffelijk overschot van Joris van Severen terugkeren naar Wakken of Brugge, misschien eerst via een tussenstop op de Ijzerwake in een augustusmaand. Ook dit zou niet zonder problemen zijn want de dichtste familie zou er steengerust in zijn. Wie weet mogen we deze zaken nog meemaken.
Moesten de grote Vlaamse politiekers wat meer overeen komen dan konden ze de verkiezingen op één been winnen. Bart Dewever met Franck Vanhecke en Dedecker zou zeker volstaan. En misschien ook met Leterme, die dit maal echt iets te zeggen zou kunnen hebben... Maar neen, het is elk voor zich. Verdeel en heers. Allemaal Einzelgangers en met als resultaat : geen resultaat, geen macht in de regering, geen en dus slecht bestuur. Die vier laatstgenoemden samen kunnen gewoon 60 procent of meer van de stemmen binnenrijven. Maar wie ben ik?
Vandaag de hele dag te gast op de Patersmarkt te Izegem. Heel veel verwachtingen had ik niet voor deze dag en het werd zelfs nog erger. Toen ik omstreeks kwart voor zes deze morgen op het parcours aankwam zag ik al genoeg. Weinig standhouders en nog minder bezoekers. Wellicht trok iedereen vandaag naar de rommelmarkt in het nabije Kortrijk. Het aanbod : ongelooflijke rommel en rotzooi. Ik zag werkelijk zowat niets dat me ook maar enigszins kon bekoren. Het was voor de meesten een mooie wandeling door het rijkelijk door de zon overgoten rommelmarktparcours. De organisatoren waren heel vriendelijk maar ... met vriendelijkheid koop je natuurlijk niets.... De hele dag door kreeg ik complimentjes over mijn aanbod : heiligenbeelden a volonté, mooie boeken, curiosa. Alles (redelijk) netjes opgesteld in en rond het grote portaal van het klooster van de Capucijnen. De hele dag ook werd schamper gereageerd op de aanwezigheid van de vele heiligen die ik een plaatsje gaf aan de gevel van dit klooster : 'Kijk, de paters gooien al de heiligen buiten. Ze zitten zonder geld want ze moeten zwijggeld helpen betalen aan die mottigaard uit de Bosmolens. De Kerk geraakt haar boodschap en nu ook haar intererieur niet meer kwijt. Enz. enz. Wat de Bosmolens betreft hoorde ik nadien dat dit de woonplaats zou zijn van het beruchte neefje van bisschop Vangheluwe. Eigenaardig dat die niet op tv komt, blijkbaar heeft hij de bisschop en het bisdom veel zwijggeld afhandig gemaakt... Er heerste een nogal uitgelaten sfeer, de verkopenden waren in 'form', de meesten hadden zich goed bevoorraad met allerlei drankjes en hapjes. Naast mij stond een wijnhandelaar, honerden mensen proefden er van de verschillende witte en rode wijnen. Zo ook ik, wat doe je niet allemaal als je je een 'brokke' verveelt. Ook geen gebrek aan foorkramen met etenswaren. Toen een rijdend frietekot zijn vetketels opwarmde werd de hele buurt vergast op een walm van oververhit en oud frietvetolie (of hoe noem je dat?). Blijkbaar gooiden ze in dat goedje ook olibollen. Niemand die ik echt met smaak zag eten. Het geheel leek dus nogal sterk op een braderie. Een braderie waar iedereen aan het eten en het drinken was maar waar bijna niemand andere zaken kocht. Blijkbaar vonden ze mijn boeken nogal droge kost of ... zijn er in Izegem veel mensen die nog niet kunnen lezen.... Het leuke was vooral de aanwezigheid van heel wat ... zal ik het mini-fanfares noemen... Een scoutsgroep speelde vrolijke deuntjes, een trommelkorps deed zijn ding, ... Dan passeerde er een zeer mottig ensemble, op één na getooid met een afrokapselprijk, zo'n een groot bos vuil zwart krullend haar. Ze speelden beroerd en dat zal naast hun onbekwaamheid ook wel te wijten zijn aan geestrijke dranken. Een schamel zootje ongeregeld. Een pater stond net een babbeltje te slaan met mij toen die bende voorbijtrok. Plots riep één van die typen luidop : 'Hei vule Roger!!!' Amai was me dat verschieten zeg! Ik keek naar de pater omdat ik dacht dat ze dit naar hem riepen omdat ze aan het kruis om de hals zagen dat dit een priester was. Hij op zijn beurt keek naar mij en dan naar mijn heiligenbeelden... In elk geval vond ik het een laaghartig vertoon, een schop onder de gordel voor de religieuzen die niets 'mispekkeld' hebben... Daarna schoot ik in een luide lach en riep : stelletje mislukte amateurs, is er hier geen muziekschool misschien??? Waarop heel het gezelschap en wij in een lange luide lach schoten. Gelukkig is er de humor, dit kan veel relativeren. Rond zestien uur kwam er plots een jonge gast verkleed in een buitensporig nonnetje. Een zwarte gordijn rond zijn lichaam, een zwarte kap op zijn kop en onder zijn 'rok' zwarte 'netkousen'. Over zijn kleed een groot koperkleurig kruis van een halve meter hoog. Natuurlijk was het mormel stomdronken en vergezeld van een meute dronken vriendjes. Ze liepen recht op mijn kraam af en eisten een fotosessie. Ik antwoordde de zuster dat ze voor mijn part naar de maan kon vliegen en de pret kon niet op. Daarna trok ik de nepnon aan haar kap over een tafel met boeken en liet hem heel duidelijk weten dat ik het niet kon appreciëren dat ze nonnetjes belachtelijk maakten met hun dwaas vertoon. Natuurlijk lach ik ook graag maar er zijn grenzen. Intussen waren er enkele allochtonen of zo door mijn kraamomheining geslopen en waren een grote paternoster aan het bekijken. Eentje zei dat zij 'véél geloviger" zijn dan wij katholieken. En dan nog iets over een bisschop of zo. Daarop vroeg ik wat voor daden hun geloof met zich meebracht, behalve terroristische aanslagen en blemmering om te werken zodat sommigen (of meer) gewoon profiteren van onze welvaartsstaat. En hoe het ziet met de mensenrechten in al die Islamitische landen. Omdat ze hier niet onmiddellijk konden of wilden op antwoorden verlegden ze da aandacht weer naar die paternoster. Blijkbaar was de gebruikte houtsoort niet goed voor hen, ze noemden een rare naam van een soort hout waarvan de door hen gezochte gebedssnoeren moeten gemaakt zijn. Wat een onzin. Indien goed bevonden worden deze paternosters dan in hun thuisland verkocht voor woekerprijzen. Ook vragen ze steeds maar de prijzen van mijn wierookvaten en monstransen. Wat steken ze daar in Godsnaam mee uit? Voor mij is het duidelijk : wellicht zoek ik volgend jaar een andere lokatie om mijn zaken te slijten. De verkoop was werkelijk ondermaats. Gelukkig heb ik enkele contacten kunnen leggen en werd me beloofd dat ik een interessant document uit de 17e eeuw over Izegem zou kunnen kopen. Blijbaar een legger of terrier met alle bezittingen van een adelijke familie, privéarchief dus. Ik ben benieuwd.
Met loodzware schoenen maar toch overtuigd dat ik kans maak om deze zaak tegen proximedia te winnen stapte ik om half zeven deze morgen de trein op. Omdat ik toch iets deftigs wilde meemaken deze dag stapte ik uit in Brussel Zuid om een bezoekje te brengen aan de markt op het Vossenplein. Bergen, letterlijk bergen oude vodden en kledij, stinkende tapijten, schilderijen met gaten in, door regen en water aangetaste zaken allerlei, je kan het je bijna niet voorstellen. Ook duizenden waardeloze of bijna waardeloze boeken, recht uit vochtige kelders en vuile zolders, beschadigd en vies, wat een rotzooi. Af en toe kan je gelukkig een mooi item op de kop tikken. Ik vond - heel toepasselijk vandaag - een boekje over gerechterlijke dwalingen en een heel bruikbaar boekje 'Humor in de Kerk' van de pastoor van Meetkerke zaliger.
In een cafeetje op het Vossenplein bestel ik een kom soep, lekker... Naast mij zitten twee Nederlandse dames, twee zuur kijkende dames op leeftijd. Ze staren naar hun glaasjes met groene thee. Eentje zegt : 'Daar kikker ik nu echt van op.' En - haar zuurgroene gelaat en de thee bekijkend - kan ik daar volledig in komen.... De andere zegt : 'I k vraag lekker nog een extra klontje want ik val bijna flauw van de honger en zo'n klontje is toch zo ontzettend lekker meegenomen.... Amai niet te geloven ...
Dan via de Blaastraat, passerend langs winkeltjes met namen als 'De volle blaes' naar de Zavel, tot in de Regentschapstraat nr 4 alwaar ik de Rechtbank van Koophandel binnenstapte. Een mierennest van geheimzinnig doende advocaten en zenuwachtige mensen, wellicht allemaal handelaars gezien de locatie hier. Blijkbaar zijn er afzonderlijke zittingsdagen voor nederlands- en franstaligen. Vanmorgen waren er een tachtigtal zaken die moesten voorkomen. Mijn zaak stond ergens op de veertigste plaats. Om negen uur zou de zitting / vertoning beginnen maar een kwartier later was er nog geen woord gevallen. Plots riep de greffier 'De rechtbank' en iedereen veerde recht. Het was een echte marathonzitting : de meeste beklaagden gaven verstek en werden bijgvolg in het ongelijk gesteld. De 'zittende' (of hoe noem je dat?) was een charmante dame van zo'n vijftig jaar, ze bleek heel begripvol en met behulp van een drietal bijzitters probeerde ze steeds de beste oplossing te vinden.
Na een half uur zitting hoor ik mijn naam roepen door de griffier. Blijkt dat de advocate van de tegenpartij, van Proximedia dus, was aangekomen. Een heel mooie jongedame in mooie zwarte toga wenkte me naar de wachtzaal. Deze advocate was nog piepjong en verving de eigenlijke advocate. Blijkbaar had laatstgenoemde geen zin om zelf naar de rechtbank te komen, ook al heeft ze haar bureau in dezelfde zaal. De vervangster was heel vriendelijk, zoals alle advocaten natuurlijk, en vroeg me of ik akkoord ging met de eisen van haar klant. Waarop ik - enigszins gehinderd door de oogverblindende en ontwapenende schoonheid van dit mooie schepsel - mijn hoofd bij mijn zaken probeerde te houden. Mijn antwoord klonk als volgt. Mevrouw, met alle respect voor uzelf, maar ik kan moeilijk akkoord gaan met de praktijken van uw opdrachtgever. Als je proximedia op google intikt krijg je spontaan de vraag 'bedoel je proximedia klachten' of zo. En binnen 0,17 seconden krijg je 1400 hits, 1400 gevallen dus over de wanpraktijken van Proximedia. Doordat ik me zodanig bedot voel door Proximedia kan ik helemaal niet akkoord gaan. Ze belde de eigenlijke advocate van Proximedia op en legde mijn voorstel voor. Ik stelde namelijk voor om de zaak als volgt te regelen. De betalingen die vroeger door mij al gebeurden laten we zo. De betalingen die men nu nog van mij eist + schadevergoedingen en zo voor een bedrag van meer dan 6000 eurootjes of zo wordt door Proximedia kwijtgescholden. Ook wil ik niet opdraaien voor de gerechtskosten. Indien Proximedia hiermee akkoord gaat wil ik de zaak laten rusten (alhoewel ik dat toch een beetje laf vind van mijnentwege, een gemakkelijkheidsoplossing). Indien Proximedia hier niet wil op ingaan, zal de zaak door de rechtbank moeten beslist worden. Het spreekt vanzelf dat ik dan alles uit de kast haal om een heel uitvoerig beeld te schetsen van de wanpraktijken die ik moest ervaren. En dan dient Proximedia héél goed te beseffen wat voor negatieve reclame dit voor haar bedrijf zal meebrengen.
Na een paar lange telefoons gaf de lieftallige advocaten mij poeslief te kennen dat de rechtbank zou moeten beslissen. Ok voor mij, niets aan te doen. Even later komt mijn zaak voor en we stappen tot bij de balie met de rechters. De advocate vertelt de rechter dat ik in fout ben doordat ik geen premies meer betaalde ondanks mijn handschriftelijke akkoord bij het begin van het contract. Toen keek de rechter naar mij, eindelijk. Ik haal een hele map papieren voor en begin gewoon met te zeggen dat ik geen waar voor mijn geld gekregen heb, een waardeloze website dus én dat de prijs voor dat onding schandalig hoog is. En dat ik dat nu allemaal eens haarfijn zou uitleggen. De tegenadvocate, die duidelijk niet veel nederlandz verstaat, knikt altijd maar vriendelijk... Ik wil mijn betoog beginnen maar de rechter oordeelt dat er geen tijd was vandaag om te pleiten en dat we dat op een andere manier moesten oplossen. 'Volgende'...
De tegenadvocate neemt nu een blaadje van een grote stapel en legt me in heel gebrekkig nederlands uit dat we beiden besluiten moeten neerleggen. Eerst moet ik mijn ding doen, zeggen wat ik over de hele zaak denk en dan mag zij antwoorden. Dan ik weer en dan weer zij. Tenslotten kom ik als laatste aan het woord, t'is te zeggen op papier natuurlijk. Steeds moet een kopietje naar de rechtbank gestuurd worden. Omdat we allen voldoende tijd noidg hebben om te antworden op elkaars bemerkingen werd er een tijdsschema voorgesteld : dit liedje zal dus minimum duren tot eind november.... Na het invullen van dat schema nemen we heel vriendelijk afscheid. Daar gaat ze en zo'n schoonheid ... (heb ik hier in de rechtbank ... niet gezien). Hopelijk zie ik haar de volgende keer terug al moet ze haar boontjes niet te weken leggen, geheime wapens zal ik niet toelaten. Het zal hard tegen ?onzacht? zijn.
Wanneer ik de zaal verlaat krijg ik onvermoede bemoedigingen in de vorm van enkele schouderklopjes. Een advocaat spreekt me aan : 'Meneer, je hebt dat goed aangepakt, kan niet beter. Ik ben advocaat en hier heb je mijn kaartje.' Waarop ik droogweg repliceer : 'Als ik het zelf zo goed heb gedaan dan heb ik toch geen advocaat noidg?' Maar kom, je weet toch nooit, en ik neem zijn kaartje mee.
Hoe dat het mogelijk is dat Proximedia haar oplichterij ongebreideld voort kan zetten begrijp ik niet.
Als ze in de rechtbank te Brussel honderden zaken per jaar moeten behandelen ivm één bepaald bedrijf, moeten er toch vragen rijzen???
Ik ben benieuwd of politiekers hier iets aan kunnen doen.
Uiteraard heb ik niets tegen webdesigners maar ze moeten een eerlijke prijs hanteren. En 10 000 euro voor een stomme statische ouderwetse site is ronduit oplichterij. Het enige wat telt is geld incasseren, klachten worde genegeerd of afgewimpeld. Verschillende professionele webdesigners hebben me verzekerd dat ze eenzelfde website kunnen leveren aan 200 euro, wat een verschil zeg met die gangsters van Proximeia, je moet enkel een domeinnaam laten registreren, zo'n flutwebsite opmaken in een uurtje en klaar is kees. De kosten voor het 'onderhoud' van zo'n website zijn quasi nihil. De opleiding door Proximedia slaat nergens op, waarvoor is er opleiding nodig??? Vijftig keer goedkoper dus bij een eerlijk bederijf.
Proximedia zoekt mensen die niet bekend zijn met het maken van websites en die niet weten wat zoiets waard is.
Het ergste is dat ze heel sluw te werk gaan : ze proberen de potentiële klant in heel korte tijd domme beslissingen te laten nemen. Je krijgt gewoon de tijd niet om alles te overwegen. Deze gehaaide mannen zijn heel hard getraind om mensen bij het zesennegenste te zetten. Wellicht tegen een mooi procentje op de te genereren omzet.
Een groot bedrijf zal zich niet druk maken om 10 000 eurootjes maar de gewone handelaar - zoals ik - met een heel bescheiden inkomen - voelt deze oplichterij extra hard aan.
Ik kan enkel maar hopen dat ik morgen een woordje mag placeren. Tijdens mijn studies in het grootsemainarie zouden later nog cursussen preken volgen maar ik heb dit niet meer mogen meemaken. Maar ik denk niet dat ik veel zou bijleren in die lessen. Wacht maar af tot morgen.
De rechtbank (ik hoop dat ze die naam waardig is) van Koophandel is gelegen in de Regentschapstraat 4 te Brussel, blijkbaar vlakbij de Sablon, de Zavel dus. Wanneer ik morgen met de trein in Brussel-Zuid arriveer zal ik op het Vossenplein heel wat rommel zien liggen, ik kan maar hopen dat het niveau in de rechtbank wat hoger zal liggen...
00 euoMorgen mag ik plaats nemen in het beklaagdenbankje;
Om 9u00 moet ik me gaan verantwoorden voor het niet naleven van mijn contract met Proximedia.
Proximedia is een bedrijf dat websites maakt. Als je Proximedia intikt in Google vraagt men of je Proximedia Oplichters, Oplichterij, Klachten enz. wil zien. Honderden hits krijg je op nog geen seconde...
Een paar jaar geleden kwamen een paar aangeklede apen, een stelletje gladde jongens in maatpak met nederige stulp binnen, mijn winkeltje dus. Ze hadden een unieke aanbieding voor mij, ik zou als enigste in mijn branche het voorrecht krijgen om bij hen een website te bestellen. Niet duur en grote kwaliteit...
Doordat het bijna sluitingstijd was werd de uitleg zeer vlug en - zoals nu blijkt - heel onvolledig naar voor gebracht. De prijs, 2500 euro, vond ik heel hoog maar ik kreeg er wel een laptop voor.
Wat bleek achteraf? Ik tekende een contract van 4 jaar, dus vier maal 2500 te betalen!!! Tienduizend euro, of vierhonderduizend oude Belgische franken voor een prullewebsite. De website oogde heel kinderachtig, er stonden spellingsfouten in, de beloofde catalogusruimte kwam er maar niet, de foto's trokken nergens op. De laptop heeft nooit gemarcheerd en was van een goedkoop merk. Wat een bedrog!!!!!!
Waar deze gangsters 10 000 euro voor vragen is slecht 500 euro waard. Voor grote firma's of voor bedrijven die niets kennen van informatica is dat een peulschilletje. Voor mij, als kleine handelaar, is dat een monsterlijk bedrag.
Wanneer je belde naar de helpdesk hoorde je telkens dat de webdesigner op vakantie was of ziek, gaan lunchen of op bezoek bij een andere klant. Ongelooflijk wat een uitvluchten allemaal.
Telkens als iemand wilde reageren op mijn site kreeg ik het volgende mailadres : undeliverable@proximedia.be, wat een mottige bedoening is me dat?
Tientallen malen telefoneerde ik die bedriegers en evenveel malen werd ik afgewimpeld. Nu weet ik dat ik aangetekende brieven met mijn grieven had moeten verzenden.
Morgen moet ik dus voor de rechtbank verschijnen maar ik heb er niet veel goede moed in want op internet lees ik dat de rechtbank die rotfirma keer voor keer in het gelijk stelt. Heel eigenaardig allemaal. Hopelijk krijg ik morgen de kans om mijn versie van de feiten te geven. Ook Testaankoop kent de wanpraktijken maar kan de gedupeerden blijkbaar weinig helpen.
Proximedia staat in de Brusselse rechtbank van koophandel in de Top 3 van de trouwste klanten. Wat een schande dat deze bedriegers altijd maar voort hun gangetje kunnen gaan, ook in Nederland en Frankrijk zijn ze actief.
Indien ik hier berooid (letterlijk en figuurlijk) uit kom dan zal het kot te klein zijn, dan gaan we de mediatoer op. Wil voor me duimen morgen.
Zo, ik ben terug van weg geweest, wat problemen met mijn computer maar die zijn nu opgelost.
Ik krijg nogal veel reacties ivm mgr Vangheluwe. Iedereen keurt uiteraard volledig af wat hij deed met zijn neef(je?) maar velen zijn ook terecht bezorgd over zijn lot nu.
Ik hoorde eergisteren dat hij verhuisd is naar een andere abdij, op de Catsberg, dat is een twintigtal km over Poperinge, nabij het mooie stadje Kassel. Ik hoop dat hij daar wat rust vindt en kan nadenken over wat hij nog verder kan doen. Misschien is het beter om wat verder weg te trekken.
Zondagnamiddag hoorde ik dat mgr Vangheluwe afgeperst werd door zijn neefje. Doordat er op een bepaald moment geen geld meer werd gestort in ruil voor stilzwijgen zou het neefje de zaak naar buiten gebracht hebben. Indien dit waar is dan is het neefje niet veel beter dan de dader, dan treft hij zelf ook schuld.
Het nieuws alsof de broer van het neefje mogelijks zelfmoord pleegde na mogelijk misbruik vanwege zijn oom, dat dient nog bewezen te worden. Het is achteraf makkelijk om dingen te beweren die niet meer kunnen geverifieerd worden... En dat er nog een ander slachtoffer zou zijn, ook dat is niet duidelijk.
De Kerk verkeert nu in een heel diepe crisis, het is nu zaak om klaarheid te scheppen en orde op zaken te stellen. De komende tijd zullen er wellicht nog andere weinig fraaie zaken boven komen drijven. Schuldigen moeten gestraft worden zodat de Kerk de draad weer kan opnemen en verder gaan.
De vele priesters die geen enkele blaam treffen moeten verder gaan met hun belangeloze inzet. Ik bedoel hiermee dat priesters eigenlijk leven voor hun medemensen. Rijk zullen ze er op financieel vlak niet van worden, je kan veel meer verdienen door een 'gewone' job te doen. Leve de vele priesters die hun taak met hart en ziel uitvoeren.
Hopelijk komen er in september enkele nieuwe seminaristen bij, ik ben benieuwd.
Hoe dat het mogelijk is dat Proximedia haar oplichterij ongebreideld voort kan zetten begrijp ik niet. Door haar quasi criminele manier van zakendoen moet Proximedia niet raar opkijken als bedrogen klanten dit wangedrag aan de kaak stellen...
Als ze in de rechtbank te Brussel honderden zaken per jaar moeten behandelen ivm één bepaald bedrijf, moeten er toch vragen rijzen??? Bestaat er nog rechtspraak????? Ik hoop van wel....
Ik ben benieuwd of politiekers hier iets aan kunnen doen.
Uiteraard heb ik niets tegen webdesigners maar ze moeten een eerlijke prijs hanteren. En 10 000 euro voor een stomme statische ouderwetse site is ronduit oplichterij. Het enige wat telt is geld incasseren, klachten worde genegeerd of afgewimpeld. Verschillende professionele webdesigners hebben me verzekerd dat ze eenzelfde website kunnen leveren aan 200 euro, wat een verschil zeg met die gangsters van Proximeia, je moet enkel een domeinnaam laten registreren, zo'n flutwebsite opmaken in een uurtje en klaar is kees. De kosten voor het 'onderhoud' van zo'n website zijn quasi nihil. De opleiding door Proximedia slaat nergens op, waarvoor is er opleiding nodig??? Vijftig keer goedkoper dus bij een eerlijk bederijf.
Proximedia zoekt mensen die niet bekend zijn met het maken van websites en die niet weten wat zoiets waard is.
Het ergste is dat ze heel sluw te werk gaan : ze proberen de potentiële klant in heel korte tijd domme beslissingen te laten nemen. Je krijgt gewoon de tijd niet om alles te overwegen. Deze gehaaide mannen zijn heel hard getraind om mensen bij het zesennegenste te zetten. Wellicht tegen een mooi procentje op de te genereren omzet.
Een groot bedrijf zal zich niet druk maken om 10 000 eurootjes maar de gewone handelaar - zoals ik - met een heel bescheiden inkomen - voelt deze oplichterij extra hard aan.
Ik kan enkel maar hopen dat ik morgen een woordje mag placeren. Tijdens mijn studies in het grootsemainarie zouden later nog cursussen preken volgen maar ik heb dit niet meer mogen meemaken. Maar ik denk niet dat ik veel zou bijleren in die lessen. Wacht maar af tot morgen.
De rechtbank (ik hoop dat ze die naam waardig is) van Koophandel is gelegen in de Regentschapstraat 4 te Brussel, blijkbaar vlakbij de Sablon, de Zavel dus. Wanneer ik morgen met de trein in Brussel-Zuid arriveer zal ik op het Vossenplein heel wat rommel zien liggen, ik kan maar hopen dat het niveau in de rechtbank wat hoger zal liggen...
Vanmorgen trok ik naar de maandelijkse boekenmarkt in het vliegtuigmuseum te Brussel. Vroeger nam ik ook al een tiental maal deel maar meestal was de verkoop heel minimaal.
Na twee jaar had ik dus weer wat moed verzameld en trok er vandaag weer naar toe. Wat een vergissing. Net zoals vroeger was het aanbod echt bedroevend : vooral waardeloze franstalige literatuur, echte rommel. Of : mooiere zaken maar dan aan echt belachelijke prijzen. Wat ook tegenviel was het aantal bezoekers. Ik denk niet dat er honderd mensen gepasseerd zijn... en dat voor de hoofdstad van Europa. Onder andere zag ik er een paar oldtimers die steeds hetzelfde vragen maar nooit iets kopen : boeken over China en Japan. Met een minachting voor wie niet franstalig is van origine. Vlaminghaters ja.
Wat ook tegenviel was de reactie van een collega uit Amsterdam. Elke keer paradeert hij met zijn laptopje of notebookje langs de kramen om er de mooiste boeken 'af te drogen" voor een zacht prijsje. Meneer voelt zich duidelijk hoog verheven boven zijn Belgische collega"s. Toen ik van tafel een boek wegnam dat ik zelf net voor mijn eigen collectie had gekocht, werd hij razend... Waarom neem je dat weg, snauwde hij. Ik antwoordde dat ik dat deed omdat ik dat boek voor me zelf wilde houden. Hij snauwe verder dat hij dat boek niet wilde maar dat hij toch klacht zou indienen bij de organisator. Ik liet hem uitrazen en zei hem dat hij me van nu voort niet meer moet ambeteren en dat hij maar een ander moet zoeken om uit te kafferen. Wat een hoogmoed. En dan durft hij nog te zeggen dat ik te duur ben met mijn boeken. Als ik hem dan steevast antwoord dat ik maar de helft vraag van wat hij rekent in zijn winkel, dan schudt hij zijn hoofd en maakt zich uit de voeten. Dus, : als je goedkope boeken wil in Amsterdam dan vind je die zeker bij ... (naam met drie letters waarvan twee maal een K). Hopelijk gaat hij vlug met pensioen zodat de anderen terug kunnen ademen.
Het enige mooie aan deze boekenmarkt is het kader : we staan er te midden van allerlei oude vliegtuigen. Het is in Brussel ook altijd een beetje vakantie. Doordat je hier gedwongen wordt om vooral de Franse taal te hanteren waan je je al gauw in het buitenland...
Vandaag naar de mis geweest in de H. Bloedkapel, mgr Luysterman, de voormalige bisschop van Gent ging de viering voor. Een koor uit Sint-Andries luisterde de dienst op : mooie zang maar toch beduidend minder mooi dan het koor Sanguis Christi maandag ll. De bisschop ging voor, zonder veel franjes, rechtaan en techtuit. In zijn preek repte hij met geen woord over zijn ex-collega. Na de mis hoorde ik trouwens van een kloosterling uit Brugge hier dat hij vreoegtijdig aftrad als bisschop nav een pedofilieschandaal, waar hij overigens zelf niets mee te maken had. De hele Kerk lijkt vandaag wel bedolven onver schandalen en verdriet. Daarom ook dient de Kerk zich nu heel duidelijk te profileren ; openhartig zijn, misdaden laten bestraffen en bidden dat dergelijke zaken in de toekomst vermeden worden. Na de mis hoorde ik nog verschillende grapjes ivm het H. Bloed Zo ondermeer dat de rector - uit woede dat hij niet mee mag stappen in de processie volgende week donderdag - het H. Bloed opgegeten heeft... Wat flauw. En dat er geen mensen in burka mee mogen in de processie want er zou wel eens een bisschop onder kunnen zitten...
Meimaand is Mariamaand. Traditiegetrouw ga ik dan graag eens wat kapelletjes opzoeken. Zelf hadden pardon hebben we thuis ook een kapelletje. Een van de mooiste van de provincie al zeg ik het zelf. Het is te bewonderen in Eggewaartskapelle, staat midden een driesprong en is getooid in een okerkleurig kleedje. Denkelijk 250 jaar oud, classisistisch van stijl, heel pittoresk en bovenal : al die tijd eigendom van mijn voorouders. Het komt al voor op kaarten uit de 18e eeuw en luistert naar de naam 'Knollekapel'. Het zou gebouwd zijn nav een aardappelplaag. Meestall denkt men dan aan ca 1848, tijden van hongersnood en allerlei plagen oa aan de aardappelplanten. Zelf denk ik dat het al veel ouder is, vooreerst zijn er de vermeldingen op oude kaarten en ook in de 18e eeuw zijn er hongerjaren geweest. Misschien is de naam wel afgeleid van de hongerplaag rond het tijdstip van de vulkaanuitbarstingen op Ijsland in de 18e eeuw. Ook toen waren er heel wat gevolgen voor de rest van Europa, zoals stofwolken ... Elke eerste woensdag van mei is er vanuit de parochie een bedevaart naar ons kapelletje, telkens rond 19h00. De weken daarna volgen de andere drie kapelletjes. Doordat ik in Brugge woon geraak ik er niet meer. Trouwens is er ook altijgd een ongenode gaste bij de laatste jaren, iemand die denkt dat het kapelletje al op haar naam staat. Zij zet haar boontjes te week... Er valt nog een eitje te pellen met dat mens of beter nog een appeltje te schillen. Ga toch terug naar de kust en hou je handen af van wat (nog) niet van jou is.... Maar waarover ik het hier ook wil hebben is over mijn zoektocht gisterenavond naar een beroemd kapelletje op Sint-Andries, OLV van het Boompje. Kilometers reed ik vergeefs rond in de buurt van de spoorweg en het kanaal Brugge-Oostende want daar ergens zou zich dat kapelletje zich bevinden. Ik vroeg de weg aan een boerinnetje en ze stuurde me naar een donker gat tussen de bomen maar ik heb er geen kapel gezien. Uiteindelijk naderde ik de expressweg waar ik een voetgangerstunnel onder de spoorweg zag, ter hoogte van de gevangenis. Maakt dit deel uit van eventuele ontsnappingsroutes voor gedetineerden? Enfin, ik kwam aan de expressweg, naast het gevang en ik heb geen kapel gezien. Volgende keer beter.
